"చెప్పండి. ఎందుకు ఆత్మహత్య చేసుకోవాలనుకంటున్నారు?" అని అడిగాడు రతన్.
సుదీప్ ఇబ్బందిగా కుర్చీలో నుసిలాడు. "మీకు ఫోనులో చెప్పా కదా. అంతే"
"నేను పూర్తి వివరాలు తెలుసుకోకుండా ఏ కేసూ తీసుకోను"
సుదీప్ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాడు. "హ్మ్. ఏమో, అలా చావాలని అనిపిస్తుంది అంతే. పూర్తిగా నిరాశా నిస్పృహానూ."
"ఏం సమస్యలున్నాయి?"
"నిజానికి సమస్యలేమీ లేవు. ఏ సమస్యా లేకపోవడమే నా సమస్యేమో. చావాలనుకోనే ఆలోచనను ఆపుకోలేకపోవడమే నా సమస్య"
"నిజమే. జీవితం మరీ చక్కగా నడుస్తోంటే బుర్రకి పనిలేక చెత్తగా అవుతుంది. ఇదివరలో డాక్టర్లని కలిసారా?"
"లేదు. నాకు సాధారణంగా డాక్టర్లని కలవడం నచ్చదు. ఏమీ ఇంతవరకు కలవలేదు. బ్రతకాలని అనుకుంటే కలిసేవాడినేమో కానీ కాదు కదా. అందుకే మిమల్ని కలుస్తున్నా.
"మానసిక వైద్యంలో మందులు వుంటాయి. వాడి చూడండి. బ్రతకాలని అనిపించవచ్చు"
"నాకు బ్రతకాలాలని లేదు"
"అయితే మీకు మరణమే శరణ్యమా?"
"ఖచ్చితంగా"
"మరి మీ భార్యా పిల్లలు...?"
"ఏమో...తెలియదు. దూరం అవుతాను...తప్పదు"
"వాళ్ళంటే మీకు ప్రేమ లేదా?"
"వుంది" అని నిట్టూర్చి "బోలెడంత వుంది" అని పొడిగించాడు. అతని గొంతు గాద్గదికం అయ్యింది. "...కానీ ఏం చెయ్యను, నా మనస్సు నా ఆధీనంలో వుండటం లేదు" అన్నాడు సుదీప్ బేలంగా
"అర్ధం అవుతోంది" తల పంకిస్తూ అన్నాడు రతన్. "అయితే మీ దుఖ్ఖానికి కారణం మీ భార్యా పిల్లలు కాదన్నమాట"
"అవును. ఎవరూ కాదు. కేవలం నేనే కారణం. నిజానికి నా భార్యాపిల్లలు నన్ను ఎంతగానో ప్రేమిస్తారు, నేనూ వాళ్ళని ఎంతగానో ప్రేమిస్తాను. కానీ...నా పరిస్థితేంటో మీకు అర్ధమయ్యింది కదా"
తల పంకించాడు రతన్. "ఎన్నాళ్ళ నుండి మీకు ఈ సూయిసైడల్ థాట్స్?"
"ఆరు నెలలకు పీగా అవస్థ పడుతున్నాను"
"మీరు డిప్రెషనులో వున్నారు. దానికి ఏవో సమస్యలే కారణం కానక్కర లేదు. ఏ కారణం లేకుండా కూడా అది రావొచ్చును. మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క అసమతుల్యత వల్ల అలాంటి పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది"
"అవునా. ఏ సమస్యలు లేకుండా కూడా మానసిక బాధలు రావొచ్చా! కొత్తగా వింటున్నా ఇది నేను"
"అది నిజం. అందుకే మీరు మందులు వాడండి, సరిపోతుంది"
"లేదు. నాకు బ్రతికేంత ఓపిక లేదు. నేను హాయిగా మరణించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. నా నిర్ణయానికి తిరుగులేదు. నా ఆస్థి చాలా వరకు నా భర్యా పిల్లల మీద, కొంత నాధ శరణాలయాలకూ విల్లు వ్రాసేసాను. నేను పోయినా సరే వాళ్లకు ఏ కష్టమూ కలగకుండా అన్ని ఎర్పాట్లూ చేసేసాను"
"ఎన్ని ఏర్పాట్లు చేసినా మీరు లేనిలోటు ఎవరూ తీర్చలేరు కదా" అనునయంగా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ విసుగ్గా "మీరు అనవసరంగా నా మనస్సు మార్చడానికి ప్రయత్నించకండి. నేను అడిగిన పని చేసిపెట్టండి చాలు. మీరు కాదంటే నేను మరో వ్యక్తిని చూసుకుంటాను" అన్నాడు.
"మీరు గట్టి నిర్ణయంతోనే వున్నారు!"
"అవును" అన్నాడు అసహనంగా.
"అలాగే, మీరు చెప్పినట్లే చేద్దాం. కందకు లేని దురద కత్తిపీటకు ఎందుకు? ఎలాగూ చావబోతున్నారు కదా. మీ భార్యా పిల్లల్లూ, ఆస్థిపాస్థులూ ఏమయిపోతే మీకేం? మీరేమయినా మళ్ళీ చూడొస్తారా ఏంటీ? మీ ఆస్థిపాస్థులు నా పేరిట రాసివ్వండి?" అన్నాడు డిమాండింగు గా
"కుదరదు" అన్నాడు కరుకుగా. "అసలు నా గురించి ఏమనుకుంటున్నారు? సుపారీ తీసుకొని దూరం నుండి కాల్చిచంపడంలో సిద్ధహస్తులే అయినా మనిషిగా మంచివారు అని మధ్యవర్తి చెబితేనే ఇటు వచ్చా. కానీ నా ఆస్థి మీదనే కన్నువేస్తారని అనుకోలేదు. మిమ్మల్ని నమ్మి ఇంతదూరం రావడమే నా పొరపాటు. జరిగింది చాలు. ఇక నేను వెళతాను" అని లేవబోయాడు.
"చిల్. కంగారు పడకండి. మీ భార్యాపిల్లల మీద మీకు ఎంత ప్రేమ వుందో తెలుసుకుందామని అలా అన్నా అంతే. నిజానికి మీ భార్యాపిల్లలు అదృష్టవంతులు... ఇప్పటిదాకా. ఇకపై దురదృష్టవంతులు అవుతారు. ప్చ్!"
"హ్మ్" నిట్టూరుస్తూ తల పక్కకు తిప్పుకున్నాడు సుదీప్. అతని కళ్ళల్లో నీళ్ళు.
కాస్సేపు మౌనం రాజ్యం ఏలింది వాళ్ళ మధ్య.
"సరే. నేను చెప్పిన చోట డబ్బు జారవిడిచి వచ్చారు కదా" నిశ్శబ్దాన్ని భగ్నం చేస్తూ రతన్ అన్నాడు.
"అవును. మనం అనుకున్న మొత్తం ఖచ్చితంగా జారవిడిచి వచ్చాను"
"సంతోషం. ఒక్క నిమిషం. మా వాళ్ళు ఆ డబ్బు కలెక్ట్ చేసుకొని సరిగా వుందో చూసివుంటారు, కనుక్కుంటాను"
"నా మీద నమ్మకం లేదా? మరణించేవాడిని అలా మోసం చేస్తానా?"
"మోసం చెయ్యాలనుకునేవారికి చావుబ్రతుకులతో సంబంధం వుండదు. వారికి అది రక్తంలోనే వుంటుంది" అని సన్నగా నవ్వాడు రతన్. "మీ మీద నమ్మకం లేక కాదు కానీ ఒకసారి వెరిఫై చేసుకొవాలి. ట్రస్ట్ బట్ వెరిఫై అని రోనాల్డ్ రీగన్ అన్నాడు"
"మా వాళ్ళు ధృవీకరించారు. సంతోషం. ఇక మనం ఒప్పందంలోకి వచ్చాం. నాకు కావాల్సింది మీరు ఇచ్చారు - ఇక మీకు కావాల్సింది నేను ఇస్తాను. ఈ సందర్భంగా డ్రింక్స్ తీసుకుందాము. మీకోసం మీకు బాగా ఇష్టం అయిన గిబ్సన్స్ విస్కీ సిద్ధంగా వుంచాను" రతన్ లేచి నిలబడుతూ అన్నాడు.
"వావ్! నా ఇష్టాయిష్టాలు మీకు ఎలా తెలుసు?!"
రతన్ సన్నగా నవ్వాడు. "నా క్లయింట్స్ గురించి వీలయినంతా తెలుసుకోవడం నా ధర్మం కాదా? ఇంకా మీ గురించి చాలా తెలుసు"
"నిజమా?! ఇంకా నా గురించి ఏం తెలుసు?"
"మీరు ఇక్కడికి వచ్చేముందు మీ ఆవిడకి ఎన్ని ముద్దులు ఇచ్చారో కూడా తెలుసు"
"నిజంగా?!"
"చూస్తారా?"
"ఆ!?"
"హహ. ఖంగారు పడకండి, రికార్డ్ చెయ్యలేదు లెండి. మూడు. అవునా. ఇలా అన్నీ తెలుసుకుంటుంటామని మా క్లయింట్లకి చెప్పను కానీ మీరు ఎలాగూ త్వరలో చావబోతున్నారు కదా. సమస్య ఏమీ లేదు మీతో" అంటూ ఓపెన్ టాప్ టేబుల్ దగ్గరికి నడిచాడు.
"ఇన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకునే మీరు నన్ను ముఖాముఖీ కలవడానికి ఎలా సిద్ధపడ్డారు?"
సుదీప్‌కి కనపడకుండా వైనులో ఒక పౌడర్ కలుపుతూ "మా జాగ్రత్తలు మేము తీసుకుంటాము లెండి. మీ గురించి బాగా స్టడీ చేసాకే మీతో ఏ ప్రమాదం లేదని నిర్ధారణకి వచ్చాకే మిమ్మల్ని కలవాలని చెప్పాను"
సుదీప్‌కి విస్కీ గ్లాసు అందించి ఛీర్స్ కొట్టాడు. "ఛీర్స్ టు యువర్ డెత్" అని గట్టిగా నవ్వాడు.
'ఛీర్స్" సుదీప్ కూడా ఆనందంగా నవ్వాడు. రతన్‌తో ఈ విధమయిన ఒప్పందంలోకి వచ్చినందున అతనికి చాలా రిలీఫుగా వుంది. "నా సమస్య తీరబోతున్నందుకో ఏమో రుచి అద్భుతంగా అనిపిస్తోంది"
"ఇంకో రెండు గంటల్లో మీ జీవితం మారిపోతుంది"
"అవును. ఈ మందుతో నా బాధలన్నీ మటుమాయం అవుతాయి" గలగలా నవ్వుతూ
"నిజంగానే"
"నిజ్జంగానే?" సరదాగా నవ్వాడు సుదీప్.
సుదీప్ విస్కీ సేవిస్తూ చుట్టూ కలియ చూసాడు. మూలకు వున్న పెద్ద మాట్రెస్ బాక్స్ కనపడుతుంది. "ఓ. మాట్రెస్ బాక్స్. మెమొరీ ఫోం. చాలాబాగుంటుంది" అని అన్నాడు.
"అది ఖాళీ బాక్స్. మీకోసమే పెట్టా" సన్నగా నవ్వాడు రతన్.
"నా కోసమా?" భృకుటి ముడివేస్తూ అడిగాడు.
"అవును. మిమ్మల్ని అందులో పెట్టడానికి" తాపీగా అన్నాడు.
"వాట్?, నన్ను అందులో పెట్టడం ఏంటీ? జోక్ చేస్తున్నారు కదూ ?" నవ్వాడు సుదీప్.
"లేదు. నిజం. మీరు పోయేకా అందులో పెట్టి తీసుకెళతా"
ఫక్కున నవ్వాడు సుదీప్. "వెరీ ఫన్నీ"
"ఫన్ కాదు, నిజంగానే"
"నిజంగానా?! ఎందుకు మీకు ఆ శ్రమ? మీరు నన్ను చాలా దూరం నుండి కాల్చి చంపేస్తారు కదా. చచ్చిన నా శవాన్ని మళ్ళీ కలెక్ట్ కూడా చేసుకుంటారా?"
"ఊహు. దూరం నుండి కాదు - దగ్గరి నుండే చంపేస్తాను"
" నన్ను చాలా దూరం నుండి చంపమని కోరాను కదా! దగ్గర నుండి వద్దులెండి"
"ఎందుకూ?"
"దగ్గర నుండి అయితే నాకు ముందే మీరు చంపుతున్నది తెలిసిపోతుంది, భయం అవుతుంది. నాకు ఏ మాత్రం తెలియకుండా చంపాలి మీరు"
"అలాగే చంపుతున్నా కదా"
"వెరీ గుడ్. అదే నాకు కావాలిసింది"
"మరి ఎలా చావాలి"
"నిద్రలోనే ప్రాణాలు పోవాలి"
"ఎలా?"
"విషం తీసుకోవాలి"
"దొరకదం కష్టమేమో"
"నాకు కాదు" కూల్ గా అన్నాడు రతన్,
"వెరీ గుడ్. ఒక ఇరవై రోజుల్లోగా ఆ విషం నాకోసం సిద్ధం చేయండి"
"ఏం, సిద్ధం చేసేస్తే మీరే తాగేద్దామనే!"
"అహ. అంత ధైర్యం నాకెక్కడ ఏడ్చిందీ? అదేదో నాకు తెలియకుండానే నేను తాగేలా మీరే ఏర్పాటు చేయండి"
"అల్రెడీ అది చేసేసా కదా"
"ఓహ్. అల్రెడీ చేసారా. సంతోషం. వివరాలు అడగను. ఎందుకూ దండగ. ఇక రెండు వారాల తరువాత నాకు విషం ఇవ్వాల్సిన రోజు చెబుతా"
"రెండు వారాలు ఎందుకూ? ఈ రోజే మీరు మరణిస్తే మీకేమయినా అభ్యంతరమా?"
"వుండదా మరి? ఈ రెండు చివరి వారాల్లో నేను ఎన్నో ఎన్నేన్నో చెయ్యాలి కదా. నా చివరి రోజులు - బంధుమిత్రులందరితో గొప్పగా గడపాలి మరి"
"త్వరలో చావబోయే మీకు ఇంతటి కోర్కెలు వుంటాయనుకోలేదే. ఎలా మరి?"
"ఎలా ఏముంది. కొద్ది రోజులు మనం ఆగితే సరి. ఈలోగా నా పనులు అన్నీ చక్కబెట్టుకొని సిద్ధంగా వుంటాను"
"ఒక చిన్న పొరపాటు జరిగిపోయింది"
"ఏంటదీ?" ఆసక్తిగా అడిగాడు సుదీప్.
"ఆహ్. పెద్దగా ఏమీ లేదు. మీరు మరణించడానికి ఆతృతతో వున్నారని, నాకు కూడా ఓ పని అయిపోతుందనీ..."
"ఆ...అయిపోతుందనీ?"
"మీ విస్కీలో కాస్తంత విషం కలిపాను"
"ఓహ్. నిజమా? కాస్తంతే కదా, ఫర్వాలేదు. నా చావుకి ట్రయల్ లా వుంటుంది. ప్రాణాలేమీ పోవు కదా కొంపదీసి" నవ్వుతూ అన్నాడు.
"పోతాయి"
"ఏంటి?"
"మీ ప్రాణాలు"
"ఆ!?'
"ఆ"
"మీరు మళ్ళీ జోక్ ఛేస్తున్నారు!" గలగలా నవ్వాడు. "మీరు మహా చిలిపి, నా ప్రాణంతో చెలగాటం ఆడుకుంటున్నారు!"
"కాదు"
"మరి?"
