ఆ అమ్మాయినే చూస్తూ చదివేసేవాడిని

ఇంకో రకంగా చెప్పాలంటే ఆమె చూస్తుండగా నేను చదివేసేవాడిని. ఈ రోజు ముందు టపాలో మా ఇంటిముందు ఇంట్లో వుండిన లంబాడా సిస్టర్స్ గురించి వ్రాసాను కదా. వారు మొత్తం అయిదుగురు అక్క చెల్లెళ్ళు.  ఆ సునీతకీ, పెద్దామెకీ  మధ్య ఇంకో సోదరి వుండేది. అయితే ఈ టపా పెద్ద సోదరి గురించే లెండి. ఓ ఆమే, నేనూ తెగ చూసుకునేవారం కానీ... ఏమీ చేసుకొనేవారం కాదు. ఆమె అంతగా నాకేసి పరిశీలనగా ఎందుకు చూసేదో నాకు అర్ధం కాకపోయేది. నేను ఇంటిముందు నిలిచివున్నా చూసేది, డాబా మీదికి ఎక్కినా చూసేది.  ఆమెని ఏదయినా అడుగుదామంటే ధైర్యం చిక్కేది కాదు. అలా వారాలు, నెలలు, ఏళ్ళు  గడుస్తుండేవి. 

నా డిగ్రీ పరీక్షలకి ప్రిపేర్ అయ్యే రోజుల్లో మా డాబా మీద తిరుగుతూ పుస్తకాలు చదివేవాడిని. ఆమె అలా చూస్తుంటే చాలా బాగా చదవబుద్ధి అయ్యేది. అలా ఆ పరీక్షల్లో ప్రధముడిగా కాకపోయినా కనీసం ఉత్తీర్ణుడిని అయ్యాను. డిగ్రీ నేను సరిగ్గా చదివేవాడిని కాదులెండి, సోషల్ సర్వీసుకి వెళ్తా అంటే మా నాన్న డిగ్రీ పూర్తి చేసి వెళ్ళమన్నాడు. అందుకే కాలేజీకి కూడా సరిగా వెళ్లకుండా కష్టకష్టంగా  చదివేవాడిని. ఆమే గనుక చూస్తూ వుండకపోయినట్లయితే ఆ మాత్రం కూడా చదవక ఫెయిల్ అయివుండేవాడిని. నేను పాస్ అయ్యాక నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ చాలా ఆశ్చర్యపడ్దారు - నేను ఫెయిల్ కాకుండా ఎలా పాస్ అయ్యానని! అప్పుడు నా విజయ రహస్యం వాళ్లకి చెప్పాను. 

అలా చుట్టూవున్న అవకాశాలని మనకు అనుకూలంగా వినియోగించుకోవడం కొన్ని సార్లు సాధ్యం అవుతుంది. నాకయితే ఇలా డ్యూటీని, బ్యూటీని కలిపేసి పరస్పర ప్రోత్సాహంతో కృషికి వినియోగించడం అంటే ఎంతో ఇష్టం. తెల్లగా, సన్నగా, పొడుగ్గా వుండేది ఆ అమ్మాయి. ఆమె పెళ్ళికి నన్ను ఆహ్వాన పత్రిక ఇచ్చి ఆహ్వానించినట్లు గుర్తుకు వుంది కానీ నేను ఆ పెళ్ళికి వెళ్ళింది మాత్రం అస్సలు గుర్తుకు రావడం లేదు. ఎందుకబ్బా! ఏదయిన పనిబడి ఆ రోజుల్లో వేరే ఊరిలో వున్నానేమో తెలియదు. 

ఇహ ఆ సిస్టర్సులో మూడో ఆమె అయిన సునీతతో నాకు మంచి స్నేహం ఏర్పడింది అని చెప్పా కదా. ఆమె నాకు నచ్చేది గానీ గొంతే బర్రె గొంతులా వుండేది. ఆమె పాదాలు మాత్రం తెల్లగా బొద్దుగా భలే మొద్దొచ్చేవి. ఆమెని ప్రేమిద్దామనుకున్నా కానీ కాస్త చిన్న పిల్ల అని వదిలేసాను.

రోజూ మీ ఇంటిపక్కనే ఎందుకు ఉ...(బీప్) పోస్తారు?!

