"చెప్పండి. ఎందుకు ఆత్మహత్య చేసుకోవాలనుకంటున్నారు?" అని అడిగాడు రతన్.
సుదీప్ ఇబ్బందిగా కుర్చీలో నుసిలాడు. "మీకు ఫోనులో చెప్పా కదా. అంతే"
"నేను పూర్తి వివరాలు తెలుసుకోకుండా ఏ కేసూ తీసుకోను"
సుదీప్ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాడు. "హ్మ్. ఏమో, అలా చావాలని అనిపిస్తుంది అంతే. పూర్తిగా నిరాశా నిస్పృహానూ."
"ఏం సమస్యలున్నాయి?"
"నిజానికి సమస్యలేమీ లేవు. ఏ సమస్యా లేకపోవడమే నా సమస్యేమో. చావాలనుకోనే ఆలోచనను ఆపుకోలేకపోవడమే నా సమస్య"
"నిజమే. జీవితం మరీ చక్కగా నడుస్తోంటే బుర్రకి పనిలేక చెత్తగా అవుతుంది. ఇదివరలో డాక్టర్లని కలిసారా?"
"లేదు. నాకు సాధారణంగా డాక్టర్లని కలవడం నచ్చదు. ఏమీ ఇంతవరకు కలవలేదు. బ్రతకాలని అనుకుంటే కలిసేవాడినేమో కానీ కాదు కదా. అందుకే మిమల్ని కలుస్తున్నా.
"మానసిక వైద్యంలో మందులు వుంటాయి. వాడి చూడండి. బ్రతకాలని అనిపించవచ్చు"
"నాకు బ్రతకాలాలని లేదు"
"అయితే మీకు మరణమే శరణ్యమా?"
"ఖచ్చితంగా"
"మరి మీ భార్యా పిల్లలు...?"
"ఏమో...తెలియదు. దూరం అవుతాను...తప్పదు"
"వాళ్ళంటే మీకు ప్రేమ లేదా?"
"వుంది" అని నిట్టూర్చి "బోలెడంత వుంది" అని పొడిగించాడు. అతని గొంతు గాద్గదికం అయ్యింది. "...కానీ ఏం చెయ్యను, నా మనస్సు నా ఆధీనంలో వుండటం లేదు" అన్నాడు సుదీప్ బేలంగా
"అర్ధం అవుతోంది" తల పంకిస్తూ అన్నాడు రతన్. "అయితే మీ దుఖ్ఖానికి కారణం మీ భార్యా పిల్లలు కాదన్నమాట"
"అవును. ఎవరూ కాదు. కేవలం నేనే కారణం. నిజానికి నా భార్యాపిల్లలు నన్ను ఎంతగానో ప్రేమిస్తారు, నేనూ వాళ్ళని ఎంతగానో ప్రేమిస్తాను. కానీ...నా పరిస్థితేంటో మీకు అర్ధమయ్యింది కదా"
తల పంకించాడు రతన్. "ఎన్నాళ్ళ నుండి మీకు ఈ సూయిసైడల్ థాట్స్?"
"ఆరు నెలలకు పీగా అవస్థ పడుతున్నాను"
"మీరు డిప్రెషనులో వున్నారు. దానికి ఏవో సమస్యలే కారణం కానక్కర లేదు. ఏ కారణం లేకుండా కూడా అది రావొచ్చును. మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క అసమతుల్యత వల్ల అలాంటి పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది"
"అవునా. ఏ సమస్యలు లేకుండా కూడా మానసిక బాధలు రావొచ్చా! కొత్తగా వింటున్నా ఇది నేను"
"అది నిజం. అందుకే మీరు మందులు వాడండి, సరిపోతుంది"
"లేదు. నాకు బ్రతికేంత ఓపిక లేదు. నేను హాయిగా మరణించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. నా నిర్ణయానికి తిరుగులేదు. నా ఆస్థి చాలా వరకు నా భర్యా పిల్లల మీద, కొంత నాధ శరణాలయాలకూ విల్లు వ్రాసేసాను. నేను పోయినా సరే వాళ్లకు ఏ కష్టమూ కలగకుండా అన్ని ఎర్పాట్లూ చేసేసాను"
"ఎన్ని ఏర్పాట్లు చేసినా మీరు లేనిలోటు ఎవరూ తీర్చలేరు కదా" అనునయంగా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ విసుగ్గా "మీరు అనవసరంగా నా మనస్సు మార్చడానికి ప్రయత్నించకండి. నేను అడిగిన పని చేసిపెట్టండి చాలు. మీరు కాదంటే నేను మరో వ్యక్తిని చూసుకుంటాను" అన్నాడు.
