నిన్న కొద్దిగా స్పిరిట్ పారాయణం చేసా

మా దగ్గర మీటప్పు గ్రూపులు ఏమున్నాయా అని వెతుకుతుండగా మా ఎదుటి కామ్యూనిటీలోనే కాస్త స్పిరిట్ ధారపోసే గురువు గారున్నట్లు అర్ధమయ్యింది. వార్నీ అనుకొని ఆ విశేషాలు చూసాను. స్పిరిట్ అంటే ఆ స్పిరిట్ కాదులెండి. స్పిరుచువాలిటీ. దానికీ మనకూ ప్రస్థుతం ఆమెడ దూరం కదా. మరి? వాళ్ళు మెడిటేషన్ చేస్తుంటారు. అందులో వాళ్ళు ఆధ్యాత్మికతను పొందుతారు. నేనేమో సెల్ఫ్ హిప్నటిజం చేసుకుంటూ ప్రశాంతతను పొందుతాను. సెల్ఫ్ హిప్నటిజం చేసుకునే గ్రూపులు దొరకవు కాబట్టి ఇలా మెడిటేషను గ్రూపుల్లో చేరి నా పని నేను కానిచ్చేద్దామని. ఒక్కడ్నే చేసుకోవాలంటే ఉత్సాహం రావడం లేదు.

నాకు చాలా ఏళ్ళ నుండి ధ్యానం లేదా సెల్ఫ్ హిప్నటిజం యొక్క విలువ తెలుసు కానీ ఎప్పుడూ అది సక్రమంగా పాటించడానికి కుదర్లేదు. అది చేసినప్పుడు నా మనస్సు చాలా బావుంటుంది. ప్రశాంతంగా, పాజిటివ్గా వుంటుంది. నా డిగ్రీ అయిన తరువాత కొన్ని సెమినార్లల్లో పాల్గొన్నాను. అక్కడి ఉపన్యాసకులు  మూడు నాలుగు సందర్భాల్లో ధ్యానం గురించి చెప్పారు. దేవుడిని నమ్మకపోతే మీకు నచ్చిన వ్యక్తిని మనస్సులో నిలుపుకొని అయినా ధ్యానం చెయ్యమన్నారు. ఆ మాట బాగా నచ్చింది మరియు నాలో బాగా నాటుకుంది.

అందుకే నేను ధ్యానం/హిప్నటిజం చేస్తున్నప్పుడు నాకు నచ్చిన వారిని మనస్సులో నిలుపుకొంటుంటాను. మనకు వున్నది ఒక్క దేవతా? వాళ్లు వాళ్ళు నా మనస్సులో కొట్లాడుకొని, కాట్లాడుకొని ఎవరో ఒకరు నిలుస్తారు. నిన్న కూడా నా మనస్సుని అలా వదిలేసా. ఈసారి నా మదిలొ అంతర్యుద్ధాలు ఏమీ జరుగలేదు. నెమ్మదిగా నా ఇష్టసఖి ఒకరు నా మనస్సులో నిలిచింది. నా పెదవుల మీద చిరునవ్వు వెలిసింది. ఆ తరువాత ఆమె నాకు ఎన్నో ఆదేశాలూ, ఉపదేశాలూ ఇచ్చింది. అవన్నీ వినమ్రతతో స్వీకరించాను. నా లక్ష్యం గురించి ఉద్భోధించి దానిమీద మనస్సు నిలుపుతూ మిగతావన్నీ నాటకంలోని పాత్రవలె చిరునవ్వుతో, డిటాచ్మెంటుతో నడిపించెయ్యమంది.

నిన్నటి సమావేశానికి ఆరుగురు వచ్చారు. ఒకరు చైనీస్ కాగా మిగతావారందరూ తెల్లోళ్లు. చైనీస్ యువతి పేరు వీనస్. మా నిర్వాహకునికి బుద్ధుని బోధలంటే చాలా ఇష్టం. అలా అని బుద్ధిస్ట్ కాదు. స్పిరుచువాలిటీ కి సంబంధించి ఎన్నో పుస్తకలౌ చదివారు. ఎంతో జ్ఞానం వున్నట్లుగా అనిపించింది. మంద్ర స్వరంతో మాతో ముచ్చట్లు పెట్టారు.  మన భారతీయ రచయితల పుస్తకాలు కూడా బాగా చదివారు. వివేక్ చోప్రా వాక్యాలు కొన్ని ఉటకంకించారు. వారి ముచ్చట్లలో దేవుడికి సంభించిన విషయాలు మాత్రం తీసివేసి తత్వశాస్త్ర విషయాలు మాత్రం నేను ఏరుకున్నాను. నేనో నాస్తికుడిననీ ముందే వారికి చెప్పుకున్నాను. బుద్ధ బోధనల పట్ల ఆసక్తి వుందనీ తెలియపరిచాను. 

పరిచయాలు, కొంత చర్చ అయ్యాక అరగంట ధ్యానం చేసాము. ఆ తరువాత మరొక గంటన్నర తత్వ శాస్త్ర విషయాల గురించి చర్చ జరిగింది. నాకున్న సందేహాలలో కొన్నింటిని నివృత్తి చేసుకున్నాను. వీనస్ కూడా చురుకుగా చర్చలో పాల్గొన్నది. వీరితో పాటు వారం వారం ఆదివారం సాయంత్రం ధ్యానం చెయ్యాలనుకుంటున్నాను. వీలయితే తెల్లవారు ఝామునే రోజూ ధ్యానం చెయ్యాలి. దానికోసం ముందు పక్కమీదినుండి లేవాలి కదా. రోజూ ఆలస్యంగా లేచి ఆఫీసుకి ఆదరాబాదరాయణమే సరిపాయే. చెయ్యాలి, చెయ్యాలి, ధ్యానం చెయ్యాలి.  

ఆ సమావేశం ముగించుకొని రాత్రి తొమ్మిదిగంటలకు నా కారు లోకి వచ్చి స్టార్ట్ చేసి హెడ్‌లైట్స్ వెయ్యబోతే దానికి స్విచ్చు ఎక్కడవుందో మరిచేపోయాను. వెతికితే దొరకలేదు. పాత కారు కాబట్టి ఆటో లైట్స్ లేవు. హు, బాగానే వుంది, స్పిరిట్ బాగానే తలకెక్కింది అనుకొని తల కొన్ని సార్లు విదిలిస్తేగానీ స్విచ్చెక్కడుందో గుర్తుకువచ్చి ఛావలేదు. 

మా మీటప్ గురించి మా నిర్వాహకుని సమీక్ష చూడండి: 

A genuine honor to sit and practice with everyone last night. Thanks to Patty & Sarath for adding their energy to the mix, I hope you both enjoyed the experience. It's always nice to tap into the collective awareness & I appreciate everyone's willingness to share their insights during our post meditation discussion. We grow together when we are able to be open in this way. Namaste y'all