"నిజమే చెబుతున్నా"
సుదీప్ ఈసారి ఖంగారు పడ్డాడు."ఏవీ, నా ప్రాణాలు ఎక్కడికీ పోవట్లేదే, అబ్బా జోకులు చాలించండి మహాప్రభో. నేనే దొరికానా ఏంటీ మీకూ? మీరు మరీనూ. అమాయకుడిని చేసి ఆడుకుంటున్నారు కదా నాతో"
"కొద్ది గంటల్లో పోతాయి" తాపీగా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ లొ కలవరం మొదలయ్యింది "కొద్ది గంటల్లో అంటే?"
"రెండు గంటల్లో..."
సుదీప్ హతాశుడయ్యాడు. షాక్ నుండి కోలుకోవడానికి ఒక నిమిషం పైగానే పట్టింది. వణుకుతూ "ఇప్పుడెలా?" అన్నాడు.
"ఇప్పుడేమయ్యిందని మీరు అంత ఖంగారు పడుతున్నారో నాకు అర్ధం కావడం లేదు!"
"రెండు గంటల్లో నేను ఛస్తా అని మీరే కదా అందీ?"
"అయితే"
"మరి ఎలా. నాకు ఇంకా ఆనందంగా రెండు వారాలు బ్రతకాలని వుందే"
"ఫర్వాలేదు లెండి. ఈసారికి ఎలాగోలా కాస్త సర్దుకు పోదురూ. ఒక్క రెండువారాలే కదా. కొంపలేమీ మునిగిపోవు లెద్దురూ"
సుదీప్ కి బాగా కోపం వచ్చింది. "నో" అని గట్టిగా అరిచాడు. "నేను బ్రతకాలి, ఇప్పుడే చావకూడదు. ఏమో ఈ రెండు వారాల్లో నా మనస్సు ఎలా మారుతుందో ఎవడికి తెలుసు. నన్ను ఇప్పుడే చంపని ఎవరు చెప్పాడు మీకు?"
"సారీ" అన్నాడు కూల్ గా రతన్.
"ఒకవైపు నన్ను చంపేస్తూ సింపుల్గా సారీ అంటావేంట్రా" అని లేచి అధాటున రతన్ గల్లా పట్టుకొని పైకి లేపి అతని శరీరాన్ని గట్టిగా ఊపేసాడు. అతని ఆగ్రహం చూసిన రతన్ ప్రతిఘటించలేదు. సుదీప్ అంతటితో ఆగిపోలేదు. బూతులు తిట్టసాగాడు. జుట్టుపట్టుకొని గోడకి తోసేసి రతన్ పీక పుచ్చుకున్నాడు.
"హల్లో సార్. మీరు కాదు నన్ను చంపేది. నేనే మిమ్మల్ని చంపాలి. ఇక్ నాకు పీక వదలండి మర్యాదగా" అన్నాడు సహనంతో రతన్
"నీకు ఇంకా మర్యాదేంట్రా - ఒకవైపు నా ప్రాణాలు పోతుంటేనూ" అతన్ని జుట్టు పట్టుకొని లాగాడు
అప్పుడు రతన్ కి మండింది. సుదీప్‌ను సోఫా మీదికి ఒక్కతోపు తోసేసి మీదకు లంఘించి గన్ను తీసి సుదీప్ కణత మీదకు పెట్టి "ఏంటీ చూస్తుంటే ఎక్కువ చేస్తున్నావూ? ఆ? రెండు గంటలు కాదు, రెండు క్షణాల్లో నీ ప్రాణాలు పోతాయి ఏమనుకున్నావో" అని గట్టిగా హెచ్చరించాడు.
దాంతో సుదీప్ వణికిపోయి చల్లబడ్డాడు.
రతన్ కాలర్, జుట్టు సవరించుకుంటూ వెళ్ళి తన కుర్చీల్లో కూర్చున్నాడు.
"సరే, జరిగిందేదో జరిగిపోయింది. నన్ను అర్జెంటుగా హాస్పిటల్ కి తీసుకువెళ్ళు" సుదీప్ వణుకుతూ అన్నాడు.
"కుదర్దు" తాపీగా అన్నాడు రతన్.
"ఎందుకూ" గాభరాగా అన్నాడు.
"హాస్పిటలూ, కేసులూ, పోలీసులు. నాకు ఇష్టం లేదు"
"అయ్యో అలా అంటే ఎలా? మరి నా ప్రాణాలూ?"
"లైట్ తీసుకో"
"ఆ!"
"అంతే మరి. ఇక ఇప్పుడు చేసేదేమీలేదు"
"నీతో లాభం లేదు, మా ఆవిడకి ఫోన్ చేస్తా. ఆమె అయినా నన్ను బ్రతికించుకుంటుంది. నేను ఇక చావదలుచుకోలేదు, నేను బ్రతుకుతాను" అని హడావిడిగా తన ప్యాంటు జేబులోనుండి ఫోన్ తియ్యబోయాడు.
"అది నీవల్ల కాదు"
"ఏం, ఎందుకూ?"
"నీ అవయవాలు నీకు సహకరించవు. ఆ విషం నీమీద పని చెయ్యడం మొదలెట్టింది"
సుదీప్ ప్రయత్నిస్తాడు కానీ అతని చేతులు సహకరించవు. ఏడుపు మొదలెడతాడు. "నా ప్రాణాలు ఎలాగయినా కాపాడు ప్లీజ్, నాకు బ్రతకాలని వుంది"
"టూ లేట్. ఇంకాస్సేపయ్యితే ఇలా మనసారా ఏడవలేవు కూడా. మగత కమ్ముకుంటుంది. అలాగే నిద్రలో తుదిశ్వాస విడుస్తావు"
చేసేదేమీలేక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ సొఫాలోకి నెమ్మదిగా వాలిపోయాడు.
అతగాడిని అలాగే ప్రశాంతంగా, తదేకంగా చూస్తూ వుండిపోయాడు రతన్.
***
రతన్ బరువుగా వున్న పెద్ద మాట్రెస్ బాక్స్ ను గదిలోనుండి బయటకి తీసాడు. హోటల్ హాల్‌వే నుండి దానిని భారంగా లాక్కెళ్ళి కారు డిక్కీలోకి ఎత్తిపెట్టాడు. కొంతదూరం కారులో ప్రయాణించి ఒక నిర్మానుష్యమయిన పార్కుకు వెళ్ళి ఆ మాట్రెస్ బాక్స్ ను కారు డిక్కీలోంచి కిందకి దింపాడు. కారు డిక్కీ లోంచి ఒక పెద్ద సుత్తి తెచ్చి ఆ డబ్బా మీద బలంగా పలు చోట్ల మొదాడు. అది అప్పడంలా అయిపోయింది. దానిని మలిచేసి పక్కనే వున్న రిసైక్లింగ్ బిన్‌లో వేసి వెళ్ళాడు. అతను అంతకుముందు సుదీప్ కి సూచించినట్లుగా అందులో సుదీప్ శరీరం కానీ శవం కానీ లేదు!
***
కొన్ని గంటల తరువాత సుదీప్‌కి మెలకువ వచ్చింది. చచ్చి స్వరంలో వున్నానా లేక నరకంలో వున్నానా అన్న అనుమానం విపరీతంగా వచ్చేసింది. కళ్ళు నులుపుకొని చుట్టూ చూస్తే దేవకన్యలు కానీ యమభటులు కానీ కనిపించలేదు. అనుమానం వేసి గట్టిగా చెయ్యి గిల్లుకున్నాడు. నొప్పి వేసింది. నేనింకా చనిపోలేదేమిటా అని ముందుగా ఆశ్చర్యం చెంది అటుపై ఆనందించాడు. 'హమ్మయ్య, బ్రతికిపోయాను, నేను చనిపోతే నా భార్యాపిల్లలు ఏమయిపోయివుండేవారు? అతగాడు కలిపిన విషం ఏదో కల్తీది అయి వుంటుంది - అందుకే భలేగా బ్రతికి బయటపడ్దాను' అనుకున్నాడు. 'ఏడీ వీడు? ఏక్కడికి వెళ్ళాడు? పారిపోయివుంటాడు వెధవ' అని అనుకున్నాడు.
తన ముందు వున్న టీపాయ్ మీద ఏదో కనపడితే చూసాడు. అది ఒక వీడియో సిడి. దానిమీద 'సుదీప్ - ఇది చూడూ' అని వ్రాసి వుంది. ఆశ్చర్యం చెంది ఆత్రుతగా ఆ వీడియో పెట్టుకొని చూసాడు. అందులో సుదీప్‌ని ఉద్దేశ్యించి రతన్ ఇలా మాట్లాడాడు:
"సుదీప్,
నేను ఎంత సుపారీ తీసుకొని హత్యలు చేసేవాడినే అయినా మరీ మీరు అనుకునేంత దుర్మార్గుడిని కాదు. స్త్రీల జోలికీ, పిల్లల జోలికీ వెళ్ళను. అమాయకుల జోలికి కూడా అసలే వెళ్ళను. ఇక నుండి ఆత్మహత్యల కోసం కూడా సుపారీ తీసుకోను. మిమ్మల్ని హత్య చెయ్యాలని మీరు నన్ను ఫోనులో సంప్రదించినప్పుడు నాకు వింతగా అనిపించింది. అలా ఒకరు నన్ను తన హత్య గురించి తానే సంప్రదించడం నాకు ఇదే మొదటి సారి. అందుకే మీమీద బాగా ఆసక్తి కలిగింది. మీమీద బాగా నిఘా వేసి అన్ని వివరాలూ సేకరించాను. మీకు ఏ విధమయిన సమస్యలు కానీ, ఇబ్బందులు కానీ లేవు - అయినా సరే మీరు ఎందుకు చావాలనుకుంటున్నారో నాకు అస్సలు అర్ధం కాలేదు. ఒక సైకియాట్రిస్ట్‌ను కలిసి విషయం కనుక్కున్నాను. ఈ సమస్యలు, ఇబ్బందులు, ఒత్తిడి లేకపోయినా మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క ఇంబ్యాలన్స్ వల్ల మానసిక మాద్యం వచ్చేసి అది ఆత్మహత్యకు పురికొలపవచ్చు అని తెలిసింది. బహుశా అదే మీ సమస్యకి కారణం అయివుంటుంది అనుకున్నా. మీకు డాక్టర్లు అన్నా, వైద్యం అన్నా ఏవగింపు కాబట్టి మీరు దీనికోసం చికిత్స గురించి మనస్సు పెట్టలేదని నాకు అర్ధం అయ్యింది. మీకు మీ జీవితం విలువ తెలియాలనే ఇలా నాటకం ఆడాను. నిజానికి విస్క్ళో నేను మీకు కలిపి ఇచ్చింది విషం కాదు - కేవలం మత్తు మందు. ఈపాటికి మీ ప్రాణం విలువ మీకు అర్ధం అయ్యుంటుంది. మానసిక వైద్యుడిని కలిసి మీ డిప్రెషనుకి చికిత్స తీసుకోండి. వెంటనే కాదు కానీ రెండు మూడు నెలల్లో అంతా చక్కబడుతుంది. మీరూ మీ కుటుంబం ఆనందంగా జీవించండి. నేను మీకు చేసిన ఈ కృషికి గానూ నా ఫీజు నేను తీసుకుంటున్నాను. సెలవు"
ఆ వీడియో చూసాక సుదీప్ కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి. 'ఏ వ్యక్తీ కూడా వంద శాతం దుర్మార్గుడు కాడనీ, ఏ వ్యక్తి కూడా వంద శాతం మంచివాడు కాదని' ఎప్పుడో ఎక్కడో చదివిన మాటలు అతనికి గుర్తుకువచ్చాయి. తన ప్రాణాలు కాపాడి బ్రతుకు విలువ తెలియజేసిన రతన్‌కి మనసారా మనస్సులో ధన్యవాదాలు తెలియజేసుకుంటూ ఇంట్లో భార్యాపిల్లలు తనకోసం ఎదురు చూస్తూ వుంటారని గుర్తుకువచ్చి హోటల్ గదిలోనుండి త్వరితగతిన బయటకి నడిచాడు.
శుభం
రెండు గంటలు (ప్రాణం) - Short Film - Final Part
రతన్ బరువుగా వున్న పెద్ద మాట్రెస్ బాక్స్ ను గదిలోనుండి బయటకి తీసాడు. హోటల్ హాల్‌వే నుండి దానిని భారంగా లాక్కెళ్ళి కారు డిక్కీలోకి ఎత్తిపెట్టాడు. కొంతదూరం కారులో ప్రయాణించి ఒక నిర్మానుష్యమయిన పార్కుకు వెళ్ళి ఆ మాట్రెస్ బాక్స్ ను కారు డిక్కీలోంచి కిందకి దింపాడు. కారు డిక్కీ లోంచి ఒక పెద్ద సుత్తి తెచ్చి ఆ డబ్బా మీద బలంగా పలు చోట్ల మొదాడు. అది అప్పడంలా అయిపోయింది. దానిని మలిచేసి పక్కనే వున్న రిసైక్లింగ్ బిన్ లో వేసి వెళ్ళాడు. అతను అంతకుముందు సుదీప్ కి సూచించినట్లుగా అందులో సుదీప్ శరీరం కానీ శవం కానీ లేదు!
***
కొన్ని గంటల తరువాత సుదీప్‌కి మెలకువ వచ్చింది. చచ్చి స్వరంలో వున్నానా లేక నరకంలో వున్నానా అన్న అనుమానం విపరీతంగా వచ్చేసింది. కళ్ళు నులుపుకొని చుట్టూ చూస్తే దేవకన్యలు కానీ యమభటులు కానీ కనిపించలేదు. అనుమానం వేసి గట్టిగా చెయ్యి గిల్లుకున్నాడు. నొప్పి వేసింది. నేనింకా చనిపోలేదేమిటా అని ముందుగా ఆశ్చర్యం చెంది అటుపై ఆనందించాడు. హమ్మయ్య, బ్రతికిపోయాను, నేను చనిపోతే నా భార్యాపిల్లలు ఏమయిపోయివుండేవారు? అతగాడు కలిపిన విషం ఏదో కల్తీది అయి వుంటుంది - అందుకే భలేగా బ్రతికి బయటపడ్దాను అనుకున్నాడు. ఏడీ వీడు? ఏక్కడికి వెళ్ళాడు? పారిపోయివుంటాడు వెధవ అని అనుకున్నాడు.
