నే వ్రాసిన ఒకే ఒక్క ప్రేమలేఖ

అప్పట్లో సూర్యాపేటలో వుంటుండేవారం. మా స్నేహితుడి ఇంట్లో ఆ అమ్మాయి వాళ్ళు కిరాయికి వుంటుండేవారు. కొద్దిగా స్నేహం ఏర్పడింది. డిగ్రీ చదువుతుందామె. నేను పూణే లో పి జి చేస్తూ సెలవుల్లో ఇంటికి వస్తుండేవాడిని. ఆమె డైనమిజం, ఉత్సాహం, చురుకుదనం నాకు బాగా నచ్చాయి. కొంతకాలం ఆమెని పరిశీలిస్తూ వచ్చాను. నా అభిరుచులకి తగ్గ అమ్మాయి అని ధ్రువీకరించుకొని ఒక ప్రేమలేఖ వ్రాసి పూణే నుండి సూర్యాపేటలో వున్న మా స్నేహితుడికి పోస్ట్ చేసి ఆమెకి అందించమని చెప్పాను.

సహజంగానే ఆత్రుత. కొద్దిరోజులయ్యక మా ఫ్రెండుకి ఫోన్ చేసి కనుక్కున్నాను - రిజల్ట్ ఏమయ్యిందనీ. నెగటివ్. ఇప్పట్లో ప్రేమించే ఉద్దేశ్యం లేదని ఆమె స్పందన. కాస్త నిరాశ పడ్డా ఆమె పై పీకలోతు ప్రేమలోకి ఏమీ మునిగిపోలేదు కాబట్టి పెద్దగా దాని గురించి బాధ పడలేదు. లైట్ తీసుకున్నాను. ఇంకేముంది - మరో చక్కని అమ్మాయి కోసం అన్వేషణ. ఆ అన్వేషణ నడుస్తుండగానే మా స్నేహితుల, బంధువుల ప్రోద్బలంతో కొన్ని పెళ్ళి చూపులు. ఆ విశేషాలు మళ్ళెప్పుడన్నా.

ఆ తరువాత కొద్ది నెలలకి సెలవుల్లో పూణే నుండి ఇంటికి వచ్చాను. ఒక రోజు సూర్యాపేటలో కాంగ్రెసు వారి ప్రతిష్టాత్మకమయిన రాష్ట్ర స్థాయి బహిరంగ సభ ఒకటి జరుగింది. దానికి కొంతమంది జాతీయనాయకులు కూడా వచ్చినట్టున్నారు. మా స్నేహితుని ఇల్లు ఆ సభ జరిగే ప్రదేశానికి దగ్గర్లో వుండటంతో మా ఫ్రెండుతో కలిసి వాళ్ల ఇంటి డాబా మీది నుండి ఆ సభని చూస్తూ వుండగా వెనుకనుండి నా తల మీద ఎవరో ఠపీ మని ఎవరో కొట్టారు! ఎవరా అని చూద్దునుకదా ఆ అమ్మాయి! ఆశ్చర్యపడి, సంతోషపడ్డాను. కొద్దిసేపు సరదాగా మాట్లాడుకున్నాం. నా ప్రేమలేఖ ప్రస్థావన ఇద్దరమూ తేలేదు.

ఆ తరువాత కొద్ది నెలలకే నా పెళ్ళి జరగడమూ, కెనడాకి వెళ్ళడమూ జరిగిపోయాయి. ఇండియాకి వెళ్ళినప్పుడల్లా ఆ అమ్మాయి గురించి కనుక్కుంటూ వుంటాను. సూర్యాపేటలోనే వుంటూ అక్కడి దగ్గరి గ్రామంలో ఉపాధ్యాయురాలిగా చేస్తోందిట. క్రితం సారి ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు మా ఇద్దరినీ కలపాలని మా ఫ్రెండు ప్రయత్నించాడు కానీ కుదరలేదు. ఈ సారి వెళ్ళినప్పుడు ఆమెను ఎలాగయినా కలవాలి. ఆమె సమక్షంలో కొద్దిసేపు ఆహ్లాదకరమయిన గతంలోకి వెళ్ళాలి. అప్పుడు నన్నెందుకు తిరస్కరించేవూ అని చిలిపిగా ఆరాలు తీయాలి.