Rich Dad, Poor Dad

నల్లగొండ జిల్లా సూర్యాపేటకి దగ్గరలోని ఒక పల్లెటూరులో ఎల్లారెడ్డి, మల్లరెడ్డి అనే ఉపాధ్యాయులు వుండేవారు. ఎల్లారెడ్డి తన సంతానానికి డబ్బులు ఎలా సంపాదించాలో, ధనవంతులు ఎలా అవాలో నేర్పారు. మల్లారెడ్డి తన సంతానానికి మానవత్వం అంతే ఏమిటో, సమాజ శ్రేయస్సు కోసం ఎలా పాటుపడాలో నేర్పారు.  

ఆ మల్లారెడ్డి గారి రెండో అబ్బాయినే నేను. మా నాన్న (పేద?) మధ్యతరగతి వర్గానికి చెందినవారు. మా నాన్నగారిలాగే నాకూ రచనా వ్యాసంగమూ, సమాజ శ్రేయస్సు వంటపట్టింది కానీ డబ్బులు ఎలా జాగ్రత్త చేయాలో, ఎలా కూడబెట్టాలో వంటపట్టింది కాదు. మా నాన్నకు డబ్బులపై ధ్యాస, ఆ కళ లేకపోవడంతో మనకు అటువంటి లక్షణాలు వంటబట్టలేదు.    

సాధారణ సమాజంలో డబ్బుకి ఎంత విలువ వుందో తెలుసు నాకు. మనకంత (సంపాదించేంత) సీను లేదు కాబట్టి హాయిగా సమాజ సేవ చేసుకుంటూ ఈ జీవితాన్ని లాగించేద్దామని విజయవాడలోని ఆర్ధిక సమతా మండలి స్వఛ్ఛంద సేవా సంస్థ వారు సాంఘిక సేవలో ఇచ్చిన IRDP (Integrated Rural Development Project) ఒక ఏడాది  ట్రైనింగ్ తీసుకున్నాను.
 

ఇక సమాజసేవకి ఈ జీవితాన్ని అంకితం చేద్దాము అనుకుటున్న రోజుల్లో నా జీవితంలో ఒక ట్విస్ట్ వచ్చిపడింది. మా మరదలు ఒకరు నేను తనని ప్రేమిస్తున్నానంటూ (?) వెంటపడింది. అలాంటిదేమీలేదు నీతో నాది   సాధారణ స్నేహం అని చెప్పినా మొత్తం మీద నన్ను తన ప్రేమలోకి దింపింది. 'మరి నా సమాజసేవ ?' అని అడిగాను. '(మనస్సులో నవ్వుకొని - వుంటుంది) దాందేముంది ముందు 'మన' ('నా' అనుకొని - వుంటుంది)  సేవ చూసుకున్నాక/చేసుకున్నాక  తీరిగ్గా ఇద్దరం సమాజ సేవ చేసేద్దామేం' అంది. ప్రేమ కదా - ఆ అమ్మాయి మాటలు బోల్డంత నచ్చేసాయి.

జీవితంలో పైకి రావాలని లేదు కాబట్టి ఇంజనీరింగులు గట్రా చదవక (బోడి) బియ్యే పట్టాతో U టర్న్ ఇచ్చుకొని జీవితంలో స్థిరపడటానికి - అనగా ఒక చిరుద్యోగమయినా తెచ్చుకోవడానికి ప్రయత్నాలు ఆరంభించా. ఈలోగా తను ఇంకా బాగా చదివేసేసరికి ఆమెకు కళ్ళు నెత్తికి ఎక్కడంతో (ఇది నా వర్శన్ సుమీ)  మా మధ్య తేడాలు వచ్చి ఇద్దరమూ ప్రశాంతంగా మాట్లాడుకొని ప్రేమ క్యాన్సిల్ చేసుకునే విషయంలో  ఏకాభిప్రాయం సాధించాము. అప్పుడు ఇక సోషల్ సర్వీసులోకి వెళ్ళాలా లేక సాధారణ జీవితం గడపాలా అన్న మీమాంసతోనే కాలం గడుపుతూ కంప్యూటర్ కోర్సులు చేస్తూ, చిరు ఉద్యోగాలు చేసుకుంటూ వచ్చాను.
 

అలా అలా రోజులు దొర్లిస్తూ పూణే యూనివర్సిటీ PGలో (Master Of Computer Management) చేరాను. సెలవుల్లో ఇంటికి వచ్చినప్పుడు సరదాగా పెళ్ళిచూపులు చూసేస్తూ నిజంగానే బుక్కు అయ్యాను. పెళ్ళయాక ఖర్చుచేయడంలో మెళకువలు ఇంకా బాగా తెలవడంతో  నా పని పెనంలోంచి పొయ్యిలో పడినట్లయ్యింది. అందరూ డబ్బులు, ఆస్తులు వెనకేస్తుంటే నేను ముందు వెయ్యడం (అనగా క్రెడిట్ కార్డు బ్యాలన్స్ అన్నమాట) మొదలెట్టాను.   ఆ స్థితిలోనుండి పైకి రావడానికి చాలా ఏళ్ళు రకరకాలుగా కష్టపడ్డా ఏమీ ఫలితం లభించక పోగా ఇంకా లోపలికి పోయాను. ఎందుకలాగా అని అడక్కండి.

గత కొన్నేళ్ళనుండి కాస్త దారిలో పడి ఈమధ్యనే రిచ్ డాడీ తరహాలో ఆలోచిస్తూ కాస్తంత  ఆ పరంగా బాగుపడుతున్నాను. అలా పరిస్థితులు దారిలోకి తీసుకురావడం కోసం చాలా సాహసవంతమయిన చర్యలు తీసుకున్నాను.  ఏదో ఇహ తప్పదు కాబట్టి కాస్త సంపాదించే ప్రయత్నం చేయడమే కానీ నిజానికి నాలాంటి మనస్థత్వం వున్నవాడికి డబ్బు పడదు.   ఎంచక్కా ఆకులూ, అలములూ తింటూ గోదావరి తిన్నెల్లో పొద్దుపుచ్చుతూ ఏదో వ్రాసుకుంటూనో లేక స్వఛ్ఛంద సేవ చేస్తూనో వుండే  ప్రవృత్తి నాది. మా మరదలి నిర్వాకం వల్ల ఇలా జనజీవన స్రవంతిలో కలిసిపోయి ఇలా అవస్థలు పడుతున్నాను.  ప్చ్.   
 

సంపాదనలో అసమర్ధులు అయి ముందెయ్యకుండా (అనగా అప్పులు, క్రెడిట్ లలో పడకుండా)  ఇహనయినా వెనకెయ్యాలనుకుంటే, ధనవంతుల ఆలోచనా  సరళికి - మధ్యతరగతి ఆలోచనా సరళికి తేడా ఎక్కడ వుందో తెలుసుకోవాలనుకుంటే, మీ పిల్లలకీ ఎలా కూడబెట్టాలో నేర్పాలి అనుకుంటే ఈ క్రింది పుస్తకం చదవండి. నేను చదివాను - ఆచరించడం మొదలుపెట్టాను.

Rich Dad, Poor Dad: What the Rich Teach Their Kids About Money--That the Poor and Middle Class Do Not!