తన ముందు వున్న టీపాయ్ మీద ఏదో కనపడితే చూసాడు. అది ఒక వీడియో సిడి. దానిమీద 'సుదీప్ - ఇది చూడూ అని వ్రాసి వుంది. ఆశ్చర్యం చెంది ఆత్రుతగా ఆ వీడియో పెట్టుకొని చూసాడు. అందులో సుదీప్‌ని ఉద్దేశ్యించి రతన్ ఇలా మాట్లాడాడు:
"సుదీప్,
నేను ఎంత సుపారీ తీసుకొని హత్యలు చేసేవాడినే అయినా మరీ మీరు అనుకునేంత దుర్మార్గుడిని కాదు. స్త్రీల జోలికీ, పిల్లల జోలికీ వెళ్ళను. అమాయకుల జోలికి కూడా అసలే వెళ్ళను. ఇక నుండి ఆత్మహత్యల కోసం కూడా సుపారీ తీసుకోను. మిమ్మల్ని హత్య చెయ్యాలని మీరు నన్ను ఫోనులో సంప్రదించినప్పుడు నాకు వింతగా అనిపించింది. అలా ఒకరు నన్ను తన హత్య గురించి తానే సంప్రదించడం నాకు ఇదే మొదటి సారి. అందుకే మీమీద బాగా ఆసక్తి కలిగింది. మీమీద బాగా నిఘా వేసి అన్ని వివరాలూ సేకరించాను. మీకు ఏ విధమయిన సమస్యలు కానీ, ఇబ్బందులు కానీ లేవు - అయినా సరే మీరు ఎందుకు చావాలనుకుంటున్నారో నాకు అస్సలు అర్ధం కాలేదు. ఒక సైకియాట్రిస్ట్‌ను కలిసి విషయం కనుక్కున్నాను. ఈ సమస్యలు, ఇబ్బందులు, ఒత్తిడి లేకపోయినా మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క ఇంబ్యాలన్స్ వల్ల మానసిక మాద్యం వచ్చేసి అది ఆత్మహత్యకు పురికొలపవచ్చు అని తెలిసింది. బహుశా అదే మీ కారణం అయివుంటుంది అనుకున్నా. మీకు డాక్టర్లు అన్నా, వైద్యం అన్నా ఏవగింపు కాబట్టి మీరు దీనికోసం చికిత్స గురించి మనస్సు పెట్టలేదని నాకు అర్ధం అయ్యింది. మీకు మీ జీవితం విలువ తెలియాలనే ఇలా నాటకం ఆడాను. నిజానికి వైను గ్లాసులో నేను మీకు కలిపి ఇచ్చింది విషం కాదు - కేవలం మత్తు మందు. ఈపాటికి మీ ప్రాణం విలువ మీకు అర్ధం అయ్యుంటుంది. మానసిక వైద్యుడిని కలిసి మీ డిప్రెషనుకి చికిత్స తీసుకోండి. వెంటనే కాదు కానీ రెండు మూడు నెలల్లో అంతా చక్కబడుతుంది. మీరూ మీ కుటుంబం ఆనందంగా జీవించండి. నేను మీకు చేసిన ఈ కృషికి గానూ నా ఫీజు నేను తీసుకుంటున్నాను. సెలవు"
***
కొన్ని గంటల తరువాత సుదీప్‌కి మెలకువ వచ్చింది. చచ్చి స్వరంలో వున్నానా లేక నరకంలో వున్నానా అన్న అనుమానం విపరీతంగా వచ్చేసింది. కళ్ళు నులుపుకొని చుట్టూ చూస్తే దేవకన్యలు కానీ యమభటులు కానీ కనిపించలేదు. అనుమానం వేసి గట్టిగా చెయ్యి గిల్లుకున్నాడు. నొప్పి వేసింది. నేనింకా చనిపోలేదేమిటా అని ముందుగా ఆశ్చర్యం చెంది అటుపై ఆనందించాడు. హమ్మయ్య, బ్రతికిపోయాను, నేను చనిపోతే నా భార్యాపిల్లలు ఏమయిపోయివుండేవారు? అతగాడు కలిపిన విషం ఏదో కల్తీది అయి వుంటుంది - అందుకే భలేగా బ్రతికి బయటపడ్దాను అనుకున్నాడు. ఏడీ వీడు? ఏక్కడికి వెళ్ళాడు? పారిపోయివుంటాడు వెధవ అని అనుకున్నాడు.
తన ముందు వున్న టీపాయ్ మీద ఏదో కనపడితే చూసాడు. అది ఒక వీడియో సిడి. దానిమీద 'సుదీప్ - ఇది చూడూ అని వ్రాసి వుంది. ఆశ్చర్యం చెంది ఆత్రుతగా ఆ వీడియో పెట్టుకొని చూసాడు. అందులో సుదీప్‌ని ఉద్దేశ్యించి రతన్ ఇలా మాట్లాడాడు:
"సుదీప్,
నేను ఎంత సుపారీ తీసుకొని హత్యలు చేసేవాడినే అయినా మరీ మీరు అనుకునేంత దుర్మార్గుడిని కాదు. స్త్రీల జోలికీ, పిల్లల జోలికీ వెళ్ళను. అమాయకుల జోలికి కూడా అసలే వెళ్ళను. ఇక నుండి ఆత్మహత్యల కోసం కూడా సుపారీ తీసుకోను. మిమ్మల్ని హత్య చెయ్యాలని మీరు నన్ను ఫోనులో సంప్రదించినప్పుడు నాకు వింతగా అనిపించింది. అలా ఒకరు నన్ను తన హత్య గురించి తానే సంప్రదించడం నాకు ఇదే మొదటి సారి. అందుకే మీమీద బాగా ఆసక్తి కలిగింది. మీమీద బాగా నిఘా వేసి అన్ని వివరాలూ సేకరించాను. మీకు ఏ విధమయిన సమస్యలు కానీ, ఇబ్బందులు కానీ లేవు - అయినా సరే మీరు ఎందుకు చావాలనుకుంటున్నారో నాకు అస్సలు అర్ధం కాలేదు. ఒక సైకియాట్రిస్ట్‌ను కలిసి విషయం కనుక్కున్నాను. ఈ సమస్యలు, ఇబ్బందులు, ఒత్తిడి లేకపోయినా మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క ఇంబ్యాలన్స్ వల్ల మానసిక మాద్యం వచ్చేసి అది ఆత్మహత్యకు పురికొలపవచ్చు అని తెలిసింది. బహుశా అదే మీ కారణం అయివుంటుంది అనుకున్నా. మీకు డాక్టర్లు అన్నా, వైద్యం అన్నా ఏవగింపు కాబట్టి మీరు దీనికోసం చికిత్స గురించి మనస్సు పెట్టలేదని నాకు అర్ధం అయ్యింది. మీకు మీ జీవితం విలువ తెలియాలనే ఇలా నాటకం ఆడాను. నిజానికి వైను గ్లాసులో నేను మీకు కలిపి ఇచ్చింది విషం కాదు - కేవలం మత్తు మందు. ఈపాటికి మీ ప్రాణం విలువ మీకు అర్ధం అయ్యుంటుంది. మానసిక వైద్యుడిని కలిసి మీ డిప్రెషనుకి చికిత్స తీసుకోండి. వెంటనే కాదు కానీ రెండు మూడు నెలల్లో అంతా చక్కబడుతుంది. మీరూ మీ కుటుంబం ఆనందంగా జీవించండి. నేను మీకు చేసిన ఈ కృషికి గానూ నా ఫీజు నేను తీసుకుంటున్నాను. సెలవు"
ఆ వీడియో చూసాక సుదీప్ కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి. 'ఏ వ్యక్తీ కూడా వంద శాతం దుర్మార్గుడు కాడనీ, ఏ వ్యక్తి కూడా వంద శాతం మంచివాడు కాదని' ఎప్పుడో ఎక్కడో చదివిన మాటలు అతనికి గుర్తుకువచ్చాయి. తన ప్రాణాలు కాపాడి బ్రతుకు విలువ తెలియజేసిన రతన్‌కి మనసారా మనస్సులో ధన్యవాదాలు తెలియజేసుకుంటూ ఇంట్లో భార్యాపిల్లలు తనకోసం ఎదురు చూస్తూ వుంటారని గుర్తుకువచ్చి హోటల్ గదిలోనుండి త్వరితగతిన బయటకి నడిచాడు.
శుభం
ప్రాణం - Short Film Story Draft - Part 2
సుదీప్ వైన్ సేవిస్తూ చుట్టూ చూసాడు. "ఇది హోటల్ కదా. మాట్రెస్ కొన్నారెందుకూ?" అని అడిగాడు పక్కనే ఒక మూలకు వున్న పెద్ద మాట్రెస్ బాక్స్ ని చూస్తూ.
"అది మీకోసమే" సన్నగా నవ్వాడు రతన్.
"నా కోసమా?" భృకుటి ముడివేస్తూ అడిగాడు.
"అవును. మిమ్మల్ని అందులో పెట్టడానికి" తాపీగా అన్నాడు.
"వాట్?, నన్ను అందులో పెట్టడం ఏంటీ? జోక్ చేస్తున్నారా?" అని తీవ్ర స్వరంతో అడిగాడు సుదీప్.
"కాదు, నిజం. మిమ్మల్ని అందులో పెట్టకూడదా ఏం?" కూల్ గా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ కి ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. క్షణం ఆగి "పెట్టొచ్చేమో కానీ ఎందుకూ?" ఈ సారి ఆసక్తిగా ఆడిగాడు.
"మీరు చచ్చేకా అందులో పెట్టి తీసుకెళతా"
ఫక్కున నవ్వాడు సుదీప్. "వెరీ ఫన్నీ"
"ఫన్ కాదు, నిజంగానే"
"మీరు నన్ను చాలా దూరం నుండి కాల్చి చంపేస్తారు కదా. చచ్చిన నా శవాన్ని మళ్ళీ కలెక్ట్ కూడా చేసుకుంటారా? ఎందుకూ మీకా శ్రమా?"
"ఊహు. చాలా దగ్గర నుండి చంపేస్తాను"
"అలా ఎందుకూ? నన్ను చాలా దూరం నుండి చంపమని అడిగానే!"
"అబ్బే అంత శ్రమ నాకెందుకూ, చాలా దగ్గర నుండి చంపేస్తాను"
"అలా వద్దు"
"ఎందుకూ"
"అలా అయితే నాకు ముందే మీరు చంపుతున్నది తెలిసిపోతుంది, భయం అవుతుంది. నాకు మాత్రం తెలియకుండా చంపాలి మీరు"
"అలాగే చంపుతున్నా కదా"
"పొరపాటు. అలాగే చంపుతా అనాలి, చంపుతున్నా అని కాదు"
"మీకు తెలుగు వ్యాకరణం ముఖ్యమా లేక చావు ముఖ్యమా ?"
"చావు"
"అయితే హాయిగా చావండి మీరు"
"చావండి కాదు - చద్దురు కానీ అనాలి"
"మళ్ళీ...."
"ఓక్కెక్కే"
"మీకు ఎలాగయితేనేం, మీకు తెలియకుండా మీరు చావాలి అంతే కదా"
"అవును. అవును" మళ్ళీ వైన్ తాగుతూ అన్నాడు
"బోనస్ గా మీకు బాధ కూడా తెలియకుండా వుంటే మరీ మంచిది కదా"
"అవూనవును"
"అందుకే ప్లాన్ మర్చేసా"
"ఏంటదీ?" కుతూహలంగా అడిగాడు సుదీప్
"గన్ తో అయితే చావు భయంకరంగా వుంటుంది. దుర్మార్గులు, శత్రువులు అలా బాధతో విలవిలలాడుతూ మరణిస్తే సంతోషమే కానీ మీలాంటి మంచివారు అలా మరణించకూడదు"
"మరి ఎలా చావాలి"
"నిద్రలోనే ప్రాణాలు విడిచేలాగా విషం తీసుకోని చావాలి"
"ఇది బావుంది. ఈమాత్రం ఆలోచన నాకు రాలేదు. ఎంతయినా మీరు చావుల్లో ఉద్దండులు"
"కదా" కూల్ గా అన్నాడు రతన్,
"ఒక ఇరవై రోజుల్లోగా ఆ విషం నాకోసం సిద్ధం చేయండి"
"ఏం, సిద్ధం చేసేస్తే మీరే తాగేద్దామనే!"
"అహ. అంత ధైర్యం నాకెక్కడ ఏడ్చిందీ? అదేదో నాకు తెలియకుండా నేను తాగేలా మీరే ఏర్పాటు చేయండి"
"అల్రెడీ అది చేసేసా కదా"
"ఓహ్. అల్రెడీ చేసారా. సంతోషం. నేను వివరాలు అడగను. ఎందుకూ దండగ. ఇక రెండు వారాల తరువాత నన్ను చంపాల్సిన తేదీ చెబుతాను"
"రెండు వారాలు ఎందుకూ? ఈ రోజే మీరు మరణిస్తే మీకేమయినా అభ్యంతరమా?"
"వుండదా మరి? ఈ రెండు చివరి వారాల్లో నేను ఎన్నో ఎన్నేన్నో చెయ్యాలి కదా. నా చివరి రోజులు - బంధుమిత్రులందరితో గొప్పగా గడపాలి మరి"
"త్వరలో చావబోయే మీకు ఇంతటి కోర్కెలు వుంటాయనుకోలేదే"
సుదీప్ హతాశుడయ్యాడు. షాక్ నుండి కోలుకోవడానికి ఒక నిమిషం పైగానే పట్టింది. వణుకుతూ "ఇప్పుడెలా?" అన్నాడు.
"ఇప్పుడేమయ్యిందని మీరు అంత ఖంగారు పడుతున్నారో నాకు అర్ధం కావడం లేదు!"
"రెండు గంటల్లో నేను ఛస్తా అని మీరే కదా అందీ?"
"అయితే"
"మరి ఎలా. నాకు ఇంకా ఆనందంగా రెండు వారాలు బ్రతకాలని వుందే"
"ఫర్వాలేదు లెండి. ఈసారికి ఎలాగోలా కాస్త సర్దుకు పోదురూ. ఒక్క రెండువారాలే కదా. కొంపలేమీ మునిగిపోవు లెద్దురూ"
సుదీప్ కి బాగా కోపం వచ్చింది. "నో" అని గట్టిగా అరిచాడు. "నేను బ్రతకాలి, ఇప్పుడే చావకూడదు. ఏమో ఈ రెండు వారాల్లో నా మనస్సు ఎలా మారుతుందో ఎవడికి తెలుసు. నన్ను ఇప్పుడే చంపని ఎవడు చెప్పాడు నీకు?"
"సారీ" అన్నాడు కూల్ గా రతన్.
"ఒకవైపు నన్ను చంపేస్తూ సింపుల్గా సారీ అంటావేంట్రా" అని లేచి అధాటున రతన్ గల్లా పట్టుకొని పైకి లేపి అతని శరీరాన్ని గట్టిగా ఊపేసాడు. అతని ఆగ్రహం చూసిన రతన్ ప్రతిఘటించలేదు. సుదీప్ అంతటితో ఆగిపోలేదు. బూతులు తిట్టసాగాడు. జుట్టుపట్టుకొని గోడకి తోసేసి రతన్ పీక పుచ్చుకున్నాడు.
అప్పుడు రతన్ కి మండింది. సుదీప్ ను సోఫా మీదికి ఒక్కతోపు తోసేసి మీదకు లంఘించి గన్ను తీసి సుదీప్ కణత మీదకు పెట్టి "ఏంటీ చూస్తుంటే ఎక్కువ చేస్తున్నావూ? ఆ? రెండు గంటలు కాదు, రెండు క్షణాల్లో నీ ప్రాణాలు తీస్తా ఏమనుకున్నావో" అని గట్టిగా హెచ్చరించాడు.
దానితో సుదీప్ వణికిపోయి చల్లబడ్డాడు.
రతన్ కాలర్ సవరించుకుంటూ వెళ్ళి తన కుర్చీల్లో కూర్చున్నాడు.
"సరే, జరిగిందేదో జరిగిపోయింది. నన్ను అర్జెంటుగా హాస్పిటల్ కి తీసుకువెళ్ళు" సుదీప్ వణుకుతూ అన్నాడు.
"కుదర్దు" తాపీగా అన్నాడు రతన్.
"ఎందుకూ" గాభరాగా అన్నాడు.
"హాస్పిటలూ, కేసులూ, పోలీసులు. నాకు ఇష్టం లేదు"
"అయ్యో అలా అంటే ఎలా? మరి నా ప్రాణాలూ?"
"లైట్ తీసుకో"
"ఆ!"
"అంతే మరి. ఇక ఇప్పుడు చేసేదేమీలేదు"
"నీతో లాభం లేదు, మా ఆవిడకి ఫోన్ చేస్తా. ఆమె అయినా నన్ను బ్రతికించుకుంటుంది. నేను ఇక చావదలుచుకోలేదు, నేను బ్రతుకుతాను" అని హడావిడిగా తన ప్యాంటు జేబులోనుండి ఫోన్ తియ్యబోయాడు.
"అది నీవల్ల కాదు"
"ఏం, ఎందుకూ?"
"నీ అవయవాలు నీకు సహకరించవు. ఆ విషం నీమీద పని చెయ్యడం మొదలెట్టింది"
సుదీప్ ప్రయత్నిస్తాడు కానీ అతని చేతులు సహకరించవు. ఏడుపు మొదలెడతాడు. "నా ప్రాణాలు ఎలాగయినా కాపాడు ప్లీజ్, నాకు బ్రతకాలని వుంది"
"టూ లేట్. ఇంకాస్సేపయ్యితే ఇలా మనసారా కూడా ఏడవలేవు. మగత కమ్ముకుంటుంది. అలాగే నిద్రలో తుదిశ్వాస విడుస్తావు"
చేసేదేమీలేక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ సొఫాలోకి నెమ్మదిగా వాలిపోయాడు.
