అంత విచారంలో ఇంత ఆనందం వుందా!

AUM మెడిటేషనులో ఏనిమిదవ మెట్టులో అందరం ఎవరికి వారం ఓ పావు గంట విచారపడుతూ కూర్చున్నాం. ఒకరినొకరు ఓదార్చుకుంటూ కూడా కూర్చోవచ్చు కానీ మా టీచర్ ఎందుకో అప్పుడు అలా చెప్పనట్టున్నాడు. కొంతమంది పొర్లి పొర్లి వెక్కి వెక్కి ఏడ్చారు. ఇంత ఆనందంగా, అందంగా ఏడవచ్చునని నాకు అప్పుడే తెలిసింది. మగ జన్మ ఎత్తినందుకు గానూ మనకు ఏడుపు వచ్చినా దిగమింగుకోవాలాయే. మనం ఏడుస్తున్నది ఇతరులు చూస్తే అది మన బలహీనత అనుకుంటారేమో అన్న భయంతో మనలోని సహజమయిన స్పందనలను తొక్కిపడుతుంటాము.  ఈ విషయంలో ఆడవాళ్ళు అదృష్టవంతులు. ఎంచక్కా ఎంతసేపయినా ఏడ్చేయగలరు. అది వారియొక్క వజ్రాయుధం కదా. అందువల్ల ఈ స్టేజ్ స్త్రీలకేమో గానీ పురుషులకు అయితే చాలా బాగా ఉపయోగకరం. 

నేను వెక్కివెక్కి ఏడవకపోయినా దిగులుగా, భారంగా నేను ఎదుర్కొన్న అన్ని అవమానాలూ, నిరాశలూ, నిస్పృహలూ గుర్తు తెచ్చుకొని బాధపడిపోయాను. కాసిన్ని కన్నీళ్ళు కూడా వచ్చేసాయి. నా కన్నీళ్ళు ఆర్పేవాళ్ళు ఎవరూ లేరు. అందరూ తలో దిక్కునా చేరి లబోదిబోమనే వారే కదా అక్కాడ. అలా నిరభ్యంతరంగా శుబ్బరంగా దిగులు చెందాను. పనిలో పనిగా మీరు నన్ను తిట్టే తిట్లు కూడా గుర్తుకు తెచ్చుకున్నాను :)) మరీ పావుగంటేనా ఇలా ఏడవడం అనిపించింది. ఓ రోజంతే బాధపడే అవకాశం వుంటే ఎంత బావుండును అనిపించింది.

Eighth Stage - Sadness

When one allows their expression to be one of vulnerability, to cry, one begins to heal pain and move towards a connection with their heart, towards joy.

Participants asked to sit supported with someone else and allow their tears to come. 

ఇహ తొమ్మిదవ స్థితిలో అందరం పగలబడి నవ్వాము, చక్కిలిగింతలు పెట్టుకున్నాము. నాకు కూడా అగకుండా నవ్వు వచ్చింది. అలా పదో, పదిహేను నిమిషాలో అందరం ఆగకుండా పొర్లి, పొర్లి నవ్వుకుని అలసిపోయాము. జీవితంలోని సంతోషకరమయిన సంఘటణలు గుర్తుకుతెచ్చుకున్నాము. 

Ninth Stage - Joy

It is well known that laughing is healing for body and mind. Tragedies turn into comedies and you can start to see the funny side of a situation.

Participants are guided to switch to the opposite emotion of joy. Giggle, have a belly laugh, move, make jokes, be playful and have fun.

ఈ AUM ధ్యానం గురించీ, ఇతర సాంఘిక ధ్యానాల గురించీ తెలుసుకోవాలంటే ఈ క్రింది సైటుకి వెళ్ళండి.  

http://www.humaniversity.com/