ఇది ఇదివరలో వ్రాసానో లేదో గుర్తుకులేదు. మా సూర్యాపేట ఇంటికి కొద్ది దూరంలో ఎదురుగా వున్న ఇంట్లో కొంతమంది లంబాడా సిస్టర్స్ వుండేవారు. వాళ్ళ నాన్న ఉపాధ్యాయుడు. వాళ్ళ పెద్దమ్మాయి అస్తమానం ఇంటిగడప మీద నిలబడి వచ్చేపోయెవారినీ అలాగే ఎదురింటివారినీ అనగా నన్నూ చూస్తుండేది. ఆమె చూస్తున్నప్పుడు నేను కూడా చూడకపోతే ఆమె మనోభావాలు గాయపడక మానవని జాలి తలంచి పాపం నేనూ చూస్తూవుండేవాడిని. అలా ఆమే, నేనూ ఊరకే చూస్తుండటం తప్ప ఎవరం అడ్వాన్స్ అయ్యింది లేదు. ఇలా పని కాదని ఇంకో వైపు నుండి కాస్త నరుక్కువచ్చే ప్రయత్నాలు చేసాను. 

ఆమెకు తొమ్మిదో తరగతి చదివే చెల్లెలు వుండేది. పేరు సునీత అని అనుకుందాం. ఆమె సరదాగా, ఉత్సాహంగా వుండేది. గలగలా మాట్లాడుతుండేది. ఆ అక్కకు క్లోజ్ కావాలంటే ఈ చెల్లెలికి క్లోజ్ కావాలని నిశ్చయించాను. మరి ఆ చెల్లెలికి సన్నిహితం అవడం ఎలా?  ఆమెకూ ఓ ఇద్దరు చెల్లెళ్ళున్నారు. వారు మూడో, నాలుగో చదుతుండేవారు. నెమ్మదిగా ఆట, పాటలతో వారికి దగ్గరయ్యాను. అలా వారి చిన్నక్క దారిలోకి వచ్చింది. ఆమెతొ క్లోజ్ ఫ్రెండ్షిప్ ఏర్పడింది. ఆమెను ప్రేమిద్దామా అని కూడా ఆలోచించాను కానీ ఎందుకో ఆగిపోయాను. ఆ పెద్దక్క మాత్రం కాస్తంత సన్నిహితం అయ్యిందంతే. 

సునీతతో బాగా స్నేహం చేస్తున్న రోజులవి. (ఒఠ్ఠి స్నేహమే లెండి, అడ్వాన్స్ తీసుకొవడానికి ఎందుకో అవకాశం దొరకలేదు). అప్పట్లో మా ఇంటి పక్క స్థలం ఖాళీగా వుండి చెత్త, చెట్లు, పొదలు వుండేవి. అందువల్ల నేను గానీ, మా ఇంటికి వచ్చిన నా స్నేహితులు గానీ మా ఇంటి పక్కకు వెళ్ళి కుక్కల్లాగా కాలు లేపి వచ్చేవారం. ఆ దృశ్యాలు ఎన్ని సార్లు చూసి డోక్కుందో కానీ  ఆమె ఓ రోజు మమ్మల్ని అనగా నన్నూ, మా మిత్రులని కలిపి నిలదీసింది రోజూ ఎందుకు మీ ఇంటి పక్కనే మూత్రం పోస్తారూ?! అని. పోనీ మీ ఇంటి పక్కకొచ్చి పొయ్యమంటావా? అని ఆమెని అడిగేసాను. వాళ్ళింటి పక్కన కూడా ఖాళీ స్థలం వుండేది లెండి. ఆమె నా జవాబుకి షాక్ తిని యాక్ అని చెప్పి ఆమె చెల్లెళ్లతో కలిసి వాళ్ళింటికి తుర్రుమన్నది. మళ్ళెప్పుడూ ఆ ప్రశ్న మమ్మల్ని అడగలేదు. మేము నిరభ్యంతరంగా మా పక్కింటోడు ఇల్లు కట్టేదాకా ఆ నేలని ఎంచక్కా పావనం చేస్తూపోయేం.