అతగాడిని అలాగే ప్రశాంతంగా, తదేకంగా చూస్తూ వున్నాడు రతన్.
"అది మీకోసమే" సన్నగా నవ్వాడు రతన్.
"నా కోసమా?" భృకుటి ముడివేస్తూ అడిగాడు.
"అవును. మిమ్మల్ని అందులో పెట్టడానికి" తాపీగా అన్నాడు.
"వాట్?, నన్ను అందులో పెట్టడం ఏంటీ? జోక్ చేస్తున్నారా?" అని తీవ్ర స్వరంతో అడిగాడు సుదీప్.
"కాదు, నిజం. మిమ్మల్ని అందులో పెట్టకూడదా ఏం?" కూల్ గా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ కి ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. క్షణం ఆగి "పెట్టొచ్చేమో కానీ ఎందుకూ?" ఈ సారి ఆసక్తిగా ఆడిగాడు.
"మీరు చచ్చేకా అందులో పెట్టి తీసుకెళతా"
ఫక్కున నవ్వాడు సుదీప్. "వెరీ ఫన్నీ"
"ఫన్ కాదు, నిజంగానే"
"మీరు నన్ను చాలా దూరం నుండి కాల్చి చంపేస్తారు కదా. చచ్చిన నా శవాన్ని మళ్ళీ కలెక్ట్ కూడా చేసుకుంటారా? ఎందుకూ మీకా శ్రమా?"
"ఊహు. చాలా దగ్గర నుండి చంపేస్తాను"
"అలా ఎందుకూ? నన్ను చాలా దూరం నుండి చంపమని అడిగానే!"
"అబ్బే అంత శ్రమ నాకెందుకూ, చాలా దగ్గర నుండి చంపేస్తాను"
"అలా వద్దు"
"ఎందుకూ"
"అలా అయితే నాకు ముందే మీరు చంపుతున్నది తెలిసిపోతుంది, భయం అవుతుంది. నాకు మాత్రం తెలియకుండా చంపాలి మీరు"
"అలాగే చంపుతున్నా కదా"
"పొరపాటు. అలాగే చంపుతా అనాలి, చంపుతున్నా అని కాదు"
"మీకు తెలుగు వ్యాకరణం ముఖ్యమా లేక చావు ముఖ్యమా ?"
"చావు"
"అయితే హాయిగా చావండి మీరు"
"చావండి కాదు - చద్దురు కానీ అనాలి"
"మళ్ళీ...."
"ఓక్కెక్కే"
"మీకు ఎలాగయితేనేం, మీకు తెలియకుండా మీరు చావాలి అంతే కదా"
"అవును. అవును" మళ్ళీ వైన్ తాగుతూ అన్నాడు
"బోనస్ గా మీకు బాధ కూడా తెలియకుండా వుంటే మరీ మంచిది కదా"
"అవూనవును"
"అందుకే ప్లాన్ మర్చేసా"
"ఏంటదీ?" కుతూహలంగా అడిగాడు సుదీప్
"గన్ తో అయితే చావు భయంకరంగా వుంటుంది. దుర్మార్గులు, శత్రువులు అలా బాధతో విలవిలలాడుతూ మరణిస్తే సంతోషమే కానీ మీలాంటి మంచివారు అలా మరణించకూడదు"
"మరి ఎలా చావాలి"
"నిద్రలోనే ప్రాణాలు విడిచేలాగా విషం తీసుకోని చావాలి"
"ఇది బావుంది. ఈమాత్రం ఆలోచన నాకు రాలేదు. ఎంతయినా మీరు చావుల్లో ఉద్దండులు"
"కదా" కూల్ గా అన్నాడు రతన్,
"ఒక ఇరవై రోజుల్లోగా ఆ విషం నాకోసం సిద్ధం చేయండి"
"ఏం, సిద్ధం చేసేస్తే మీరే తాగేద్దామనే!"
"అహ. అంత ధైర్యం నాకెక్కడ ఏడ్చిందీ? అదేదో నాకు తెలియకుండా నేను తాగేలా మీరే ఏర్పాటు చేయండి"
"అల్రెడీ అది చేసేసా కదా"
"ఓహ్. అల్రెడీ చేసారా. సంతోషం. నేను వివరాలు అడగను. ఎందుకూ దండగ. ఇక రెండు వారాల తరువాత నన్ను చంపాల్సిన తేదీ చెబుతాను"
"రెండు వారాలు ఎందుకూ? ఈ రోజే మీరు మరణిస్తే మీకేమయినా అభ్యంతరమా?"
"వుండదా మరి? ఈ రెండు చివరి వారాల్లో నేను ఎన్నో ఎన్నేన్నో చెయ్యాలి కదా. నా చివరి రోజులు - బంధుమిత్రులందరితో గొప్పగా గడపాలి మరి"
"త్వరలో చావబోయే మీకు ఇంతటి కోర్కెలు వుంటాయనుకోలేదే"
"ఇప్పుడర్ధమయ్యింది కదా మీకు" అన్నాడు గ్లాసు కింద పెట్టేస్తూ.
"అర్ధమయ్యింది కానీ..."
"ఆ. కానీ..?"
"ఒక చిన్న పొరపాటు జరిగిపోయింది"
"ఏంటదీ?" ఆసక్తిగా అడిగాడు సుదీప్.
"ఆహ్. పెద్దగా ఏమీ లేదు. మీరు మరణానికి ఆతృతతో వున్నారని, నాకు కూడా ఓ పని అయిపోతుందనీ.."
"ఆ, అయిపోతుందనీ?"
"మీ వైన్ గ్లాసులో కాస్తంత విషం కలిపాను"
"ఓహ్. కాస్తంతే కదా, ఫర్వాలేదు. నా చావుకి ట్రయల్ లా వుంటుంది. ప్రాణాలేమీ పోవు కదా కొంపదీసి" నవ్వుతూ అన్నాడు.
"పోతాయి"
"ఏంటి?"
"మీ ప్రాణాలు"
"ఆ!?'
"ఆ"
"మీరు మళ్ళీ జోక్ చెస్తున్నారు!" గలగలా నవ్వాడు. "మీరు మహా చిలిపి, ప్రాణాలతో చెలగాటం ఆడుకుంటారు"
"కాదు"
"మరి?"
"నిజమే చెబుతున్నా"
సుదీప్ ఈసారి ఖంగారు పడ్డాడు."ఏవీ నా ప్రాణాలు ఎక్కడికీ పోవట్లేదే, అబ్బా జోకులు చాలించండి మహాప్రభో. నేనే దొరికానా ఏంటీ మీకూ? మీరు మరీనూ. అమాయకుడిని చేసి ఆడుకుంటున్నారు కదా నాతో"
"కొద్ది గంటల్లో పోతాయి" తాపీగా నాడు
సుదీప్ లొ కలవరం మొదలయ్యింది "కొద్ది గంటల్లో అంటే?"
"రెండు గంటల్లో"
"ఇప్పుడేమయ్యిందని మీరు అంత ఖంగారు పడుతున్నారో నాకు అర్ధం కావడం లేదు!"
"రెండు గంటల్లో నేను ఛస్తా అని మీరే కదా అందీ?"
"అయితే"
"మరి ఎలా. నాకు ఇంకా ఆనందంగా రెండు వారాలు బ్రతకాలని వుందే"
"ఫర్వాలేదు లెండి. ఈసారికి ఎలాగోలా కాస్త సర్దుకు పోదురూ. ఒక్క రెండువారాలే కదా. కొంపలేమీ మునిగిపోవు లెద్దురూ"
సుదీప్ కి బాగా కోపం వచ్చింది. "నో" అని గట్టిగా అరిచాడు. "నేను బ్రతకాలి, ఇప్పుడే చావకూడదు. ఏమో ఈ రెండు వారాల్లో నా మనస్సు ఎలా మారుతుందో ఎవడికి తెలుసు. నన్ను ఇప్పుడే చంపని ఎవడు చెప్పాడు నీకు?"
"సారీ" అన్నాడు కూల్ గా రతన్.
"ఒకవైపు నన్ను చంపేస్తూ సింపుల్గా సారీ అంటావేంట్రా" అని లేచి అధాటున రతన్ గల్లా పట్టుకొని పైకి లేపి అతని శరీరాన్ని గట్టిగా ఊపేసాడు. అతని ఆగ్రహం చూసిన రతన్ ప్రతిఘటించలేదు. సుదీప్ అంతటితో ఆగిపోలేదు. బూతులు తిట్టసాగాడు. జుట్టుపట్టుకొని గోడకి తోసేసి రతన్ పీక పుచ్చుకున్నాడు.
అప్పుడు రతన్ కి మండింది. సుదీప్ ను సోఫా మీదికి ఒక్కతోపు తోసేసి మీదకు లంఘించి గన్ను తీసి సుదీప్ కణత మీదకు పెట్టి "ఏంటీ చూస్తుంటే ఎక్కువ చేస్తున్నావూ? ఆ? రెండు గంటలు కాదు, రెండు క్షణాల్లో నీ ప్రాణాలు తీస్తా ఏమనుకున్నావో" అని గట్టిగా హెచ్చరించాడు.
దానితో సుదీప్ వణికిపోయి చల్లబడ్డాడు.
రతన్ కాలర్ సవరించుకుంటూ వెళ్ళి తన కుర్చీల్లో కూర్చున్నాడు.
"సరే, జరిగిందేదో జరిగిపోయింది. నన్ను అర్జెంటుగా హాస్పిటల్ కి తీసుకువెళ్ళు" సుదీప్ వణుకుతూ అన్నాడు.
"కుదర్దు" తాపీగా అన్నాడు రతన్.
"ఎందుకూ" గాభరాగా అన్నాడు.
"హాస్పిటలూ, కేసులూ, పోలీసులు. నాకు ఇష్టం లేదు"
"అయ్యో అలా అంటే ఎలా? మరి నా ప్రాణాలూ?"
"లైట్ తీసుకో"
"ఆ!"
"అంతే మరి. ఇక ఇప్పుడు చేసేదేమీలేదు"
"నీతో లాభం లేదు, మా ఆవిడకి ఫోన్ చేస్తా. ఆమె అయినా నన్ను బ్రతికించుకుంటుంది. నేను ఇక చావదలుచుకోలేదు, నేను బ్రతుకుతాను" అని హడావిడిగా తన ప్యాంటు జేబులోనుండి ఫోన్ తియ్యబోయాడు.
"అది నీవల్ల కాదు"
"ఏం, ఎందుకూ?"
"నీ అవయవాలు నీకు సహకరించవు. ఆ విషం నీమీద పని చెయ్యడం మొదలెట్టింది"
సుదీప్ ప్రయత్నిస్తాడు కానీ అతని చేతులు సహకరించవు. ఏడుపు మొదలెడతాడు. "నా ప్రాణాలు ఎలాగయినా కాపాడు ప్లీజ్, నాకు బ్రతకాలని వుంది"
"టూ లేట్. ఇంకాస్సేపయ్యితే ఇలా మనసారా కూడా ఏడవలేవు. మగత కమ్ముకుంటుంది. అలాగే నిద్రలో తుదిశ్వాస విడుస్తావు"
చేసేదేమీలేక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ సొఫాలోకి నెమ్మదిగా వాలిపోయాడు.
అతగాడిని అలాగే ప్రశాంతంగా, తదేకంగా చూస్తూ వున్నాడు రతన్.
ప్రాణం (Working Title) - Short Story Draft Part - 1
(ఈ ఆదివారం చిత్రీకరణ కోసం కాస్త హడావిడిగా వ్రాసిన, వ్రాస్తున్న కథ కాబట్టి అంత బాగా రాకపోతుండవచ్చు. దీనిని ఇంకా బాగా ఫైన్ ట్యూన్ చెయ్యాల్సివుంది.)
"రండి." అని సుదీప్ ని ఆహ్వానించాడు
"మీరు చాలా ప్రొఫెషనల్ గా అగుపిస్తున్నారే" లొపలికి వస్తూ అన్నాడు సుదీప్.
"నేను ప్రొఫెషనల్ నే కదా" సన్నగా నవ్వాడు
"మీ గొంతు ఫోనులో బొంగురుగా వుంది కాని ఇప్పుడు నార్మల్ గానే వుందే!"
"అవును. ఫోన్ మీద కర్చీఫ్ పెట్టుకొని పెట్టుకొని మాట్లాడా అప్పుడు నన్ను మీరు గుర్తుపట్టకుండా"
"నిజమా!"
"కాదు. జోకు"
"జోకా?"
"కాదు నిజం"
సుదీప్ కి ఫక్కున నవ్వొచ్చింది. "వెరీ ఫన్నీ" అని గలగలా నవ్వాడు
"కదా"
----
"చెప్పండి. ఎందుకు చావాలనుకుంటున్నారు?" అని అడిగాడు రతన్.
సుదీప్ ఇబ్బందిగా కుర్చీలో నుసిలాడు. "ఆ వివరాలన్నీ మీకు ఇప్పుడు అవసరమా? నేను అడిగిన పని చేసిపెట్టండి చాలు"
"అవసరమే. నేను పూర్తి వివరాలు తెలుసుకోకుండా ఏ కేసూ తీసుకోను"
సుదీప్ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాడు. "హ్మ్. ఏమో, అలా చావాలని అనిపిస్తుంది అంతే. పూర్తిగా నిరాశా నిస్పృహానూ."
"ఏం సమస్యలున్నాయి?"
"నిజానికి సమస్యలేమీ లేవు. ఏ సమస్యా లేకపోవడమే నా సమస్యేమో. చావాలనుకోనే ఆలోచనను ఆపుకోలేకపోవడమే నా సమస్య"
"నిజమే. జీవితం మరీ చక్కగా నడుస్తోంటే బుర్రకి పనిలేక చెత్తగా అవుతుంది. ఇదివరలో డాక్టర్లని కలిసారా?"
"లేదు. నాకు సాధారణంగా డాక్టర్లని కలవడం నచ్చదు. ఏమీ ఇంతవరకు కలవలేదు. బ్రతకాలని అనుకుంటే కలిసేవాడినేమో కానీ కాదు కదా. అందుకే మిమల్ని కలుస్తున్నా.
"మానసిక వైద్యంలో మందులు వుంటాయి. వాడి చూడండి. బ్రతకాలని అనిపించవచ్చు"
"నాకు బ్రతకాలాలని లేదు"
"అయితే మీకు మరణమే శరణ్యం"
"ఖచ్చితంగా"
"మరి మీ భార్యా పిల్లలు...?"
"ఏమో...తెలియదు. దూరం అవుతాను...తప్పదు"
"వాళ్ళంటే మీకు ప్రేమ లేదా?"