"మీరు గట్టి నిర్ణయంతోనే వున్నారు!"
"అవును" అన్నాడు అసహనంగా.
"అలాగే, మీరు చెప్పినట్లే చేద్దాం. కందకు లేని దురద కత్తిపీటకు ఎందుకు? ఎలాగూ చావబోతున్నారు కదా. మీ భార్యా పిల్లల్లూ, ఆస్థిపాస్థులూ ఏమయిపోతే మీకేం? మీరేమయినా మళ్ళీ చూడొస్తారా ఏంటీ? మీ ఆస్థిపాస్థులు నా పేరిట రాసివ్వండి?" అన్నాడు డిమాండింగు గా
"కుదరదు" అన్నాడు కరుకుగా. "అసలు నా గురించి ఏమనుకుంటున్నారు? సుపారీ తీసుకొని దూరం నుండి కాల్చిచంపడంలో సిద్ధహస్తులే అయినా మనిషిగా మంచివారు అని మధ్యవర్తి చెబితేనే ఇటు వచ్చా. కానీ నా ఆస్థి మీదనే కన్నువేస్తారని అనుకోలేదు. మిమ్మల్ని నమ్మి ఇంతదూరం రావడమే నా పొరపాటు. జరిగింది చాలు. ఇక నేను వెళతాను" అని లేవబోయాడు.
"చిల్. కంగారు పడకండి. మీ భార్యాపిల్లల మీద మీకు ఎంత ప్రేమ వుందో తెలుసుకుందామని అలా అన్నా అంతే. నిజానికి మీ భార్యాపిల్లలు అదృష్టవంతులు... ఇప్పటిదాకా. ఇకపై దురదృష్టవంతులు అవుతారు. ప్చ్!"
"హ్మ్" నిట్టూరుస్తూ తల పక్కకు తిప్పుకున్నాడు సుదీప్. అతని కళ్ళల్లో నీళ్ళు.
కాస్సేపు మౌనం రాజ్యం ఏలింది వాళ్ళ మధ్య.
"సరే. నేను చెప్పిన చోట డబ్బు జారవిడిచి వచ్చారు కదా" నిశ్శబ్దాన్ని భగ్నం చేస్తూ రతన్ అన్నాడు.
"అవును. మనం అనుకున్న మొత్తం ఖచ్చితంగా జారవిడిచి వచ్చాను"
"సంతోషం. ఒక్క నిమిషం. మా వాళ్ళు ఆ డబ్బు కలెక్ట్ చేసుకొని సరిగా వుందో చూసివుంటారు, కనుక్కుంటాను"
"నా మీద నమ్మకం లేదా? మరణించేవాడిని అలా మోసం చేస్తానా?"
"మోసం చెయ్యాలనుకునేవారికి చావుబ్రతుకులతో సంబంధం వుండదు. వారికి అది రక్తంలోనే వుంటుంది" అని సన్నగా నవ్వాడు రతన్. "మీ మీద నమ్మకం లేక కాదు కానీ ఒకసారి వెరిఫై చేసుకొవాలి. ట్రస్ట్ బట్ వెరిఫై అని రోనాల్డ్ రీగన్ అన్నాడు"
"మా వాళ్ళు ధృవీకరించారు. సంతోషం. ఇక మనం ఒప్పందంలోకి వచ్చాం. నాకు కావాల్సింది మీరు ఇచ్చారు - ఇక మీకు కావాల్సింది నేను ఇస్తాను. ఈ సందర్భంగా డ్రింక్స్ తీసుకుందాము. మీకోసం మీకు బాగా ఇష్టం అయిన గిబ్సన్స్ విస్కీ సిద్ధంగా వుంచాను" రతన్ లేచి నిలబడుతూ అన్నాడు.
