ఆ అమ్మాయినే చూస్తూ చదివేసేవాడిని

ఇంకో రకంగా చెప్పాలంటే ఆమె చూస్తుండగా నేను చదివేసేవాడిని. ఈ రోజు ముందు టపాలో మా ఇంటిముందు ఇంట్లో వుండిన లంబాడా సిస్టర్స్ గురించి వ్రాసాను కదా. వారు మొత్తం అయిదుగురు అక్క చెల్లెళ్ళు.  ఆ సునీతకీ, పెద్దామెకీ  మధ్య ఇంకో సోదరి వుండేది. అయితే ఈ టపా పెద్ద సోదరి గురించే లెండి. ఓ ఆమే, నేనూ తెగ చూసుకునేవారం కానీ... ఏమీ చేసుకొనేవారం కాదు. ఆమె అంతగా నాకేసి పరిశీలనగా ఎందుకు చూసేదో నాకు అర్ధం కాకపోయేది. నేను ఇంటిముందు నిలిచివున్నా చూసేది, డాబా మీదికి ఎక్కినా చూసేది.  ఆమెని ఏదయినా అడుగుదామంటే ధైర్యం చిక్కేది కాదు. అలా వారాలు, నెలలు, ఏళ్ళు  గడుస్తుండేవి. 

నా డిగ్రీ పరీక్షలకి ప్రిపేర్ అయ్యే రోజుల్లో మా డాబా మీద తిరుగుతూ పుస్తకాలు చదివేవాడిని. ఆమె అలా చూస్తుంటే చాలా బాగా చదవబుద్ధి అయ్యేది. అలా ఆ పరీక్షల్లో ప్రధముడిగా కాకపోయినా కనీసం ఉత్తీర్ణుడిని అయ్యాను. డిగ్రీ నేను సరిగ్గా చదివేవాడిని కాదులెండి, సోషల్ సర్వీసుకి వెళ్తా అంటే మా నాన్న డిగ్రీ పూర్తి చేసి వెళ్ళమన్నాడు. అందుకే కాలేజీకి కూడా సరిగా వెళ్లకుండా కష్టకష్టంగా  చదివేవాడిని. ఆమే గనుక చూస్తూ వుండకపోయినట్లయితే ఆ మాత్రం కూడా చదవక ఫెయిల్ అయివుండేవాడిని. నేను పాస్ అయ్యాక నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ చాలా ఆశ్చర్యపడ్దారు - నేను ఫెయిల్ కాకుండా ఎలా పాస్ అయ్యానని! అప్పుడు నా విజయ రహస్యం వాళ్లకి చెప్పాను. 

అలా చుట్టూవున్న అవకాశాలని మనకు అనుకూలంగా వినియోగించుకోవడం కొన్ని సార్లు సాధ్యం అవుతుంది. నాకయితే ఇలా డ్యూటీని, బ్యూటీని కలిపేసి పరస్పర ప్రోత్సాహంతో కృషికి వినియోగించడం అంటే ఎంతో ఇష్టం. తెల్లగా, సన్నగా, పొడుగ్గా వుండేది ఆ అమ్మాయి. ఆమె పెళ్ళికి నన్ను ఆహ్వాన పత్రిక ఇచ్చి ఆహ్వానించినట్లు గుర్తుకు వుంది కానీ నేను ఆ పెళ్ళికి వెళ్ళింది మాత్రం అస్సలు గుర్తుకు రావడం లేదు. ఎందుకబ్బా! ఏదయిన పనిబడి ఆ రోజుల్లో వేరే ఊరిలో వున్నానేమో తెలియదు. 

ఇహ ఆ సిస్టర్సులో మూడో ఆమె అయిన సునీతతో నాకు మంచి స్నేహం ఏర్పడింది అని చెప్పా కదా. ఆమె నాకు నచ్చేది గానీ గొంతే బర్రె గొంతులా వుండేది. ఆమె పాదాలు మాత్రం తెల్లగా బొద్దుగా భలే మొద్దొచ్చేవి. ఆమెని ప్రేమిద్దామనుకున్నా కానీ కాస్త చిన్న పిల్ల అని వదిలేసాను.