"వుంది" అని నిట్టూర్చి "బోలెడంత వుంది" అని పొడిగించాడు. అతని గొంతు గాద్గదికం అయ్యింది. "...కానీ ఏం చెయ్యను, నా మనస్సు నా ఆధీనంలో లేదు" అన్నాడు సుదీప్ బేలంగా
"అర్ధం అవుతోంది" తల పంకిస్తూ అన్నాడు రతన్. "అయితే మీ దుఖ్ఖానికి కారణం మీ భార్యా పిల్లలు కాదన్నమాట"
"అవును. ఎవరూ కాదు. కేవలం నేనే కారణం. నిజానికి నా భార్యాపిల్లలు నన్ను ఎంతగానో ప్రేమిస్తారు, నేనూ వాళ్ళని ఎంతగానో ప్రేమిస్తాను. కానీ...నా పరిస్థితేంటో మీకు అర్ధమయ్యింది కదా"
తల పంకించాడు రతన్. "మీరు డిప్రెషనులో వున్నారు. దానికి ఏవో సమస్యలే కారణం కానక్కర లేదు. ఏ కారణం లేకుండా కూడా అది రావొచ్చును. మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క అసమతుల్యత వల్ల అలాంటి పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది"
"అవునా. ఏ సమస్యలు లేకుండా కూడా మానసిక బాధలు రావొచ్చా! కొత్తగా వింటున్నా ఇది నేను"
"అది నిజం. అందుకే మీరు శుబ్బరంగా మీ మనోవ్యాకులత దూరం కావడానికి మందులు వాడండి, సరిపోతుంది"
"లేదు. నాకు అంత ఓపిక లేదు. నేను హాయిగా మరణించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. నా నిర్ణయానికి తిరుగులేదు. నా ఆస్థి చాలా వరకు నా భర్యా పిల్లల మీద, కొంత నాధ శరణాలయాలకూ విల్లు వ్రాసేసాను. నేను పోయినా సరే వాళ్లకు ఏ కష్టమూ కలగకుండా అన్ని ఎర్పాట్లూ చేసేసాను"
"ఎన్ని ఏర్పాట్లు చేసినా మీరు లేనిలోటు ఎవరూ తీర్చలేరు కదా" అనునయంగా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ విసుగ్గా "మీరు అనవసరంగా నా మనస్సు మార్చడానికి ప్రయత్నించకండి. నేను అడిగిన పని చేసిపెట్టండి చాలు. మీరు కాదంటే నేను మరో వ్యక్తిని చూసుకుంటాను" అన్నాడు.
"మీరు అడిగిన పని చేసిపెట్టేముందు నా వంతు ప్రయత్నం నేను చేసా కానీ లాభం లేదు. మీరు గట్టి నిర్ణయంతో వున్నారు"
"అవును" అన్నాడు పరాకుగా ఏదో ఆలోచొస్తూ.
"అలాగే, మీరు చెప్పినట్లే చేద్దాం. కందకు లేని దురద కత్తిపీటకు ఎందుకు? ఎలాగూ చావబోతున్నారు కదా. మీ భార్యా పిల్లల్లూ, ఆస్థిపాస్థులూ ఏమయిపోతే మీకేం? మీరేమయినా మళ్ళీ చూడొస్తారా ఏంటీ? ఆ ఆస్థిపాస్థులు ఏవో నా పేరిట రాసివ్వ కూడదూ?"
"కుదరదు" అన్నాడు కరుకుగా. "అసలు నా గురించి ఏమనుకుంటున్నావు నువ్వు? నువ్వూ ఆ వ్యవహారాల్లో ఘటికుడివే అయినా మనిషిగా మంచివాడివి అని మధ్యవర్తి చెబితేనే ఇటు వచ్చా. ఇలా నా కుటుంబానికి చెందాల్సిన ఆస్థి మీదనే కన్నువేస్తావని అనుకోలేదు. నీకో నమస్కారం. నువ్వే పనీ నాకు చేసిపెట్టక్కర్లేదు".
"కంగారు పడకండి. మీ భార్యాపిల్లల మీద మీకు ఎంత ప్రేమ వుందో తెలుసుకుందామని అలా అన్నా అంతే. నిజానికి మీ భార్యాపిల్లలు అదృష్టవంతులు... ఇప్పటిదాకా. ఇకపై దురదృష్టవంతులు అవుతారు. ప్చ్!"
"హ్మ్" నిట్టూరుస్తూ తల పక్కకు తిప్పుకున్నాడు సుదీప్. అతని కళ్ళళ్ళొ నీళ్ళు.
కాస్సేపు మౌనం రాజ్యం ఏలింది వాళ్ళ మధ్య.
"సరే. నేను చెప్పిన చోట డబ్బు జారవిడిచి వచ్చారు కదా"
"అవును. మనం అనుకున్న మొత్తం ఖచ్చితంగా జారవిడిచి వచ్చాను"
"సంతోషం. ఒక్క నిమిషం. మా వాళ్ళు ఆ డబ్బు తీసుకొని సరిగా వుందో చూసివుంటారు, కనుక్కుంటాను"
"నా మీద నమ్మకం లేదా? చావబోయేవాడిని అలా మోసం చేస్తానా?"
"మోసం చెయ్యాలనుకునేవారు ఎప్పుడయినా చేస్తారు. వాళ్ళకి చావుబ్రతుకులతో సంబంధం వుండదు. వారికి అది రక్తంలోనే వుంటుంది" అని సన్నగా నవ్వాడు రతన్. "మీ మీద నమ్మకం లేక కాదు కానీ ఒకసారి చూసుకోవాలి. ట్రస్ట్ బట్ వెరిఫై అని రోనాల్డ్ రీగన్ అన్నాడు"
"సరే మీ ఇష్టం"
"మా వాళ్ళు ధృవీకరించారు. సంతోషం. ఇక మనం ఒప్పందంలోకి వచ్చాం. నాకు కావాల్సింది మీరు ఇచ్చారు - ఇక మీకు కావాల్సింది నేను ఇస్తాను. ఈ సందర్భంగా డ్రింక్స్ తీసుకుందాము. మీకోసం ఐస్ వైన్ సిద్ధంగా వుంచాను" రతన్ లేచి నిలబడుతూ అన్నాడు.
"హర్రే. నాకు ఐస్ వైన్ మాత్రమే ఇష్టం అని మీకు అలా తెలుసు??"
రతన్ మళ్ళీ సన్నగా నవ్వాడు. " నా క్లయింట్ గురించి వీలయినంతా తెలుసుకోవడం నా విద్యుక్త ధర్మం కదా. కాదా? ఇంకా మీ గురించి చాలా తెలుసు"
"నిజమా?!"
"మీరు ఇక్కడికి వచ్చేముందు మీ ఆవిడకి ఎన్ని ముద్దులు ఇచ్చారో కూడా తెలుసు"
"నిజమా?!"
"చూస్తారా?"
"ఆ!?"
"హహ. ఖంగారు పడకండి రికార్డ్ చెయ్యలేదు లెండి. మూడు. అవునా. ఇలా అన్నీ తెలుసుకుంటుంటామని మా క్లయింట్లకి సాధారణంగా చెప్పను కానీ మీరు ఎలాగూ త్వరలో చావబోతున్నారు కదా. సమస్య ఏమీ లేదు మీతో" అంటూ ఓపెన్ టాప్ టేబుల్ దగ్గరికి నడిచాడు.
"ఇన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకునే మీరు ఇంతధైర్యంగా ఈ హోటెల్ లో ఇలా?"
అతను అటువైపుగా వుండి ఒక పౌడర్ వైనులో కలుపుతూ "మా జాగ్రత్తలు మేము తీసుకుంటాము లెండి. ఇప్పుడు మీరు చూస్తున్న నా రూపం నిజం అనుకుంటున్నారా? మారు వేషం. మారు పేరుతో తీసుకున్నా ఇది. ఇలాగే ఇంకెన్నో జాగ్రత్తలు"
"మారువేషమా? గొప్పవారే?"
రతన్ గలగలా నవ్వుతూ వైన్ గ్లాస్ అందిస్తాడు. "నయాగరా ఆన్ ద లేక్ గ్రామ ద్రాక్షతోటల్లో మంచుతో ఘనీభవించిన ద్రాక్షతో చేసిన స్వఛ్ఛమయిన ఐస్ వైన్ ఇది. కానివ్వండి. ఛీర్స్ టు యువర్ డెత్"
'ఛీర్స్" గలగలా నవ్వుతూ అన్నాడతను. "రుచి అద్భుతంగా వుంది"
"ఇంకో రెండు గంటల్లో మీ జీవితం ఇంకా అద్భుతంగా వుంటుంది"
"అవును. ఈ మందుతో బాధలన్నీ మటుమాయం" గలగలా నవ్వుతూ
"నిజంగానే"
"నిజ్జంగానే?" సరదాగా నవ్వాడు సుదీప్.
"రండి." అని సుదీప్ ని ఆహ్వానించాడు
"మీరు చాలా ప్రొఫెషనల్ గా అగుపిస్తున్నారే" లొపలికి వస్తూ అన్నాడు సుదీప్.
"నేను ప్రొఫెషనల్ నే కదా" సన్నగా నవ్వాడు
"మీ గొంతు ఫోనులో బొంగురుగా వుంది కాని ఇప్పుడు నార్మల్ గానే వుందే!"
"అవును. ఫోన్ మీద కర్చీఫ్ పెట్టుకొని పెట్టుకొని మాట్లాడా అప్పుడు నన్ను మీరు గుర్తుపట్టకుండా"
"నిజమా!"
"కాదు. జోకు"
"జోకా?"
"కాదు నిజం"
సుదీప్ కి ఫక్కున నవ్వొచ్చింది. "వెరీ ఫన్నీ" అని గలగలా నవ్వాడు
"కదా"
----
"చెప్పండి. ఎందుకు చావాలనుకుంటున్నారు?" అని అడిగాడు రతన్.
సుదీప్ ఇబ్బందిగా కుర్చీలో నుసిలాడు. "ఆ వివరాలన్నీ మీకు ఇప్పుడు అవసరమా? నేను అడిగిన పని చేసిపెట్టండి చాలు"
"అవసరమే. నేను పూర్తి వివరాలు తెలుసుకోకుండా ఏ కేసూ తీసుకోను"
సుదీప్ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాడు. "హ్మ్. ఏమో, అలా చావాలని అనిపిస్తుంది అంతే. పూర్తిగా నిరాశా నిస్పృహానూ."
"ఏం సమస్యలున్నాయి?"
"నిజానికి సమస్యలేమీ లేవు. ఏ సమస్యా లేకపోవడమే నా సమస్యేమో. చావాలనుకోనే ఆలోచనను ఆపుకోలేకపోవడమే నా సమస్య"
"నిజమే. జీవితం మరీ చక్కగా నడుస్తోంటే బుర్రకి పనిలేక చెత్తగా అవుతుంది. ఇదివరలో డాక్టర్లని కలిసారా?"
"లేదు. నాకు సాధారణంగా డాక్టర్లని కలవడం నచ్చదు. ఏమీ ఇంతవరకు కలవలేదు. బ్రతకాలని అనుకుంటే కలిసేవాడినేమో కానీ కాదు కదా. అందుకే మిమల్ని కలుస్తున్నా.
"మానసిక వైద్యంలో మందులు వుంటాయి. వాడి చూడండి. బ్రతకాలని అనిపించవచ్చు"
"నాకు బ్రతకాలాలని లేదు"
"అయితే మీకు మరణమే శరణ్యం"
"ఖచ్చితంగా"
"మరి మీ భార్యా పిల్లలు...?"
"ఏమో...తెలియదు. దూరం అవుతాను...తప్పదు"
"వాళ్ళంటే మీకు ప్రేమ లేదా?"
"వుంది" అని నిట్టూర్చి "బోలెడంత వుంది" అని పొడిగించాడు. అతని గొంతు గాద్గదికం అయ్యింది. "...కానీ ఏం చెయ్యను, నా మనస్సు నా ఆధీనంలో లేదు" అన్నాడు సుదీప్ బేలంగా
"అర్ధం అవుతోంది" తల పంకిస్తూ అన్నాడు రతన్. "అయితే మీ దుఖ్ఖానికి కారణం మీ భార్యా పిల్లలు కాదన్నమాట"
"అవును. ఎవరూ కాదు. కేవలం నేనే కారణం. నిజానికి నా భార్యాపిల్లలు నన్ను ఎంతగానో ప్రేమిస్తారు, నేనూ వాళ్ళని ఎంతగానో ప్రేమిస్తాను. కానీ...నా పరిస్థితేంటో మీకు అర్ధమయ్యింది కదా"
తల పంకించాడు రతన్. "మీరు డిప్రెషనులో వున్నారు. దానికి ఏవో సమస్యలే కారణం కానక్కర లేదు. ఏ కారణం లేకుండా కూడా అది రావొచ్చును. మెదడులోని న్యూరోట్రాన్స్మిటర్స్ యొక్క అసమతుల్యత వల్ల అలాంటి పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది"
"అవునా. ఏ సమస్యలు లేకుండా కూడా మానసిక బాధలు రావొచ్చా! కొత్తగా వింటున్నా ఇది నేను"
"అది నిజం. అందుకే మీరు శుబ్బరంగా మీ మనోవ్యాకులత దూరం కావడానికి మందులు వాడండి, సరిపోతుంది"
"లేదు. నాకు అంత ఓపిక లేదు. నేను హాయిగా మరణించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. నా నిర్ణయానికి తిరుగులేదు. నా ఆస్థి చాలా వరకు నా భర్యా పిల్లల మీద, కొంత నాధ శరణాలయాలకూ విల్లు వ్రాసేసాను. నేను పోయినా సరే వాళ్లకు ఏ కష్టమూ కలగకుండా అన్ని ఎర్పాట్లూ చేసేసాను"
"ఎన్ని ఏర్పాట్లు చేసినా మీరు లేనిలోటు ఎవరూ తీర్చలేరు కదా" అనునయంగా అన్నాడు రతన్.
సుదీప్ విసుగ్గా "మీరు అనవసరంగా నా మనస్సు మార్చడానికి ప్రయత్నించకండి. నేను అడిగిన పని చేసిపెట్టండి చాలు. మీరు కాదంటే నేను మరో వ్యక్తిని చూసుకుంటాను" అన్నాడు.
"మీరు అడిగిన పని చేసిపెట్టేముందు నా వంతు ప్రయత్నం నేను చేసా కానీ లాభం లేదు. మీరు గట్టి నిర్ణయంతో వున్నారు"
"అవును" అన్నాడు పరాకుగా ఏదో ఆలోచొస్తూ.
"అలాగే, మీరు చెప్పినట్లే చేద్దాం. కందకు లేని దురద కత్తిపీటకు ఎందుకు? ఎలాగూ చావబోతున్నారు కదా. మీ భార్యా పిల్లల్లూ, ఆస్థిపాస్థులూ ఏమయిపోతే మీకేం? మీరేమయినా మళ్ళీ చూడొస్తారా ఏంటీ? ఆ ఆస్థిపాస్థులు ఏవో నా పేరిట రాసివ్వ కూడదూ?"
"కుదరదు" అన్నాడు కరుకుగా. "అసలు నా గురించి ఏమనుకుంటున్నావు నువ్వు? నువ్వూ ఆ వ్యవహారాల్లో ఘటికుడివే అయినా మనిషిగా మంచివాడివి అని మధ్యవర్తి చెబితేనే ఇటు వచ్చా. ఇలా నా కుటుంబానికి చెందాల్సిన ఆస్థి మీదనే కన్నువేస్తావని అనుకోలేదు. నీకో నమస్కారం. నువ్వే పనీ నాకు చేసిపెట్టక్కర్లేదు".
"కంగారు పడకండి. మీ భార్యాపిల్లల మీద మీకు ఎంత ప్రేమ వుందో తెలుసుకుందామని అలా అన్నా అంతే. నిజానికి మీ భార్యాపిల్లలు అదృష్టవంతులు... ఇప్పటిదాకా. ఇకపై దురదృష్టవంతులు అవుతారు. ప్చ్!"
"హ్మ్" నిట్టూరుస్తూ తల పక్కకు తిప్పుకున్నాడు సుదీప్. అతని కళ్ళళ్ళొ నీళ్ళు.
కాస్సేపు మౌనం రాజ్యం ఏలింది వాళ్ళ మధ్య.
"సరే. నేను చెప్పిన చోట డబ్బు జారవిడిచి వచ్చారు కదా"
"అవును. మనం అనుకున్న మొత్తం ఖచ్చితంగా జారవిడిచి వచ్చాను"
"సంతోషం. ఒక్క నిమిషం. మా వాళ్ళు ఆ డబ్బు తీసుకొని సరిగా వుందో చూసివుంటారు, కనుక్కుంటాను"
"నా మీద నమ్మకం లేదా? చావబోయేవాడిని అలా మోసం చేస్తానా?"