"వావ్! నా ఇష్టాయిష్టాలు మీకు ఎలా తెలుసు?!"
రతన్ సన్నగా నవ్వాడు. "నా క్లయింట్స్ గురించి వీలయినంతా తెలుసుకోవడం నా ధర్మం కాదా? ఇంకా మీ గురించి చాలా తెలుసు"
"నిజమా?! ఇంకా నా గురించి ఏం తెలుసు?"
"మీరు ఇక్కడికి వచ్చేముందు మీ ఆవిడకి ఎన్ని ముద్దులు ఇచ్చారో కూడా తెలుసు"
"నిజంగా?!"
"చూస్తారా?"
"ఆ!?"
"హహ. ఖంగారు పడకండి, రికార్డ్ చెయ్యలేదు లెండి. మూడు. అవునా. ఇలా అన్నీ తెలుసుకుంటుంటామని మా క్లయింట్లకి చెప్పను కానీ మీరు ఎలాగూ త్వరలో చావబోతున్నారు కదా. సమస్య ఏమీ లేదు మీతో" అంటూ ఓపెన్ టాప్ టేబుల్ దగ్గరికి నడిచాడు.
"ఇన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకునే మీరు నన్ను ముఖాముఖీ కలవడానికి ఎలా సిద్ధపడ్డారు?"
సుదీప్‌కి కనపడకుండా వైనులో ఒక పౌడర్ కలుపుతూ "మా జాగ్రత్తలు మేము తీసుకుంటాము లెండి. మీ గురించి బాగా స్టడీ చేసాకే మీతో ఏ ప్రమాదం లేదని నిర్ధారణకి వచ్చాకే మిమ్మల్ని కలవాలని చెప్పాను"
సుదీప్‌కి విస్కీ గ్లాసు అందించి ఛీర్స్ కొట్టాడు. "ఛీర్స్ టు యువర్ డెత్" అని గట్టిగా నవ్వాడు.
'ఛీర్స్" సుదీప్ కూడా ఆనందంగా నవ్వాడు. రతన్‌తో ఈ విధమయిన ఒప్పందంలోకి వచ్చినందున అతనికి చాలా రిలీఫుగా వుంది. "నా సమస్య తీరబోతున్నందుకో ఏమో రుచి అద్భుతంగా అనిపిస్తోంది"
"ఇంకో రెండు గంటల్లో మీ జీవితం మారిపోతుంది"
"అవును. ఈ మందుతో నా బాధలన్నీ మటుమాయం అవుతాయి" గలగలా నవ్వుతూ
"నిజంగానే"
"నిజ్జంగానే?" సరదాగా నవ్వాడు సుదీప్.
సుదీప్ విస్కీ సేవిస్తూ చుట్టూ కలియ చూసాడు. మూలకు వున్న పెద్ద మాట్రెస్ బాక్స్ కనపడుతుంది. "ఓ. మాట్రెస్ బాక్స్. మెమొరీ ఫోం. చాలాబాగుంటుంది" అని అన్నాడు.
"అది ఖాళీ బాక్స్. మీకోసమే పెట్టా" సన్నగా నవ్వాడు రతన్.
"నా కోసమా?" భృకుటి ముడివేస్తూ అడిగాడు.
"అవును. మిమ్మల్ని అందులో పెట్టడానికి" తాపీగా అన్నాడు.
"వాట్?, నన్ను అందులో పెట్టడం ఏంటీ? జోక్ చేస్తున్నారు కదూ ?" నవ్వాడు సుదీప్.
"లేదు. నిజం. మీరు పోయేకా అందులో పెట్టి తీసుకెళతా"
ఫక్కున నవ్వాడు సుదీప్. "వెరీ ఫన్నీ"
"ఫన్ కాదు, నిజంగానే"
"నిజంగానా?! ఎందుకు మీకు ఆ శ్రమ? మీరు నన్ను చాలా దూరం నుండి కాల్చి చంపేస్తారు కదా. చచ్చిన నా శవాన్ని మళ్ళీ కలెక్ట్ కూడా చేసుకుంటారా?"
