తప్పనిసరి అయిన స్వఛ్ఛందం

మంచి మంచి కాలీజీలలో మంచి మంచి కోర్సులకు సీట్లు రావాలంటే ఇతర అర్హతలతో పాటుగా ఎంత మాత్రం స్వచ్చంద సేవ చేసేరేంటీ అని కూడా ఇక్కడ కాలీజీల వాళ్ళు చూస్తారు. అందువల్ల కొంతమంది హైస్కూలు పిల్లలు తప్పనిసరిగా స్వచ్చంద సేవకి వెళుతున్నారు. మా పెద్దమ్మాయి కూడా వాలంటరీ వర్క్ మొదలెట్టింది. ఒక మంచి హాస్పిటలును సంప్రదిస్తే ఒక నర్సింగ్ హోములో ఆ అవకాశం ఇచ్చారు. నిన్న ఉత్సాహంగా తొలిసారిగా వెళ్ళిన తను నీరసంగా ఇంటికి వచ్చింది. అది ఓల్డేజ్ హోముట. వృద్ధులకు కబుర్లు చెబుతూ కాలక్షేపం కలిగించాలిట.

అస్తమానం కంప్యూటర్లో జీవించే బదులు ఇలా వృద్ధులతో వారానికి కొన్ని గంటలయినా గడిపితే వాస్తవ జీవితం అవగతమవుతుంది అని మేము ప్రొత్సహిస్తూవస్తున్నాం కానీ వచ్చే వారానికల్లా తను ఏమంటుందో తెలియదు. ఇప్పటికయితే ముసలాళ్లందరూ బుర్ర తింటున్నారని బుర్ర పట్టుకుంది.  మా చిన్నమ్మాయి (అమ్మలు) కి అదే అవకాశం వచ్చివుంటే నర్సింగ్ హోములోని వారందరి బుర్రలూ ఫ్రై చేసి తనే తినేసేది.

కొన్ని వారాలు చూసి ఈ స్వఛ్చంద సేవ ఇష్టం లేకపోతే తనకు ఇష్టమయిన మరో ప్రాంతంలో ఏమయినా స్వఛ్చందానికి అవకాశం కలిగిస్తారేమో తెలుసుకుంటాం.

స్వఛ్ఛందాలు స్వఛ్ఛందంగా వుండాలి కానీ ఇలా వీటికీ, విద్యకీ ముడిపెడితే ఇలాంటివన్నీ తప్పనిసరి తద్దినాలయి కూర్చుంటాయి. అలా వీటికి ప్రాధాన్యత నిచ్చే ఉద్దేశ్యం మంచిదే కావచ్చు కానీ ఆచరణలో బెడిసికొడతాయి. నా యుక్తవయస్సులో చాలా సార్లు స్వఛ్చంద సేవ చేసాను కానీ అన్నీ ఇష్టమయ్యే చేసాను - తప్పనిసరి అయ్యి కాదు.