సరైన ఫలితాలు రాకపోతే ప్రాసెస్లో మార్పు తీసుకురావాలి

మనం ఎంత ప్రయత్నించినా అనుకున్న ఫలితాలు రాకపోతే ఆ ప్రాసెస్ లోనో, సిస్టంలోనో మార్పు తేవాలనుకుంటాను. ఉదాహరణకి గత కొన్ని నెలలుగా ఆఫీసు లంచ్ అవర్లో వ్యాయామానికి వెళుతున్నాను. అయితే మీటింగుల వల్లనో, మూడు బాగాలేకో, అలసట వల్లనో, ఇతర పనుల వల్లనో ప్రతి రోజూ వెళ్ళడానికి వీలు అవదు. అలా క్రమం తప్పకుండా వ్యాయామం చెయ్యలేకపోతున్నాను. ఇహ మరో వైపు ధ్యానమూ రోజూ చెయ్యడానికి సమయం కెటాయించలేకపోతున్నాను. ఆలోచించగా ఈ రెండింటికీ ఓ పరిష్కారం దొరికింది. ఉదయం అయిదున్నరకే లేచేసి ఓ చాయ్ తాగేసి ఆరుగంటల రైలు అందుకొని ఏడింటికలా ఆఫీసుకి వచ్చెయ్యాలని ప్లాను చేస్తున్నా. 

ఏడింటికే ఆఫీసు పని మొదలెట్టాలనే! అంతలేదు. మా ఆఫీసు బ్యుల్డింగులోనే జిమ్ము వుంటుంది. అందుకోసం. ఓ గంట వ్యాయామం చేసి అక్కడే స్నానం చేసి శుబ్బరంగా ఆఫీసుకి రావాలని అనుకుంటున్నాను. ఇహ లంచ్ అవర్లో మధ్యాహ్న భోజనం అయ్యాక నా ఆఫీసు గది తలుపు మూసివేసి కాస్సేపు ఎంచక్కా ధ్యానమో ఆ పేరిట ఓ కునుకో తీసిపడెయ్యొచ్చనుకుంటున్నాను. ఎలా వుంది నా ప్లాన్? ప్రణాళికలకేముంది భేషుగ్గానే వుంటాయి - అవి అమలు చేసినప్పుడు కదా సంగతి. మర్రదే మండుద్ది. అందుకే కదా మీకు చెప్పడం. నాలో నేను అనుకుంటే లైట్ తీసుకుంటాననే మీకు చెబుతూంట. బ్లాగుల్లో నా శ్రేయోభిలాషులంటూ ఎవరయినా వుంటే నా బాగోగులు అప్పుడప్పుడయినా కామెంట్ల రూపేణా కనుక్కోండి బాబయ్యా.

విజయం సాధించాలంటే ముందు మన మాట మన మనస్సు వినాలి. అలా మనస్సు మెడలు వంచడానికి ధ్యానమూ, వ్యాయామమూ బాగా ఉపకరిస్తాయి. అవి రెండూ చేస్తున్నప్పుడు మనలో ప్రశాంతతా, చురుకుదనం వెల్లివిరుస్తాయి. బద్దకం తగ్గుతుంది. ఏవన్నా పనులుంటే ఇప్పుడేం చేస్తాములే బాబూ అనుకోకుండా ఉత్సాహంగా పనులు పూర్తి చేస్తాం.  అలా ఒకదాని తరువాత ఒకటి పనులు పూర్తిచేసుకుంటూ, ఉప లక్ష్యాలను అందుకుంటూ అసలయిన వేదికలను అందుకోవచ్చు. అందుకే ఆ రెండింటి మీద శ్రద్ధ వహిస్తుంటాను కానీ పలు కారణాల వల్ల క్రమం తప్పకుండా చెయ్యలేకపోతుంటాను. అందుకే ఈ ప్రాసెస్ లేదా సిస్టం ఛేంజ్.   చూద్దాం. చేసి చూద్దాం. ఉదయమే కాస్త నన్ను నేను తన్నుకొని లేవగలిగితే మిగతా పనులు వాటంతటవే దాదాపుగా జరిగిపోతాయి.

బ్లాగుల్లోకి ఉ...(బీప్) పోయించడానికి వచ్చాను!