"మోసం చెయ్యాలనుకునేవారు ఎప్పుడయినా చేస్తారు. వాళ్ళకి చావుబ్రతుకులతో సంబంధం వుండదు. వారికి అది రక్తంలోనే వుంటుంది" అని సన్నగా నవ్వాడు రతన్. "మీ మీద నమ్మకం లేక కాదు కానీ ఒకసారి చూసుకోవాలి. ట్రస్ట్ బట్ వెరిఫై అని రోనాల్డ్ రీగన్ అన్నాడు"
"సరే మీ ఇష్టం"
"మా వాళ్ళు ధృవీకరించారు. సంతోషం. ఇక మనం ఒప్పందంలోకి వచ్చాం. నాకు కావాల్సింది మీరు ఇచ్చారు - ఇక మీకు కావాల్సింది నేను ఇస్తాను. ఈ సందర్భంగా డ్రింక్స్ తీసుకుందాము. మీకోసం ఐస్ వైన్ సిద్ధంగా వుంచాను" రతన్ లేచి నిలబడుతూ అన్నాడు.
"హర్రే. నాకు ఐస్ వైన్ మాత్రమే ఇష్టం అని మీకు అలా తెలుసు??"
రతన్ మళ్ళీ సన్నగా నవ్వాడు. " నా క్లయింట్ గురించి వీలయినంతా తెలుసుకోవడం నా విద్యుక్త ధర్మం కదా. కాదా? ఇంకా మీ గురించి చాలా తెలుసు"
"నిజమా?!"
"మీరు ఇక్కడికి వచ్చేముందు మీ ఆవిడకి ఎన్ని ముద్దులు ఇచ్చారో కూడా తెలుసు"
"నిజమా?!"
"చూస్తారా?"
"ఆ!?"
"హహ. ఖంగారు పడకండి రికార్డ్ చెయ్యలేదు లెండి. మూడు. అవునా. ఇలా అన్నీ తెలుసుకుంటుంటామని మా క్లయింట్లకి సాధారణంగా చెప్పను కానీ మీరు ఎలాగూ త్వరలో చావబోతున్నారు కదా. సమస్య ఏమీ లేదు మీతో" అంటూ ఓపెన్ టాప్ టేబుల్ దగ్గరికి నడిచాడు.
"ఇన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకునే మీరు ఇంతధైర్యంగా ఈ హోటెల్ లో ఇలా?"
అతను అటువైపుగా వుండి ఒక పౌడర్ వైనులో కలుపుతూ "మా జాగ్రత్తలు మేము తీసుకుంటాము లెండి. ఇప్పుడు మీరు చూస్తున్న నా రూపం నిజం అనుకుంటున్నారా? మారు వేషం. మారు పేరుతో తీసుకున్నా ఇది. ఇలాగే ఇంకెన్నో జాగ్రత్తలు"
"మారువేషమా? గొప్పవారే?"
రతన్ గలగలా నవ్వుతూ వైన్ గ్లాస్ అందిస్తాడు. "నయాగరా ఆన్ ద లేక్ గ్రామ ద్రాక్షతోటల్లో మంచుతో ఘనీభవించిన ద్రాక్షతో చేసిన స్వఛ్ఛమయిన ఐస్ వైన్ ఇది. కానివ్వండి. ఛీర్స్ టు యువర్ డెత్"
'ఛీర్స్" గలగలా నవ్వుతూ అన్నాడతను. "రుచి అద్భుతంగా వుంది"
"ఇంకో రెండు గంటల్లో మీ జీవితం ఇంకా అద్భుతంగా వుంటుంది"
"అవును. ఈ మందుతో బాధలన్నీ మటుమాయం" గలగలా నవ్వుతూ
"నిజంగానే"
"నిజ్జంగానే?" సరదాగా నవ్వాడు సుదీప్.
మా కథ మీకు చెప్పాలా వద్దా?
రంగ్ దే బసంతి సినిమాలో అనుకుంటా ఒక పార్కులో మెట్ల మీద కూర్చొని నాటకం కోసం చర్చిస్తుంటారు. నిన్న నాకు అలాగే అనిపించింది. మా ఫిల్మ్ టీం మెంబర్లం కొంతమందిమి కలిసి మా సిటీలో వున్న గొప్ప పార్క్ లోని ఆమ్ఫిథియేటర్ మెట్ల మీద కూర్చొని కథా చర్చలు చేసేం. ఒక అయిదు నిమిషాల నిడివి గల లఘు చిత్రం కోసం కథ చర్చించాము. నేను ప్రతిపాదించిన వైవిధ్యమయిన కథాంశానికి అందరం కలిసి మెరుగులు దిద్దాం. రేపటి నుండి మా కుటుంబంతో కలిసి వెకేషనుకి వెళుతున్నాం. అందువల్ల దానికి ముందే ఒక కిక్ స్టార్ట్ మీటింగ్ పెడితే అందరూ ఈలోగా దాని గురించి ఆలోచిస్తుంటారు కదా అని సమావేశ పరిచాను. అనుకున్నవాళ్ళు అంతా రాలేకపోయారు కానీ సగం మంది అయినా వచ్చేసారు. సినీ శాఖల్లో ఒక్కొక్కరి బలాలు, బలహీనతలు చర్చించుకున్నాం.
మా టీమ్ మెంబర్లలో ఆయా విషయాలలో ఆసక్తి వుండటం గొప్ప విషయం అయితే ఎవరికీ కూడా థియరిటికల్ నాలెజ్ లేకపోవడం ప్రధానలోపం. అందుకే కేవలం సినిమాలు చూసి సంపాదించిన జ్ఞానమే కాకుండా ఆయా శాఖలపై పలు పుస్తకాలూ, వీడియోలూ చదివీ, చూసీ పలు విషయాల మీద అవగాహన పెంచుకోమని సూచించాను. ఉదహరణకు నటనపై ఆసక్తి, అనుభవం వున్నవారికి నటనలో పలు రకాల పద్ధతులు ఇంప్రొవైజేషన్, మెథడ్ ఏక్టింగ్ వగైరాలు తెలుసుకోమని చెప్పాను. మా వాళ్ళు అంతా కథని మెరుగుదిద్దడం కోసం విలువైన సూచనలు ఇచ్చారు. ఇంకా కథని ఫైన్ ట్యూన్ చేస్తూ వెళతాం. మాలో ఒకరికి స్క్రీన్ ప్లే అంటే ఇష్టం కావడం సంతోషంగా వుంది. అతగాడికి స్టోరీ బోర్డులు వేయడం కూడా వచ్చు. యే! అయితే మ్యూజిక్ మీద బాగా పట్టున్న వాళ్ళు మాకు లభించాల్సి వుంది.
అయితే మా కథ మీతో చర్చించాలా వద్దా అనేది తేల్చుకోలేకపోతున్నా. మీతో చర్చిస్తే మీరూ విలువైన సూచనలు చెప్పవచ్చు. ఆ కథని మేము ఎలా తీస్తామా అనే ఆసక్తి మీలో కలగవచ్చు. అయితే కథ చెబితే మా ఫిల్మ్ మీద కాస్తో కూస్తో మీకు ఉండే ఆసక్తి కాస్తా తగ్గవచ్చు. సరే ప్రస్తుతానికి అయితే స్టొరీ లైన్ కాస్త చెప్పేస్తాను. ఒకవ్యక్తి ఆత్మహత్య చేసుకోవడానికి ధైర్యం లేక తనని హత్య చేయడానికి ఒక (షార్ప్) షూటర్ ని నియమించుకుంటాడు. అలాంటప్పుడు అది హత్య అవుతుందా లేక ఆత్మహత్య అవుతుందా? ఆ షూటర్ ఒకవైపు తనని చంపేస్తానని, చంపేస్తున్నానని చెబుతూనే అతగాడి మనసు మార్చేస్తాడు. ఇది ఒక సప్సెన్స్ ఫిల్మ్ లాగా తీర్చిదిద్దుతాము. కథ మొత్తం మీ ముందు వుంచినప్పుడు తెలుస్తుంది. అయిదు నిమిషాలలోనే సెంటిమెంట్, సప్సెన్స్, డ్రామా, ఏక్షన్, క్రైం, కామెడీ అన్నీ వుంటాయి.
ఇది ఇలా వుండగా తదుపరి ఫిల్మ్ కోసం కూడా ఆలోచనలు సాగుతున్నాయి. హరర్ కామెడీ. మాలో ఒక నటికి హరర్ సినిమాలు అంటే ఇష్టం వుండటం దీనికి ఒక అస్సెట్. దీనికి కథ ఇంకా సిద్ధం కాలేదు - ఆలోచిస్తున్నా - నా సినిమా అంటే వైవిధ్యమయిన కథాంశం వుండాలి మరి. అందరిలాంటి సినిమాలు నేనూ తీస్తే నా గొప్పదనం ఏం ఉంటుంది సార్? అటుపై కొత్త కాన్సెప్ట్ తో రొమాంటిక్ షార్ట్ ఫిల్మ్. ముద్దులకు అభ్యంతరం లేని నటీనటులు కావాలి దానికి - ఎందుకంటే ముద్దులే ముఖ్యం అందులో. ఆ కాన్సెప్ట్ అలాంటిది మరీ!
మా టీమ్ మెంబర్లలో ఆయా విషయాలలో ఆసక్తి వుండటం గొప్ప విషయం అయితే ఎవరికీ కూడా థియరిటికల్ నాలెజ్ లేకపోవడం ప్రధానలోపం. అందుకే కేవలం సినిమాలు చూసి సంపాదించిన జ్ఞానమే కాకుండా ఆయా శాఖలపై పలు పుస్తకాలూ, వీడియోలూ చదివీ, చూసీ పలు విషయాల మీద అవగాహన పెంచుకోమని సూచించాను. ఉదహరణకు నటనపై ఆసక్తి, అనుభవం వున్నవారికి నటనలో పలు రకాల పద్ధతులు ఇంప్రొవైజేషన్, మెథడ్ ఏక్టింగ్ వగైరాలు తెలుసుకోమని చెప్పాను. మా వాళ్ళు అంతా కథని మెరుగుదిద్దడం కోసం విలువైన సూచనలు ఇచ్చారు. ఇంకా కథని ఫైన్ ట్యూన్ చేస్తూ వెళతాం. మాలో ఒకరికి స్క్రీన్ ప్లే అంటే ఇష్టం కావడం సంతోషంగా వుంది. అతగాడికి స్టోరీ బోర్డులు వేయడం కూడా వచ్చు. యే! అయితే మ్యూజిక్ మీద బాగా పట్టున్న వాళ్ళు మాకు లభించాల్సి వుంది.
అయితే మా కథ మీతో చర్చించాలా వద్దా అనేది తేల్చుకోలేకపోతున్నా. మీతో చర్చిస్తే మీరూ విలువైన సూచనలు చెప్పవచ్చు. ఆ కథని మేము ఎలా తీస్తామా అనే ఆసక్తి మీలో కలగవచ్చు. అయితే కథ చెబితే మా ఫిల్మ్ మీద కాస్తో కూస్తో మీకు ఉండే ఆసక్తి కాస్తా తగ్గవచ్చు. సరే ప్రస్తుతానికి అయితే స్టొరీ లైన్ కాస్త చెప్పేస్తాను. ఒకవ్యక్తి ఆత్మహత్య చేసుకోవడానికి ధైర్యం లేక తనని హత్య చేయడానికి ఒక (షార్ప్) షూటర్ ని నియమించుకుంటాడు. అలాంటప్పుడు అది హత్య అవుతుందా లేక ఆత్మహత్య అవుతుందా? ఆ షూటర్ ఒకవైపు తనని చంపేస్తానని, చంపేస్తున్నానని చెబుతూనే అతగాడి మనసు మార్చేస్తాడు. ఇది ఒక సప్సెన్స్ ఫిల్మ్ లాగా తీర్చిదిద్దుతాము. కథ మొత్తం మీ ముందు వుంచినప్పుడు తెలుస్తుంది. అయిదు నిమిషాలలోనే సెంటిమెంట్, సప్సెన్స్, డ్రామా, ఏక్షన్, క్రైం, కామెడీ అన్నీ వుంటాయి.
ఇది ఇలా వుండగా తదుపరి ఫిల్మ్ కోసం కూడా ఆలోచనలు సాగుతున్నాయి. హరర్ కామెడీ. మాలో ఒక నటికి హరర్ సినిమాలు అంటే ఇష్టం వుండటం దీనికి ఒక అస్సెట్. దీనికి కథ ఇంకా సిద్ధం కాలేదు - ఆలోచిస్తున్నా - నా సినిమా అంటే వైవిధ్యమయిన కథాంశం వుండాలి మరి. అందరిలాంటి సినిమాలు నేనూ తీస్తే నా గొప్పదనం ఏం ఉంటుంది సార్? అటుపై కొత్త కాన్సెప్ట్ తో రొమాంటిక్ షార్ట్ ఫిల్మ్. ముద్దులకు అభ్యంతరం లేని నటీనటులు కావాలి దానికి - ఎందుకంటే ముద్దులే ముఖ్యం అందులో. ఆ కాన్సెప్ట్ అలాంటిది మరీ!
మొదటగా లఘు చిత్రాల వైపు నా పయనం
చిత్ర దర్శకుడిగా అయ్యే క్రమంలో షార్ట్ ఫిల్మ్ లు తియ్యబోతున్నాను. చాలా చాలా ఆలోచనలు వున్నయ్. ఒకదాని తరువాత మరొకటి చూద్దామేం. ఈమధ్య ఒక గొప్ప కథ కోసం ఆలోచించాను. నిన్న స్ఫురించింది. ఇన్నాళ్ల వరకూ నవల్స్ కోసం పెద్ద ప్లాట్స్ ఆలోచించడమే కానీ షార్ట్ ఫిల్మ్ కోసం ఆలోచనలు చెయ్యలేదు. అందువల్ల ఇది కాస్త కొత్తగా వుంది. నా నవల్స్, బ్లాగులు చదివిన వారికి నా రచనలు ఎంత ప్రత్యేకంగా, వైవిధ్యంగా వుంటాయో తెలిసిందే. అదే ముద్రని లఘు చిత్రాల్లో కూడా చూపిస్తాను. కనీసం వారానికి ఒక లఘు చిత్రం అయినా తీస్తూపోవాలని నా ప్రస్తుత సంకల్పం.
మీలో ఎవరికయినా లఘు చిత్రాల్లో ఆసక్తి కానీ అనుభవం కానీ వుంటే చెప్పండి. ఆలోచనలు పంచుకుందాం - వీలయితే కలిసి పనిచేద్దాం. పెద్ద పెద్ద చిత్రాలు అంటే ఇప్పట్లో నావల్ల కాదు కానీ కథని అందించి ఇండియాలో కూడా లఘు చిత్రాలని నిర్మింపజేసే ఆలోచన వుంది. అందువల్ల మీరు గనుక ఇండియాలో వుండి మీకు వీటిల్లో ఆసక్తి వుంటే చెప్పండి. వీలయితే కలిసి పనిచేద్దాం.
వచ్చేవారం ఒక పది రోజుల వెకేషన్ కోసం వెళుతున్నాం. ఓహ్, ఎన్నో ప్రదేశాలు, మానస సరోవరం లాంటి ప్రదేశాలు చూడబోతున్నాం. పనిలో పనిగా నా తదుపరి చిత్రాల కోసం లోకేషన్లూ చూసుకున్నట్టు అవుతుంది. తిరిగి వచ్చాక లఘు చిత్రాల సంగతి చూస్తా. ఔత్సాహిక నటులు, టెక్నీషియన్లూ ఇక్కడ వున్నారు. వాళ్ళ సహకారంతో పని కానిస్తాను.