"ఊహు. దూరం నుండి కాదు - దగ్గరి నుండే చంపేస్తాను"
" నన్ను చాలా దూరం నుండి చంపమని కోరాను కదా! దగ్గర నుండి వద్దులెండి"
"ఎందుకూ?"
"దగ్గర నుండి అయితే నాకు ముందే మీరు చంపుతున్నది తెలిసిపోతుంది, భయం అవుతుంది. నాకు ఏ మాత్రం తెలియకుండా చంపాలి మీరు"
"అలాగే చంపుతున్నా కదా"
"వెరీ గుడ్. అదే నాకు కావాలిసింది"
"మరి ఎలా చావాలి"
"నిద్రలోనే ప్రాణాలు పోవాలి"
"ఎలా?"
"విషం తీసుకోవాలి"
"దొరకదం కష్టమేమో"
"నాకు కాదు" కూల్ గా అన్నాడు రతన్,
"వెరీ గుడ్. ఒక ఇరవై రోజుల్లోగా ఆ విషం నాకోసం సిద్ధం చేయండి"
"ఏం, సిద్ధం చేసేస్తే మీరే తాగేద్దామనే!"
"అహ. అంత ధైర్యం నాకెక్కడ ఏడ్చిందీ? అదేదో నాకు తెలియకుండానే నేను తాగేలా మీరే ఏర్పాటు చేయండి"
"అల్రెడీ అది చేసేసా కదా"
"ఓహ్. అల్రెడీ చేసారా. సంతోషం. వివరాలు అడగను. ఎందుకూ దండగ. ఇక రెండు వారాల తరువాత నాకు విషం ఇవ్వాల్సిన రోజు చెబుతా"
"రెండు వారాలు ఎందుకూ? ఈ రోజే మీరు మరణిస్తే మీకేమయినా అభ్యంతరమా?"
"వుండదా మరి? ఈ రెండు చివరి వారాల్లో నేను ఎన్నో ఎన్నేన్నో చెయ్యాలి కదా. నా చివరి రోజులు - బంధుమిత్రులందరితో గొప్పగా గడపాలి మరి"
"త్వరలో చావబోయే మీకు ఇంతటి కోర్కెలు వుంటాయనుకోలేదే. ఎలా మరి?"
"ఎలా ఏముంది. కొద్ది రోజులు మనం ఆగితే సరి. ఈలోగా నా పనులు అన్నీ చక్కబెట్టుకొని సిద్ధంగా వుంటాను"
"ఒక చిన్న పొరపాటు జరిగిపోయింది"
"ఏంటదీ?" ఆసక్తిగా అడిగాడు సుదీప్.
"ఆహ్. పెద్దగా ఏమీ లేదు. మీరు మరణించడానికి ఆతృతతో వున్నారని, నాకు కూడా ఓ పని అయిపోతుందనీ..."
"ఆ...అయిపోతుందనీ?"
"మీ విస్కీలో కాస్తంత విషం కలిపాను"
"ఓహ్. నిజమా? కాస్తంతే కదా, ఫర్వాలేదు. నా చావుకి ట్రయల్ లా వుంటుంది. ప్రాణాలేమీ పోవు కదా కొంపదీసి" నవ్వుతూ అన్నాడు.
"పోతాయి"
"ఏంటి?"
"మీ ప్రాణాలు"
"ఆ!?'
"ఆ"
"మీరు మళ్ళీ జోక్ ఛేస్తున్నారు!" గలగలా నవ్వాడు. "మీరు మహా చిలిపి, నా ప్రాణంతో చెలగాటం ఆడుకుంటున్నారు!"
"కాదు"
"మరి?"