మొన్న ముప్పైఆరు డాలర్లు తగలేసి (మా అమ్మలు తిండి అదనం - మేమూ షేర్ తీసుకున్నాం - అది వేరే విషయం) బాంబేలో బ్యుజీమ్యాన్ ఏం చేసేడో చూసి వచ్చేం. చూసి వచ్చాక అనిపించింది - ఆ సినిమా డివిడికి ఎక్కువా, సినిమా హాలుకి తక్కువా అని. తీక్షణమయిన మహేశ్ బాబు కళ్ళు చూసి చూసి, గంభీరమయిన ఉపన్యాసాలు వినీ వినీ తలనొప్పి పుట్టింది. సార్ వస్తారూ అన్నారో, వత్తాడు అన్నారో కానీ నాకు ఆ పాట అసలు అర్ధం కాలేదు కానీ  ఆ పాట అయితే వినడానికీ, చూడ్డానికీ బావుంది. కాజల్ మిల్క్ బేబీని, మహేశ్ మిల్క్ బాయ్ నీ కలిపి చూడ్డానికి బావుంది. ఇహ మిల్క్ బాయ్ మరో మిల్క్ బేబీ తమన్నాతొ జత కడితే చూడాలని వుంది.  మరి అదెప్పుడో. 

సినిమా విడుదల అయ్యాక పూరి వెళ్ళి నర్సీపట్నం (అనుకుంటా) లో తన స్నేహితులతో కలిసి సినిమా చూస్తే ఆ సినిమా సూపర్ హిట్టవ్వుద్దని మహేశ బాబు కూడా పూరిని నర్సీపట్నంలోనే ఈ సినిమా కూడా చూడమని చెప్పేడుట. అందుకే ఈ సినిమా హిట్టయ్యింది కానీ మన మహేశ్ ప్రతిభ వల్ల మాత్రం కాదుట. ఓ హిట్టు హిట్టని నాలాంటి బకరాలు కూడా ఓ కుటుంబాన్ని వెంటేసుకొని వెళితే మరింత హిట్టవక ఛస్తుందా? మరో సినిమా ముప్పయి రోజుల్లో రీళ్ళు చుట్టేసి మళ్లీ పూరీ గారు ఆ ఊర్లో సినిమా చూస్తే చాలు - ఈ సారి పూరితో మహేశుకి హ్యాట్రిక్కు గ్యారెంటీ.  ఇప్పటికే పూరి గారి పైత్యం పెరిగిపోయిందని, తానో రాం వర్మ లాగా ఫీల్ అవుతూ స్టేట్మెంట్లు ఇచ్చేస్తున్నారని తెలుస్తోంది. మహేశుడితో మూడో సినిమా వరకు ఇంకా ఆ పైత్యం ముదిరిపోయి తన సినిమాలో ఇంకెన్ని లెక్చర్లు దంచుతాడో. ఈ సారి ఏ రేపిస్టు కోణంలోనో సినిమా తీసి జీవితంలో ప్రతి ఒక్కరూ ఇంకో ఒక్కరినయినా బలాత్కారం చెయ్యకపోతే ఆ బ్రతుకు వృధా అని మళ్ళీ నీతోపదేశాలు ఇప్పించెయ్యగల్డు.

సరే సినిమాని మాఫియా ఏంగిల్లో తీసాడు - విభిన్నంగా వుందని అడ్జస్ట్ అయిపోదాం కానీ చివర్లో ఆ మెసేజులేంటీ? నాకయితే చిర్రెత్తుకొచ్చింది. ఇప్పుడు ఇండియాలో బూతు పుస్తకాల్లో  కథలు ఎలా వుంటున్నాయో తెలియదు కానీ మేము అవి చదివిన రోజుల్లో కథలన్నీ పసందుగా వుండి కథ చివర్లో అంత్యతృప్తి కలుగుతున్నదనంగా ఓ నీతి ప్రబోధం వుండేది. ఫెడేల్మని ఎవరో మనల్ని ఓ చెంపదెబ్బ కొట్టినట్టు ఆ కథ చదువుతున్న ఆనందం ఆవిరి అయ్యేది (అలా నీతి బోధ లేకపోతే ఆ పుస్తకాలు ప్రభుత్వం బ్యాన్ చేస్తుందని ఆ పబ్లిషర్ల భయం లెండి).  అలాగే ఈ సినిమాలో మహేశు ఏదో మాఫియా దందా చేసుకొని బ్రతికేస్తున్నాడులే అని వదిలేస్తే చివరికి మనకే నీతిపాఠాలు చెప్పేసరికి నన్నెవరో నెత్తి మీద గాఠ్ఠిగా ఓ పీకుడు పీకినట్లనిపించింది. మా ఆవిడ ఏమయినా నన్ను ఓ పీకుడు పీకిందేమోనని తిరిగి చూసా. అబ్బే, ఆనందంగా ఆ మహేశుడి మెసేజు వింటోంది. నా బాటం లైన్: ఫర్వాలేదు కానీ సినిమా హాలు కెళ్ళి ఈ సినిమా చూసేంత దృశ్యం లేదు.

