మా ఊరి జ్ఞాపకాలు: వీరయ్య

జ్ఞాపకాలు అనగానే అలాంటివే అనుకోకండి. ఇది కాదు. మా ఇంటి జీతగాడుగా వుండేవాడు. గొల్లతను. అందుకే గొల్ల వీరయ్య అని పిలిచేవారం. చాలా ఏళ్ళుగా మా ఇంట్లో పనిచేస్తుండేవాడు. అమాయకుడు. భోళా శంకరుడు. మంచివాడు. చెప్పిన పనులన్నీ బుద్ధిగా చేస్తూ నమ్మకంగా పనిచేసేవాడు. అందుకే మాఇంటి వారందరికీ ప్రీతిపాత్రుడయ్యాడు.

అప్పట్లో అతని పెళ్ళయ్యింది. పెళ్ళాం ఏమాత్రం బావుండేది కాదు. కాస్త బావున్న అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకోవచ్చు కదా అని అనుకునేవాడిని. ఏదయినా పని బడి వారి ఇంటికి వెళితే కూర్చో బాబూ అని మంచం వాల్చేవాడు.  మా వ్యవసాయం పనులు కూడా ఇతర జీతగాళ్ళతో కలిసి శ్రద్ధగా చూసేవాడు. మా పొలాలు, చేల దగ్గరికి పని చెయ్యడానికి వచ్చినప్పుడు ఇంటినుండి జొన్న గటక, మామిడికాయ పచ్చడి చద్ది కట్టుకొనివచ్చేవాడు (నోరూరుతోందండీ బాబూ) . అతను అది తింటూవుంటే ఆరు బయట గాలి కూడా తోడయ్యి నాకు బాగా ఆకలి వేసేది.

అది నా చిన్నప్పుడు కాబట్టి సిగ్గుపడకుండా అతని చద్ది నేనూ తింటానని మారాం చేసేవాడిని. ఛీ జీతగాడి బువ్వ నువ్వు తింటావా అని మా నాన్నగారు నన్ను ... కోప్పడకుండా సరే అనేవారు. అతను చిరునవ్వుతో, ప్రేమతో, శ్రద్ధగా అతని చద్ది నాకు వడ్డించేవాడు. చక్కటి రుచితో వుండే ఆ గటకా, మజ్జిగా రంగరించీ మామిడికాయ ముక్కను చీకుతూ వుంటే నా సామిరంగా... ఇహ నేను వర్ణించలేనండీ బాబూ.   చక్కటి ఆహ్లాదకరమయిన వ్యవసాయ వాతావరణంలో అది లొట్టలు వేసుకుంటూ లాగించేవోడిని. అలా అతని చద్ది చాలా సార్లు నేనూ లాగించాను.  వీరయ్యా, అన్నదాతా సుఖీభవా!

కొన్నేళ్ళకి మేము వ్యవసాయం తగ్గించడంతో అతను మా దగ్గర పని మానివెయ్యాల్సివచ్చింది. మేము భువనగిరికి మారాము. తాతయ్య, అమ్మమ్మలు మాత్రం ఊర్లోనే వుండేవారు. ఎప్పుడయినా ఊరికి వెళ్ళినప్పుడు రోడ్డు మీద బస్సు స్టాండులో తనూ బస్సు కోసం వేచిచూస్తూనో లేక ఊర్లోనో  కనిపించేవాడు. ఆత్మీయంగా పలకరించుకునేవారం. మా కుటుంబం యోగక్షేమాలు శ్రద్ధగా కనుక్కునేవాడు. ఈమధ్య నేను ఇండియాకి వెళ్లడమూ, అందునా మా స్వస్థలానికి వెళ్లడమూ తక్కువయ్యింది కాబట్టి అతన్ని చూడక చాలా ఏళ్ళవుతుంది. ఎలావున్నాడో, ఏం చేస్తున్నాడో, ఎక్కడ వున్నాడో తెలియదు. ఈసారి మా అమ్మగారితో మాట్లాడినప్పుడు అతని వివరం కనుక్కోవాలి. వీలయితే ఈసారి వెళ్ళినప్పుడు కలిసి ఏదయినా చక్కటి బహుమతి ఇవ్వాలి.

అతని భోళత్వానికి ఒక ఉదాహరణ చెప్పి ముగిస్తాను. ఒకసారి మా అన్నయ్య మా ఊరి బస్సుస్టాండులో  బస్సుకోసం ఎదురుచూస్తూ ఒక మూటని గమనిస్తూ వుండమని వీరయ్యకి చెప్పి దగ్గర్లో ఎక్కడికో వెళ్ళాడంట. వెళ్ళి వచ్చి చూసేసరికి మూటమీదినుండి ఒక ఎడ్ల బండి వెళ్ళినట్లుగా కనపడిందంట. ఏంటి వీరయ్యా నువ్వు అది గమనించలేదా అని మా అన్నయ్య అడిగితే గమనిస్తూనే వున్నాను కదా సార్ అని అన్నాడంట.  అతని జవాబు విని మా అన్నయ్యకి కోపం రాకపోగా బిగ్గరగా నవ్వేసేడంట. ఈ విషయం విని మేమందరమూ నవ్వుకున్నాం. ఇలాంటిది ఏదో కథలో విన్నప్పుడు నిజంగా కూడా అలాంటి అమాయకులు వుంటారనుకోలేదు.