"నిజమే చెబుతున్నా"
సుదీప్ ఈసారి ఖంగారు పడ్డాడు."ఏవీ, నా ప్రాణాలు ఎక్కడికీ పోవట్లేదే, అబ్బా జోకులు చాలించండి మహాప్రభో. నేనే దొరికానా ఏంటీ మీకూ? మీరు మరీనూ. అమాయకుడిని చేసి ఆడుకుంటున్నారు కదా నాతో"
"కొద్ది గంటల్లో పోతాయి" తాపీగా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ లొ కలవరం మొదలయ్యింది "కొద్ది గంటల్లో అంటే?"
"రెండు గంటల్లో..."
సుదీప్ హతాశుడయ్యాడు. షాక్ నుండి కోలుకోవడానికి ఒక నిమిషం పైగానే పట్టింది. వణుకుతూ "ఇప్పుడెలా?" అన్నాడు.
"ఇప్పుడేమయ్యిందని మీరు అంత ఖంగారు పడుతున్నారో నాకు అర్ధం కావడం లేదు!"
"రెండు గంటల్లో నేను ఛస్తా అని మీరే కదా అందీ?"
"అయితే"
"మరి ఎలా. నాకు ఇంకా ఆనందంగా రెండు వారాలు బ్రతకాలని వుందే"
"ఫర్వాలేదు లెండి. ఈసారికి ఎలాగోలా కాస్త సర్దుకు పోదురూ. ఒక్క రెండువారాలే కదా. కొంపలేమీ మునిగిపోవు లెద్దురూ"
సుదీప్ కి బాగా కోపం వచ్చింది. "నో" అని గట్టిగా అరిచాడు. "నేను బ్రతకాలి, ఇప్పుడే చావకూడదు. ఏమో ఈ రెండు వారాల్లో నా మనస్సు ఎలా మారుతుందో ఎవడికి తెలుసు. నన్ను ఇప్పుడే చంపని ఎవరు చెప్పాడు మీకు?"
"సారీ" అన్నాడు కూల్ గా రతన్.
"ఒకవైపు నన్ను చంపేస్తూ సింపుల్గా సారీ అంటావేంట్రా" అని లేచి అధాటున రతన్ గల్లా పట్టుకొని పైకి లేపి అతని శరీరాన్ని గట్టిగా ఊపేసాడు. అతని ఆగ్రహం చూసిన రతన్ ప్రతిఘటించలేదు. సుదీప్ అంతటితో ఆగిపోలేదు. బూతులు తిట్టసాగాడు. జుట్టుపట్టుకొని గోడకి తోసేసి రతన్ పీక పుచ్చుకున్నాడు.
"హల్లో సార్. మీరు కాదు నన్ను చంపేది. నేనే మిమ్మల్ని చంపాలి. ఇక్ నాకు పీక వదలండి మర్యాదగా" అన్నాడు సహనంతో రతన్
"నీకు ఇంకా మర్యాదేంట్రా - ఒకవైపు నా ప్రాణాలు పోతుంటేనూ" అతన్ని జుట్టు పట్టుకొని లాగాడు
అప్పుడు రతన్ కి మండింది. సుదీప్‌ను సోఫా మీదికి ఒక్కతోపు తోసేసి మీదకు లంఘించి గన్ను తీసి సుదీప్ కణత మీదకు పెట్టి "ఏంటీ చూస్తుంటే ఎక్కువ చేస్తున్నావూ? ఆ? రెండు గంటలు కాదు, రెండు క్షణాల్లో నీ ప్రాణాలు పోతాయి ఏమనుకున్నావో" అని గట్టిగా హెచ్చరించాడు.
దాంతో సుదీప్ వణికిపోయి చల్లబడ్డాడు.
రతన్ కాలర్, జుట్టు సవరించుకుంటూ వెళ్ళి తన కుర్చీల్లో కూర్చున్నాడు.
"సరే, జరిగిందేదో జరిగిపోయింది. నన్ను అర్జెంటుగా హాస్పిటల్ కి తీసుకువెళ్ళు" సుదీప్ వణుకుతూ అన్నాడు.
"కుదర్దు" తాపీగా అన్నాడు రతన్.
"ఎందుకూ" గాభరాగా అన్నాడు.