మీలో ఎవరికయినా లఘు చిత్రాల్లో ఆసక్తి కానీ అనుభవం కానీ వుంటే చెప్పండి. ఆలోచనలు పంచుకుందాం - వీలయితే కలిసి పనిచేద్దాం. పెద్ద పెద్ద చిత్రాలు అంటే ఇప్పట్లో నావల్ల కాదు కానీ కథని అందించి ఇండియాలో కూడా లఘు చిత్రాలని నిర్మింపజేసే ఆలోచన వుంది. అందువల్ల మీరు గనుక ఇండియాలో వుండి మీకు వీటిల్లో ఆసక్తి వుంటే చెప్పండి. వీలయితే కలిసి పనిచేద్దాం.
వచ్చేవారం ఒక పది రోజుల వెకేషన్ కోసం వెళుతున్నాం. ఓహ్, ఎన్నో ప్రదేశాలు, మానస సరోవరం లాంటి ప్రదేశాలు చూడబోతున్నాం. పనిలో పనిగా నా తదుపరి చిత్రాల కోసం లోకేషన్లూ చూసుకున్నట్టు అవుతుంది. తిరిగి వచ్చాక లఘు చిత్రాల సంగతి చూస్తా. ఔత్సాహిక నటులు, టెక్నీషియన్లూ ఇక్కడ వున్నారు. వాళ్ళ సహకారంతో పని కానిస్తాను.
Law Of Attraction (LOA) - ఇలా చేసి చూద్దాం
నేనో నాస్తికుడిని, హేతువాదిని కానీ లా ఆఫ్ ఎట్రాక్షన్ నమ్మేస్తుంటా. ఏంటో! నేను అనుకున్నవి నిజంగా జరిగినా జరగకపోయినా జరిగినట్టు అనిపిస్తుంటాయి. అందువల్ల జీవితం బాగానే నడుస్తోంది కాబట్టి అలా కానిచ్చేద్దాం.
కొన్నినెలల క్రితం పుస్తకాలు వ్రాద్దామనుకున్నా కానీ దానివల్ల లాభం లేదని త్వరలోనే అర్దం అయ్యింది. మరింకేదో వుంది. అదేంటి. కొన్నాళ్ళు అలా వదిలేసాక నా నవల్స్, స్టోరీ అయిడియాలూ తెలుగు సినీ పరిశ్రమకి అంటగడితే ఎలా వుంటుందా అన్న అలోచన వచ్చింది. ఇక అటువైపు అడుగులు వేయడం మొదలెట్టాను. సాధారణంగా అయితే ఇలాంటివి సాధ్యం కాకపోవొచ్చు కానీ LOAలో చిత్రంగా అన్నీ కలిసివస్తుంటాయి. మనం కొద్దిగా అటువైపు అడుగులు వేస్తుండాలి అంతే. మార్గం దానంతట అదే పరుచుకుపోతుంది. అలా అని చెప్పి తెగ హైరానా పడిపోకూడదు. లా ఆఫ్ డిటాచ్మెంట్ (LOD) కూడా ముఖ్యం. అట్రాక్షన్, డిటాచ్మెంట్ బ్యాలన్స్ చేసుకోవాలి - లేకపోతే ఫలితాలు రావు.
Ask, Beleive & Receive. ఇదీ LOA లో ముఖ్యమయిన థియరీ. నేనో గొప్ప సినీ రచయితగా/దర్శకుడిగా కావాలని ఆశిస్తున్నా, అలా అయ్యానని విశ్వసిస్తున్నా. ఇక తగిన సమయంలో అవకాశాలు వచ్చేస్తాయి లెండి. బాబ్బాబూ, నన్ను మీరు కూడా అలా భావించండీ. ఇదేమన్నా జరిగేపనా కాదా అన్నది కొద్దిరోజుల్లో అర్ధం అవుతుంది లెండి. ఒకవేళ కాకపోతే మరో మంచి ప్రయత్నానికి ఇది దారితీస్తుంది. ఏదీ అనవసరం కాదు. తరచుగా ఏం జరుగుతోందీ, ఎంతవరకూ వచ్చిందీ తెలియజేస్తుంటాలెండి.
మీ సలహాలూ, సూచనలూ అందజేయండి. LOA మీద ఆసక్తి వుంటే గూగుల్ చెయ్యండి. The Secret పుస్తకం, వీడియో చూడండి. లాజిక్ పక్కన పెట్టి ప్రయత్నించి చూడండి. బావుంది అనిపిస్తే కొనసాగించండి. బాగోలేదు అనిపిస్తే పక్కకు పెట్టెయ్యండి. ప్రయత్నించి చూస్తే పోయేదేమి వుంది. నాకు అయితే హాయిగా వుంది, సరదాగా వుంది. ఎన్నెన్ని నా జీవితంలో అవిష్కరించుకున్నానూ...!
సమయం లేదు మిత్రమా, అర్ధరాత్రి కావొస్తోంది - ఇక పడుకోవాలి, మళ్ళీ కలుద్దామేం.
కొన్నినెలల క్రితం పుస్తకాలు వ్రాద్దామనుకున్నా కానీ దానివల్ల లాభం లేదని త్వరలోనే అర్దం అయ్యింది. మరింకేదో వుంది. అదేంటి. కొన్నాళ్ళు అలా వదిలేసాక నా నవల్స్, స్టోరీ అయిడియాలూ తెలుగు సినీ పరిశ్రమకి అంటగడితే ఎలా వుంటుందా అన్న అలోచన వచ్చింది. ఇక అటువైపు అడుగులు వేయడం మొదలెట్టాను. సాధారణంగా అయితే ఇలాంటివి సాధ్యం కాకపోవొచ్చు కానీ LOAలో చిత్రంగా అన్నీ కలిసివస్తుంటాయి. మనం కొద్దిగా అటువైపు అడుగులు వేస్తుండాలి అంతే. మార్గం దానంతట అదే పరుచుకుపోతుంది. అలా అని చెప్పి తెగ హైరానా పడిపోకూడదు. లా ఆఫ్ డిటాచ్మెంట్ (LOD) కూడా ముఖ్యం. అట్రాక్షన్, డిటాచ్మెంట్ బ్యాలన్స్ చేసుకోవాలి - లేకపోతే ఫలితాలు రావు.
Ask, Beleive & Receive. ఇదీ LOA లో ముఖ్యమయిన థియరీ. నేనో గొప్ప సినీ రచయితగా/దర్శకుడిగా కావాలని ఆశిస్తున్నా, అలా అయ్యానని విశ్వసిస్తున్నా. ఇక తగిన సమయంలో అవకాశాలు వచ్చేస్తాయి లెండి. బాబ్బాబూ, నన్ను మీరు కూడా అలా భావించండీ. ఇదేమన్నా జరిగేపనా కాదా అన్నది కొద్దిరోజుల్లో అర్ధం అవుతుంది లెండి. ఒకవేళ కాకపోతే మరో మంచి ప్రయత్నానికి ఇది దారితీస్తుంది. ఏదీ అనవసరం కాదు. తరచుగా ఏం జరుగుతోందీ, ఎంతవరకూ వచ్చిందీ తెలియజేస్తుంటాలెండి.
మీ సలహాలూ, సూచనలూ అందజేయండి. LOA మీద ఆసక్తి వుంటే గూగుల్ చెయ్యండి. The Secret పుస్తకం, వీడియో చూడండి. లాజిక్ పక్కన పెట్టి ప్రయత్నించి చూడండి. బావుంది అనిపిస్తే కొనసాగించండి. బాగోలేదు అనిపిస్తే పక్కకు పెట్టెయ్యండి. ప్రయత్నించి చూస్తే పోయేదేమి వుంది. నాకు అయితే హాయిగా వుంది, సరదాగా వుంది. ఎన్నెన్ని నా జీవితంలో అవిష్కరించుకున్నానూ...!
సమయం లేదు మిత్రమా, అర్ధరాత్రి కావొస్తోంది - ఇక పడుకోవాలి, మళ్ళీ కలుద్దామేం.
నాకు తెలిసిన ఒక సినీ మత్తు విషయం
కొన్నేళ్ళ క్రిందటి సంఘటణ ఇది. అయిదారేళ్ళకి పూర్వం జరిగింది. ఈ విషయం అప్పట్లో టూకీగా వ్రాసే వుంటాలెండి కానీ డ్రగ్స్ విషయం ప్రస్థావించకపోయి వుండకపోవొచ్చు. ఒక కత్తిలాంటి యువ స్నేహితురాలు ఫోనులో నాకు ఒక విషయం చెప్పింది - ఒక యువ హీరో తనతో కొంత సమయం గడిపేసాడనీ. నమ్మలేకపోయాను. అంత గొప్ప (నటనలో కాదులెండి) యువ హీరో ఈమెతో గడపడం ఏంటా అని. కానీ ఆమె డైనమిజం బాగా తెలిసిన నేను ఆమె చెప్పింది నిజమయ్యే వుంటుందిలే అనుకున్నా. పనిగట్టుకొని నాకు అలా అబద్ధం చెప్పల్సిన అవసరం ఆమెకు లేదు. నేను అంటే ఆమెకు చాలా గౌరవం, అభిమానం. పైగా ఆ యువ హీరో అలాంటి టైపే. అలా అలా దొరికిన అమ్మాయిలనీ, హీరోయిన్లనీ అలా అలా వాడేస్తుంటాడు అనే రూమర్స్ వున్నాయి. . సో, అదంతా నిజమే అయివుంటుంది అనుకున్నా.
అతడి సమర్ధత గురించి పూసగుచ్చినట్లు వివరించింది. అతని సమర్ధత (ముఖ్యంగా సమయం) వెనుక కారణం డ్రగ్స్ అయివుంటుంది అని ఆమె సందేహించింది. ఈమె తాగి వుంది కనుక తట్టుకునేసిందిట అతగాడిని. డ్రగ్స్ తీసుకుంటే అలాంటి సమర్ధత పెరుగుతుందా లేదా అన్నది నాకు తెలియదు. ఆ యువ హీరో/విలన్ పేరు డ్రగ్స్ కేసు విషయంలో బయటకి రాకుండా పెద్దలు తొక్కిపట్టేసారని వార్తల్లో చూస్తుంటాను. నిజమే అనిపిస్తుంది మరి నేను విన్నదాని ప్రకారం.
ఆ తరువాత కొన్నేళ్ళకి ఆమె వ్యవహారాలు మరీ శృతిమించిపోతున్నాయని, నా హితోపదేశాలు వినడం లేదని దూరం పెట్టాను. తరువాత కొన్నేళ్ళకి ఆమె కూడా మత్తుమందులకు బానిస అయ్యిందని అభిజ్ఞవర్గాల ద్వారా తెలిసింది. ప్చ్! నేను చెయ్యగలిగింది ఏమీ లేదు. నా మాట వినే స్థితి ఆమె ఎప్పుడో దాటిపోయింది. అప్పుడో ఇప్పుడో ఆమె గురించి చూచాయగా తెలుస్తూవుంటుంది. తను హైదరబాదులోనే వుంటుంది. ఏవేవో చేస్తూవుంటుంది.
అతడి సమర్ధత గురించి పూసగుచ్చినట్లు వివరించింది. అతని సమర్ధత (ముఖ్యంగా సమయం) వెనుక కారణం డ్రగ్స్ అయివుంటుంది అని ఆమె సందేహించింది. ఈమె తాగి వుంది కనుక తట్టుకునేసిందిట అతగాడిని. డ్రగ్స్ తీసుకుంటే అలాంటి సమర్ధత పెరుగుతుందా లేదా అన్నది నాకు తెలియదు. ఆ యువ హీరో/విలన్ పేరు డ్రగ్స్ కేసు విషయంలో బయటకి రాకుండా పెద్దలు తొక్కిపట్టేసారని వార్తల్లో చూస్తుంటాను. నిజమే అనిపిస్తుంది మరి నేను విన్నదాని ప్రకారం.
ఆ తరువాత కొన్నేళ్ళకి ఆమె వ్యవహారాలు మరీ శృతిమించిపోతున్నాయని, నా హితోపదేశాలు వినడం లేదని దూరం పెట్టాను. తరువాత కొన్నేళ్ళకి ఆమె కూడా మత్తుమందులకు బానిస అయ్యిందని అభిజ్ఞవర్గాల ద్వారా తెలిసింది. ప్చ్! నేను చెయ్యగలిగింది ఏమీ లేదు. నా మాట వినే స్థితి ఆమె ఎప్పుడో దాటిపోయింది. అప్పుడో ఇప్పుడో ఆమె గురించి చూచాయగా తెలుస్తూవుంటుంది. తను హైదరబాదులోనే వుంటుంది. ఏవేవో చేస్తూవుంటుంది.
ఈ సమాచారం ఎక్కడ లభిస్తుంది?
తెలుగు సినిమా పరిశ్రమకి చెందిన వారందరి కాంటాక్ట్ నంబర్లు ఎక్కడ లభిస్తాయి, ఎలా లభిస్తాయి? అలాంటి వివరాలు లభించే పుస్తకం కానీ వెబ్‌సైట్ కానీ ఏదయినా వుంటుందా? మా సంఘం వారిది ఏదయినా పుస్తకంలో అలాంటి సమాచారం దొరుకుతుందా? దయచేసి ఈ సమాచారం మీకు తెలిస్తే చెప్పండి.
ఎలా అని ఆలోచించకుండా వుండటం ఎలా? ఎలా?
నీళ్ళు ఎలా వున్నాయో పరీక్షించాకా (after testing waters) రచనల మీద ఒక అంచనాకి వచ్చేసా. వీడియోలు రాజ్యం ఏలుతున్న ఈ కాలంలో రచనలు చేయడం కానీ చదువరులకు చదవడం కానీ కష్టం గానే వుంది. జనాభా, సాంకేతికతా ఒక వైపు వెళుతుంటే నేను తిరోగమిస్తున్నానా అనిపించింది. నా మటుకు రచనలు చేయడంలో ఆనందం వున్నా శ్రమ కూడా ఎక్కువే. చాలా ఓపికా, తీరికా కావాలి. ఇదివరలో అన్ని రచనలు ఎలా చేసేనా అని నాకే అనిపిస్తుంటుంది. రచనలు చదవడం వరకు ఆ ఆనందమే వేరు. ముఖ్యంగా కాగితం పుస్తకాలు. అందులోనూ కొత్త పుస్తకాలు అయితే ఆ వాసన, అనుభూతే వేరు. అయితే ఈ కాలం జనభా చదవడం తగ్గించేస్తున్నారు.
మరో వైపున నా యూట్యూబ్ ఛానల్ విషయంలో మంచి అభివృద్ధి వుంది. ఒక అల్లరి అమ్మాయీ, ఒక కత్తిలాంటి యువతీ నాతో కలిసి వీడియోలు ప్రెజెంట్ చెయ్యడానికి సిద్ధంగా వున్నారు. వచ్చే నెల నుండి అవి మొదలవుతాయి. ప్రస్తుతానికి నావే ట్రయల్ వీడియోలు వేస్తున్నా. చూద్దాం ఇది ఎలా కొనసాగుతుందో. చాలా ఆలోచనలు వున్నయ్. చూడాలి మరి. యూట్యూబ్ విషయంలో ఏదయినా కలిసి వస్తే బావుండును అనుకున్నా. ఆశ్చర్యకరంగా ఒక్కరేంటీ, ఇద్దరు రెడీ అయిపోయారు. సో ఫార్ సో గుడ్.