ఆ చిత్రం చివర్లో మాఫియా మహేశ్ గీతోపదేశం లాగా నీతోపదేశం ఇచ్చాక నాలో అంతర్మధనం మొదలయ్యింది. ప్రతి వ్యక్తికీ ఓ లక్ష్యం వుండలానో ఏమో చెప్పినట్లున్నాడు. అప్పటికే నాకొచ్చేసిన తలనొప్పికి నాకదేం పెద్దగా జీర్ణం కాలేదు కానీ కొద్దిగా అయ్యింది. అందరూ మిగతావాళ్లనందరినీ ఉ..(మళ్లీ బీప్) పోయించాలని మాత్రం తెలిసివచ్చింది. మరి నాకంత దృశ్యం వుందా? అది పోయించడానికి నేనేమీ కనీసం ఒ రౌడీనో, దాదానో అయినా కాకపోతిని. నేను మహేశ్ బాబుని కాకపోతిని - ఉట్టి శరత్ బాబుని అయిపోతిని.

మనం అనగా నేను బ్లాగులు తప్ప వేరే సాధిస్తున్నది ఏమీ లేదు. నేనూ మహేశ్ బాబులా గర్వపడేదెలా అని ఆలోచించి చించాను. అప్పుడు నాకు బుర్రలో తళుక్కున మెరిసింది. నేనూ బ్లాగుల్లో మరీ అందరితో కాకపోయినా చాలా మందితో ఉ...( పదే పదే బీప్ లు చెప్పలేను, అడ్జస్ట్ అయిపోండేం) పోయిస్తున్నానని అర్ధమయ్యింది. బాబు గారయితే కేవలం ఉ... పోయించాడేమో కానీ నేనయితే ఉ (పదే పదే చుక్కలు కూడా పెట్టలేనని మనవి) కూడా విమర్శకులతో వేయించుకుంటున్నా మరి. 


అయితే మహేశ్ బాబు గారి ఉ వేరు శరత్ బాబు గారి ఉ వేరూ.  నాది ఉమ్ము. ఓ సారి మళ్ళీ వేసి వెళ్ళి రండి.

అతని కొడుక్కి నా పేరు పెట్టుకున్నాడు!

నా జీవితంలోని తృతీయ కృష్ణుడు ఎవరో నాకే తెలియదు. అంటే ఎవరో సరిగ్గా నాకు గుర్తులేదు. బహుశా నా ఇంకో బాల్య స్నేహితుడు అయివుండొచ్చు అనుకుంటున్నా. మా ఊరి వాడే అతను.  మా ఇంటికి దగ్గర్లోనే గది కిరాయికి తీసుకొని వుండేవాడు. తినడానికి తన గదికి వెళ్ళినా కూడా మిగతా సమయమంతా మా ఇంట్లోనే గడిపేవాడు. రాత్రి కూడా మా ఇంట్లోనే పడుకునేవాడు. అలా ఒకే పక్కలో కొన్ని రోజులుగా పడుకుంటూ వుండటంతో సరదాగా ఆటలు మొదలెట్టాం కానీ అతనికి అంత ఆసక్తి వుండేది కాదు. నాకూ అతనంటే ఆ విషయంలో అంత ఇష్టంగా అనిపించేది కాదు. అందువల్ల ఒక రెండు, మూడు రోజులు మేము పెద్దగా ఏమీ చేసుకోలేదు కానీ పైపైన ఆనందించాం. ఆ తరువాత ఆపేసాం.