"హాస్పిటలూ, కేసులూ, పోలీసులు. నాకు ఇష్టం లేదు"
"అయ్యో అలా అంటే ఎలా? మరి నా ప్రాణాలూ?"
"లైట్ తీసుకో"
"ఆ!"
"అంతే మరి. ఇక ఇప్పుడు చేసేదేమీలేదు"
"నీతో లాభం లేదు, మా ఆవిడకి ఫోన్ చేస్తా. ఆమె అయినా నన్ను బ్రతికించుకుంటుంది. నేను ఇక చావదలుచుకోలేదు, నేను బ్రతుకుతాను" అని హడావిడిగా తన ప్యాంటు జేబులోనుండి ఫోన్ తియ్యబోయాడు.
"అది నీవల్ల కాదు"
"ఏం, ఎందుకూ?"
"నీ అవయవాలు నీకు సహకరించవు. ఆ విషం నీమీద పని చెయ్యడం మొదలెట్టింది"
సుదీప్ ప్రయత్నిస్తాడు కానీ అతని చేతులు సహకరించవు. ఏడుపు మొదలెడతాడు. "నా ప్రాణాలు ఎలాగయినా కాపాడు ప్లీజ్, నాకు బ్రతకాలని వుంది"
"టూ లేట్. ఇంకాస్సేపయ్యితే ఇలా మనసారా ఏడవలేవు కూడా. మగత కమ్ముకుంటుంది. అలాగే నిద్రలో తుదిశ్వాస విడుస్తావు"
చేసేదేమీలేక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ సొఫాలోకి నెమ్మదిగా వాలిపోయాడు.
అతగాడిని అలాగే ప్రశాంతంగా, తదేకంగా చూస్తూ వుండిపోయాడు రతన్.
***
రతన్ బరువుగా వున్న పెద్ద మాట్రెస్ బాక్స్ ను గదిలోనుండి బయటకి తీసాడు. హోటల్ హాల్‌వే నుండి దానిని భారంగా లాక్కెళ్ళి కారు డిక్కీలోకి ఎత్తిపెట్టాడు. కొంతదూరం కారులో ప్రయాణించి ఒక నిర్మానుష్యమయిన పార్కుకు వెళ్ళి ఆ మాట్రెస్ బాక్స్ ను కారు డిక్కీలోంచి కిందకి దింపాడు. కారు డిక్కీ లోంచి ఒక పెద్ద సుత్తి తెచ్చి ఆ డబ్బా మీద బలంగా పలు చోట్ల మొదాడు. అది అప్పడంలా అయిపోయింది. దానిని మలిచేసి పక్కనే వున్న రిసైక్లింగ్ బిన్‌లో వేసి వెళ్ళాడు. అతను అంతకుముందు సుదీప్ కి సూచించినట్లుగా అందులో సుదీప్ శరీరం కానీ శవం కానీ లేదు!
***
కొన్ని గంటల తరువాత సుదీప్‌కి మెలకువ వచ్చింది. చచ్చి స్వరంలో వున్నానా లేక నరకంలో వున్నానా అన్న అనుమానం విపరీతంగా వచ్చేసింది. కళ్ళు నులుపుకొని చుట్టూ చూస్తే దేవకన్యలు కానీ యమభటులు కానీ కనిపించలేదు. అనుమానం వేసి గట్టిగా చెయ్యి గిల్లుకున్నాడు. నొప్పి వేసింది. నేనింకా చనిపోలేదేమిటా అని ముందుగా ఆశ్చర్యం చెంది అటుపై ఆనందించాడు. 'హమ్మయ్య, బ్రతికిపోయాను, నేను చనిపోతే నా భార్యాపిల్లలు ఏమయిపోయివుండేవారు? అతగాడు కలిపిన విషం ఏదో కల్తీది అయి వుంటుంది - అందుకే భలేగా బ్రతికి బయటపడ్దాను' అనుకున్నాడు. 'ఏడీ వీడు? ఏక్కడికి వెళ్ళాడు? పారిపోయివుంటాడు వెధవ' అని అనుకున్నాడు.