అబ్బో ఆ రకంగా చాలా కలిసి వస్తున్నాయి. మీకు ఓ ప్రశ్న అనిపించవచ్చు రచనల్లో కలిసిరాలేదేం అని. ఏదో రకంగా కలిసిరావాలని కోరుకున్నా అంతే. కేవలం రచనల్లోనే కలిసిరావాలని గిరిగీసుకోలేదు. అలా అనుకొని ఇక అది మరచిపోయి ఇటు కెలికెసా, అటు కలిసి వచ్చింది. ఎందుకో తెలుసా? కొన్ని నెలలుగా నేను నేర్చుకున్న గుణపాఠాలు ఏంటో తెలుసా? లా ఆఫ్ డిటాచ్మెంట్ ప్రాధాన్యత. ఏదన్నా మనకు జరిగిపోవాలని అనుకొవాలి కానీ ఆనీ ఒహటే తాపత్రయపడకూడదు. గట్టిగా అనుకొవాలి, వివరంగా వ్రాసిపెట్టుకోవాలీ, ఇక వదిలెయ్యాలి. అది మరచిపోయి హాయిగా గడిపెయ్యాలి. మనం అనుకున్నది తగిన సమయంలో జరిగిపోతుంది. నాకు అయితే సాధారణంగా రెండు మూడు నెలల్లో అవి సాక్షాత్కరిస్తాయి. ఒక రెండు ముఖ్యమయినవి దారిలో వున్నాయి. అవీ తగిన సమయంలో ప్రత్యక్షం అవుతాయి. నేను చెబుతున్నది మీకేమన్నా అర్ధం అవుతోందా? ఏదో లెండి - నా మనస్ఖలనం ఇది. వదిలేద్దురూ.
ఇంకా చాలా వాటిల్లో ఎలా జరుగుతుంది అనే ఆలోచన ఆపలేకుండా వున్నా. ఇన్నేళ్ళుగా ఏదయినా జరగాలి అనుకుంటే ఎలా ఎలా అని ప్రతి క్షణం ఆలోచించడం అలవాటయిన మనస్సుకి అలా ఎలా అని ఆలోచించకూడదూ, తడిగుడ్డ వేసుకొని పడుకోవాలీ అంటే నా మనస్సుకి అది సులభంగా లేదు. అందుకే ఈ పోస్ట్. ఆ విషయం నా మనస్సులో బాగా ఇమిడిపోవాలనీ. ఏదయినా మనకు కావాల్సింది జరిగిపోవాలని కోరుకోవాలి. జరిగిపోతున్నట్లే విశ్వసించాలి. ఫలితాలను అందుకోవాలి. అంతే కానీ ఎలా ఎలా అని ఆలోచించొద్దు. అయితే ఇక్కడొ ట్రిక్ వుంది. మరీ తడిగుడ్ద వేసుకొని పడుకోవడం కాదు లెండి. తేలికపాటి చర్యలు తీసుకుంటూవుండాలి.
ఉదాహరణకు...ఇన్నింటిలో ఏ ఉదాహరణ ఇమ్మంటారూ? సరే, నా ఉద్యోగం. జనవరి 20, 2017 న నా ఉద్యోగం ఊడిపోతోందని తెలుసు. కొన్ని కారణాల వల్ల ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా రావట్లేదు. ఎందుకు నేను అనుకున్న విధంగా రావట్లేదా అని పరిశోధించాను. అప్పుడు తెలిసిందీ లోపం. ఇంకా రాలేదేంటీ, ఇంకా రాలేదేంటీ, ఏ ఎంప్లాయారూ ఇంకా ఈమెయిల్ గానీ, కాల్ గానీ ఇవ్వలేదేంటీ అని హైరానా పడిపోవడం నా పొరపాటు అని అర్ధం అయ్యింది. అంతే ఇక ఆ బెంగ వదిలేసాను. సరి అయిన సమయంలో అదే వస్తుందిలే అని నమ్మేసి ఆల్రెడీ కొత్త ఉద్యోగం వచ్చేసినట్లుగానే భావించాను. ఈమెయిల్స్, కాల్స్ పదే పదే చెక్ చేయడం వదిలేసాను. అసలు కొద్ది వారాల్లో నాకు ఉద్యోగం ఊడుతుంది అన్న విషయమే మరచిపోయాను. ఏదో అదపాదడపా మాత్రం కొన్ని కొత్త ఉద్యోగాలకు అప్లయ్ చేసాను.
వారాలు గడిచిపోయాయి, రోజులు గడిచిపోయాయి. గంటలూ గడిచిపోయాయి. నిమిషాలూ గడిచిపోయాయి. ఆరోజు జనవరి 20 న ఆ సంస్థలో చివరి రోజు. ఒకవైపు ఒబామా దిగిపోతున్నాడు. మరోవైపు నేనూ దిగిపోతున్నా. అందరూ నాకు ఘనంగా వీడ్కోలు ఇస్తున్నారు. రేపటి నుండి ఉద్యోగం లేదు. బెంగ? నో ఛాన్స్. మరికొంతమంది కోలీగ్స్ ఆ రోజు లంచ్ కి తీసుకెళ్లారు. భోజనం మధ్యలో ఫోన్ కాల్. అదేంటో మీరు ఊహించుకోవొచ్చు. ఎప్పుడు వస్తావూ అని అడిగారు. నెల తరువాత అన్నా. ఫిబ్రవరి 20న కొత్త ఉద్యోగంలో చేరాను. ఎలా వుంది ఇదీ?
ఇంకో తాజా ఉదాహరణ ఇమ్మంటారా? పూర్తి వివరాలు చెప్పలేను - వెరీ పర్సనల్ కాబట్టి. ఇరవైరెండు ఏళ్ళకు పైగా ఒక విషమ పరిస్థితిలో కొట్టుమిట్టాడుతున్నా. పరిష్కారం కావాలంటే అయిపోతుంది కానీ ఏదీ తగిన పరిష్కారం కాదు. అందుకే తటపటాయింపు. ఎగదీస్తే గోహత్యా, బిగదీస్తే బ్రాహ్మణహత్యా లాగా 22 ఏళ్ళపాటు కొట్టుమిట్టాడాను. అలా రెండూ కాకుండా మధ్యేరకంగా సూపర్ పరిష్కారం కావాలని రెండు నెలల క్రితం కోరుకున్నా కానీ పెద్దగా ఆ విషయం ఆలోచించకుండా వుండేందుకు ప్రయత్నించా. ఊహించని విధంగా చాలా తేలికపాటి గొప్ప పరిష్కారం నిన్న అనుకోకుండా లభించింది. ఓసోస్, ఇంత దానికోసం ఇరవై రెండు ఏళ్ళ నుండి కిందామీదా పడ్డానా సంభ్రమం చెందాను. అవి నాకు తెలియని విషయాలు కావు గానీ డాట్స్ కనెక్ట్ కాలేదు ఇప్పటివరకూ. అదండీ సంగతి. ఇలా అనుకుంటే అలా కలిసివస్తాయంతే. అంతే ఆ పరిష్కారం వెంటనే అమల్లో పెట్టేసేనోచ్ :) వావ్. వ్వాటె రిలీఫ్!
ఎన్ని ఉదాహరణలు వున్నా ఇంకా చాలా విషయాల్లో ఎలా అని నా మనస్సు బెంగపడుతూనే వుంటోంది. ఎలా అనే ఆలోచనను తగ్గించడం ఎలా? ఇదిగో ఇలానే. ఇలా వ్రాసుకుంటే క్లారిటీ వస్తుందీ, మనస్సులోకి విషయం బాగా సింక్ అవుతూంది. అద్గదీ సంగతి. ఇంక చాల్లెండి ఈ రోజుకి, మరీ ఎక్కువ కక్కేసుకున్నా బాగోదు! వెగటు కలుగుతుంది.
మరో వైపున నా యూట్యూబ్ ఛానల్ విషయంలో మంచి అభివృద్ధి వుంది. ఒక అల్లరి అమ్మాయీ, ఒక కత్తిలాంటి యువతీ నాతో కలిసి వీడియోలు ప్రెజెంట్ చెయ్యడానికి సిద్ధంగా వున్నారు. వచ్చే నెల నుండి అవి మొదలవుతాయి. ప్రస్తుతానికి నావే ట్రయల్ వీడియోలు వేస్తున్నా. చూద్దాం ఇది ఎలా కొనసాగుతుందో. చాలా ఆలోచనలు వున్నయ్. చూడాలి మరి. యూట్యూబ్ విషయంలో ఏదయినా కలిసి వస్తే బావుండును అనుకున్నా. ఆశ్చర్యకరంగా ఒక్కరేంటీ, ఇద్దరు రెడీ అయిపోయారు. సో ఫార్ సో గుడ్.
అబ్బో ఆ రకంగా చాలా కలిసి వస్తున్నాయి. మీకు ఓ ప్రశ్న అనిపించవచ్చు రచనల్లో కలిసిరాలేదేం అని. ఏదో రకంగా కలిసిరావాలని కోరుకున్నా అంతే. కేవలం రచనల్లోనే కలిసిరావాలని గిరిగీసుకోలేదు. అలా అనుకొని ఇక అది మరచిపోయి ఇటు కెలికెసా, అటు కలిసి వచ్చింది. ఎందుకో తెలుసా? కొన్ని నెలలుగా నేను నేర్చుకున్న గుణపాఠాలు ఏంటో తెలుసా? లా ఆఫ్ డిటాచ్మెంట్ ప్రాధాన్యత. ఏదన్నా మనకు జరిగిపోవాలని అనుకొవాలి కానీ ఆనీ ఒహటే తాపత్రయపడకూడదు. గట్టిగా అనుకొవాలి, వివరంగా వ్రాసిపెట్టుకోవాలీ, ఇక వదిలెయ్యాలి. అది మరచిపోయి హాయిగా గడిపెయ్యాలి. మనం అనుకున్నది తగిన సమయంలో జరిగిపోతుంది. నాకు అయితే సాధారణంగా రెండు మూడు నెలల్లో అవి సాక్షాత్కరిస్తాయి. ఒక రెండు ముఖ్యమయినవి దారిలో వున్నాయి. అవీ తగిన సమయంలో ప్రత్యక్షం అవుతాయి. నేను చెబుతున్నది మీకేమన్నా అర్ధం అవుతోందా? ఏదో లెండి - నా మనస్ఖలనం ఇది. వదిలేద్దురూ.
ఇంకా చాలా వాటిల్లో ఎలా జరుగుతుంది అనే ఆలోచన ఆపలేకుండా వున్నా. ఇన్నేళ్ళుగా ఏదయినా జరగాలి అనుకుంటే ఎలా ఎలా అని ప్రతి క్షణం ఆలోచించడం అలవాటయిన మనస్సుకి అలా ఎలా అని ఆలోచించకూడదూ, తడిగుడ్డ వేసుకొని పడుకోవాలీ అంటే నా మనస్సుకి అది సులభంగా లేదు. అందుకే ఈ పోస్ట్. ఆ విషయం నా మనస్సులో బాగా ఇమిడిపోవాలనీ. ఏదయినా మనకు కావాల్సింది జరిగిపోవాలని కోరుకోవాలి. జరిగిపోతున్నట్లే విశ్వసించాలి. ఫలితాలను అందుకోవాలి. అంతే కానీ ఎలా ఎలా అని ఆలోచించొద్దు. అయితే ఇక్కడొ ట్రిక్ వుంది. మరీ తడిగుడ్ద వేసుకొని పడుకోవడం కాదు లెండి. తేలికపాటి చర్యలు తీసుకుంటూవుండాలి.
ఉదాహరణకు...ఇన్నింటిలో ఏ ఉదాహరణ ఇమ్మంటారూ? సరే, నా ఉద్యోగం. జనవరి 20, 2017 న నా ఉద్యోగం ఊడిపోతోందని తెలుసు. కొన్ని కారణాల వల్ల ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా రావట్లేదు. ఎందుకు నేను అనుకున్న విధంగా రావట్లేదా అని పరిశోధించాను. అప్పుడు తెలిసిందీ లోపం. ఇంకా రాలేదేంటీ, ఇంకా రాలేదేంటీ, ఏ ఎంప్లాయారూ ఇంకా ఈమెయిల్ గానీ, కాల్ గానీ ఇవ్వలేదేంటీ అని హైరానా పడిపోవడం నా పొరపాటు అని అర్ధం అయ్యింది. అంతే ఇక ఆ బెంగ వదిలేసాను. సరి అయిన సమయంలో అదే వస్తుందిలే అని నమ్మేసి ఆల్రెడీ కొత్త ఉద్యోగం వచ్చేసినట్లుగానే భావించాను. ఈమెయిల్స్, కాల్స్ పదే పదే చెక్ చేయడం వదిలేసాను. అసలు కొద్ది వారాల్లో నాకు ఉద్యోగం ఊడుతుంది అన్న విషయమే మరచిపోయాను. ఏదో అదపాదడపా మాత్రం కొన్ని కొత్త ఉద్యోగాలకు అప్లయ్ చేసాను.
వారాలు గడిచిపోయాయి, రోజులు గడిచిపోయాయి. గంటలూ గడిచిపోయాయి. నిమిషాలూ గడిచిపోయాయి. ఆరోజు జనవరి 20 న ఆ సంస్థలో చివరి రోజు. ఒకవైపు ఒబామా దిగిపోతున్నాడు. మరోవైపు నేనూ దిగిపోతున్నా. అందరూ నాకు ఘనంగా వీడ్కోలు ఇస్తున్నారు. రేపటి నుండి ఉద్యోగం లేదు. బెంగ? నో ఛాన్స్. మరికొంతమంది కోలీగ్స్ ఆ రోజు లంచ్ కి తీసుకెళ్లారు. భోజనం మధ్యలో ఫోన్ కాల్. అదేంటో మీరు ఊహించుకోవొచ్చు. ఎప్పుడు వస్తావూ అని అడిగారు. నెల తరువాత అన్నా. ఫిబ్రవరి 20న కొత్త ఉద్యోగంలో చేరాను. ఎలా వుంది ఇదీ?
ఇంకో తాజా ఉదాహరణ ఇమ్మంటారా? పూర్తి వివరాలు చెప్పలేను - వెరీ పర్సనల్ కాబట్టి. ఇరవైరెండు ఏళ్ళకు పైగా ఒక విషమ పరిస్థితిలో కొట్టుమిట్టాడుతున్నా. పరిష్కారం కావాలంటే అయిపోతుంది కానీ ఏదీ తగిన పరిష్కారం కాదు. అందుకే తటపటాయింపు. ఎగదీస్తే గోహత్యా, బిగదీస్తే బ్రాహ్మణహత్యా లాగా 22 ఏళ్ళపాటు కొట్టుమిట్టాడాను. అలా రెండూ కాకుండా మధ్యేరకంగా సూపర్ పరిష్కారం కావాలని రెండు నెలల క్రితం కోరుకున్నా కానీ పెద్దగా ఆ విషయం ఆలోచించకుండా వుండేందుకు ప్రయత్నించా. ఊహించని విధంగా చాలా తేలికపాటి గొప్ప పరిష్కారం నిన్న అనుకోకుండా లభించింది. ఓసోస్, ఇంత దానికోసం ఇరవై రెండు ఏళ్ళ నుండి కిందామీదా పడ్డానా సంభ్రమం చెందాను. అవి నాకు తెలియని విషయాలు కావు గానీ డాట్స్ కనెక్ట్ కాలేదు ఇప్పటివరకూ. అదండీ సంగతి. ఇలా అనుకుంటే అలా కలిసివస్తాయంతే. అంతే ఆ పరిష్కారం వెంటనే అమల్లో పెట్టేసేనోచ్ :) వావ్. వ్వాటె రిలీఫ్!
ఎన్ని ఉదాహరణలు వున్నా ఇంకా చాలా విషయాల్లో ఎలా అని నా మనస్సు బెంగపడుతూనే వుంటోంది. ఎలా అనే ఆలోచనను తగ్గించడం ఎలా? ఇదిగో ఇలానే. ఇలా వ్రాసుకుంటే క్లారిటీ వస్తుందీ, మనస్సులోకి విషయం బాగా సింక్ అవుతూంది. అద్గదీ సంగతి. ఇంక చాల్లెండి ఈ రోజుకి, మరీ ఎక్కువ కక్కేసుకున్నా బాగోదు! వెగటు కలుగుతుంది.
Subscribe to:
Posts (Atom)