అతను ఇప్పటికీ నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్సులో ఒకడు కాబట్టి తరువాత తరచుగానూ, ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు అప్పుడప్పుడూనూ కలుస్తూవుండేవాడిని. అయితే మేము అమ్మాయిల కబుర్లు తప్ప ఈ విషయాలు ముచ్చట్లాడుకునేవారం కాదు.

మా స్నేహం ఎంత గొప్పదంటే... అతని చిన్న కొడుక్కి నా పేరు పెట్టుకున్నాడు! మొదట ఆ విషయం నేను ఇండియాలో వున్నప్పుడు తను చెబితే నేను అసలే నమ్మలేదు.  తీసుకువెళ్ళి తన స్కూటర్ మీద వ్రాయించిన తన కుమారులిద్దరి పేర్లూ చూపించాడు. ఆ తరువాత అతని ఇంటికి వెళ్ళి ఆ శరత్తుని చూసాననుకోండీ.  అతని కొడుకు కూడా నా అంత గొప్ప వాడు కావాలని ఆశిస్తుంటాడు!?  నేనిలాంటి వ్రాతలు వ్రాసేటంత గొప్పవాడినయానని తెలిస్తే తన కొడుకు పేరు పీకి పడేస్తాడేమో తెలియదు. హి హీ.   ఈ పేరా వ్రాసినందువల్ల మాకు తెలిసినవారు ఎవరయినా ఆ స్నేహితుడిని గుర్తించవచ్చునేమో కానీ మేము చేసుకున్నది పెద్దగా ఏమీ లేదు కాబట్టి లైట్ తీసుకొని వ్రాసేసాను.

ఈ వారం అంతా మగాళ్ళ మీదే పడ్డాను కాబట్టి వచ్చే వారం మళ్ళీ ఆడాళ్ళ మీద పడతాలెండి. అనగా మళ్ళీ అమ్మాయిల కబుర్లు చెప్పేసుకుందాం.  నాకూ మిగతా ఎన్నో విషయాలు వ్రాయాలని వుంటుంది కానీ ఇవి వ్రాసేవారు ఇంకెవరూ ఇంతవరకు తెలుగు బ్లాగుల్లో లేకపోవడం వల్ల  ఆ శూన్యత భర్తీ చెయ్యడం కోసం కనీసం నేనయినా వ్రాయాలని వ్రాస్తున్నాను. అయినా మిగతా విషయాలు వ్రాయడానికి ఎంతో మంది చక్కని బ్లాగర్లు వున్నారు కదా. మళ్లీ నేను కూడా ఎందుకు లెద్దురూ - నా ఇమేజ్ ఖరాబు అవుద్ది కాదూ :))

MY DRESS IS NOT A YES

స్లో'గన్' భావం అర్ధమయ్యిందనుకుంటాను. 

అంత విచారంలో ఇంత ఆనందం వుందా!

AUM మెడిటేషనులో ఏనిమిదవ మెట్టులో అందరం ఎవరికి వారం ఓ పావు గంట విచారపడుతూ కూర్చున్నాం. ఒకరినొకరు ఓదార్చుకుంటూ కూడా కూర్చోవచ్చు కానీ మా టీచర్ ఎందుకో అప్పుడు అలా చెప్పనట్టున్నాడు. కొంతమంది పొర్లి పొర్లి వెక్కి వెక్కి ఏడ్చారు. ఇంత ఆనందంగా, అందంగా ఏడవచ్చునని నాకు అప్పుడే తెలిసింది. మగ జన్మ ఎత్తినందుకు గానూ మనకు ఏడుపు వచ్చినా దిగమింగుకోవాలాయే. మనం ఏడుస్తున్నది ఇతరులు చూస్తే అది మన బలహీనత అనుకుంటారేమో అన్న భయంతో మనలోని సహజమయిన స్పందనలను తొక్కిపడుతుంటాము.  ఈ విషయంలో ఆడవాళ్ళు అదృష్టవంతులు. ఎంచక్కా ఎంతసేపయినా ఏడ్చేయగలరు. అది వారియొక్క వజ్రాయుధం కదా. అందువల్ల ఈ స్టేజ్ స్త్రీలకేమో గానీ పురుషులకు అయితే చాలా బాగా ఉపయోగకరం. 