తన ముందు వున్న టీపాయ్ మీద ఏదో కనపడితే చూసాడు. అది ఒక వీడియో సిడి. దానిమీద 'సుదీప్ - ఇది చూడూ' అని వ్రాసి వుంది. ఆశ్చర్యం చెంది ఆత్రుతగా ఆ వీడియో పెట్టుకొని చూసాడు. అందులో సుదీప్‌ని ఉద్దేశ్యించి రతన్ ఇలా మాట్లాడాడు:
"సుదీప్,
నేను ఎంత సుపారీ తీసుకొని హత్యలు చేసేవాడినే అయినా మరీ మీరు అనుకునేంత దుర్మార్గుడిని కాదు. స్త్రీల జోలికీ, పిల్లల జోలికీ వెళ్ళను. అమాయకుల జోలికి కూడా అసలే వెళ్ళను. ఇక నుండి ఆత్మహత్యల కోసం కూడా సుపారీ తీసుకోను. మిమ్మల్ని హత్య చెయ్యాలని మీరు నన్ను ఫోనులో సంప్రదించినప్పుడు నాకు వింతగా అనిపించింది. అలా ఒకరు నన్ను తన హత్య గురించి తానే సంప్రదించడం నాకు ఇదే మొదటి సారి. అందుకే మీమీద బాగా ఆసక్తి కలిగింది. మీమీద బాగా నిఘా వేసి అన్ని వివరాలూ సేకరించాను. మీకు ఏ విధమయిన సమస్యలు కానీ, ఇబ్బందులు కానీ లేవు - అయినా సరే మీరు ఎందుకు చావాలనుకుంటున్నారో నాకు అస్సలు అర్ధం కాలేదు. ఒక సైకియాట్రిస్ట్‌ను కలిసి విషయం కనుక్కున్నాను. ఈ సమస్యలు, ఇబ్బందులు, ఒత్తిడి లేకపోయినా మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క ఇంబ్యాలన్స్ వల్ల మానసిక మాద్యం వచ్చేసి అది ఆత్మహత్యకు పురికొలపవచ్చు అని తెలిసింది. బహుశా అదే మీ సమస్యకి కారణం అయివుంటుంది అనుకున్నా. మీకు డాక్టర్లు అన్నా, వైద్యం అన్నా ఏవగింపు కాబట్టి మీరు దీనికోసం చికిత్స గురించి మనస్సు పెట్టలేదని నాకు అర్ధం అయ్యింది. మీకు మీ జీవితం విలువ తెలియాలనే ఇలా నాటకం ఆడాను. నిజానికి విస్క్ళో నేను మీకు కలిపి ఇచ్చింది విషం కాదు - కేవలం మత్తు మందు. ఈపాటికి మీ ప్రాణం విలువ మీకు అర్ధం అయ్యుంటుంది. మానసిక వైద్యుడిని కలిసి మీ డిప్రెషనుకి చికిత్స తీసుకోండి. వెంటనే కాదు కానీ రెండు మూడు నెలల్లో అంతా చక్కబడుతుంది. మీరూ మీ కుటుంబం ఆనందంగా జీవించండి. నేను మీకు చేసిన ఈ కృషికి గానూ నా ఫీజు నేను తీసుకుంటున్నాను. సెలవు"
ఆ వీడియో చూసాక సుదీప్ కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి. 'ఏ వ్యక్తీ కూడా వంద శాతం దుర్మార్గుడు కాడనీ, ఏ వ్యక్తి కూడా వంద శాతం మంచివాడు కాదని' ఎప్పుడో ఎక్కడో చదివిన మాటలు అతనికి గుర్తుకువచ్చాయి. తన ప్రాణాలు కాపాడి బ్రతుకు విలువ తెలియజేసిన రతన్‌కి మనసారా మనస్సులో ధన్యవాదాలు తెలియజేసుకుంటూ ఇంట్లో భార్యాపిల్లలు తనకోసం ఎదురు చూస్తూ వుంటారని గుర్తుకువచ్చి హోటల్ గదిలోనుండి త్వరితగతిన బయటకి నడిచాడు.
శుభం