నేను వెక్కివెక్కి ఏడవకపోయినా దిగులుగా, భారంగా నేను ఎదుర్కొన్న అన్ని అవమానాలూ, నిరాశలూ, నిస్పృహలూ గుర్తు తెచ్చుకొని బాధపడిపోయాను. కాసిన్ని కన్నీళ్ళు కూడా వచ్చేసాయి. నా కన్నీళ్ళు ఆర్పేవాళ్ళు ఎవరూ లేరు. అందరూ తలో దిక్కునా చేరి లబోదిబోమనే వారే కదా అక్కాడ. అలా నిరభ్యంతరంగా శుబ్బరంగా దిగులు చెందాను. పనిలో పనిగా మీరు నన్ను తిట్టే తిట్లు కూడా గుర్తుకు తెచ్చుకున్నాను :)) మరీ పావుగంటేనా ఇలా ఏడవడం అనిపించింది. ఓ రోజంతే బాధపడే అవకాశం వుంటే ఎంత బావుండును అనిపించింది.

Eighth Stage - Sadness
When one allows their expression to be one of vulnerability, to cry, one begins to heal pain and move towards a connection with their heart, towards joy.
Participants asked to sit supported with someone else and allow their tears to come. 
ఇహ తొమ్మిదవ స్థితిలో అందరం పగలబడి నవ్వాము, చక్కిలిగింతలు పెట్టుకున్నాము. నాకు కూడా అగకుండా నవ్వు వచ్చింది. అలా పదో, పదిహేను నిమిషాలో అందరం ఆగకుండా పొర్లి, పొర్లి నవ్వుకుని అలసిపోయాము. జీవితంలోని సంతోషకరమయిన సంఘటణలు గుర్తుకుతెచ్చుకున్నాము. 

Ninth Stage - Joy

It is well known that laughing is healing for body and mind. Tragedies turn into comedies and you can start to see the funny side of a situation.

Participants are guided to switch to the opposite emotion of joy. Giggle, have a belly laugh, move, make jokes, be playful and have fun.

ఈ AUM ధ్యానం గురించీ, ఇతర సాంఘిక ధ్యానాల గురించీ తెలుసుకోవాలంటే ఈ క్రింది సైటుకి వెళ్ళండి.  

కమ్యూనల్ లివింగ్ కావాలనిపిస్తోంది

ఇండియాలో ఇదివరలో ఎంచక్కా సమిష్టి కుటుంబాలు వుండేది. వాటితో కొన్ని సమస్యలు కూడా వుండేవనుకోండీ. ఇప్పుడేమో కేవలం ఒక భార్యా, ఇద్దరు పిల్లలతోనే  అస్తమానం గడుపుతూ రావడం వల్ల బోరెత్తిపోతోంది. ఈమధ్య కమ్యూనిటీ లివింగ్ మీద కాస్త రెసెర్చ్ చేసా. పూణే ఓషో ఆశ్రమం గురించీ, నేపాలులో వున్న తపోబన్ మరియు గోవాలో నిర్మితమవుతున్న ఓషో కో కమ్యూనిటీ మొదలయినవి నెట్టులో పరిశీలించాను. ఓషోవే కాకుండా మిగతా కొన్నింటి గురించి కూడా చదివాను. కమ్యూనిటీ లేదా కమ్యూన్ నివాసంలో రకరకాల పద్ధతులు వున్నాయని అర్ధమయ్యింది.

అయితే ప్రతి దాంట్లోనూ కొన్ని సమస్యలున్నట్లు ఈ నివాస విధానంలోనూ కొన్ని ఇబ్బందులు లేకపోలేదు లెండి. అందరితో కలిసి వుండాల్సి రావడం, ప్రైవసీ కొరవ అవడం, ఇష్టం వున్నా లేకపోయినా కమ్యూనిటీ పనుల్లో పాల్గొనాల్సి రావడం లాంటి ఇబ్బందులు వున్నాయి. అయితే ఎంతో మందితో సరదాగా, సన్నిహితంగా, ఒకే కుటుంబంలా గడిపే అవకాశం వుంటుంది. మన పరిధి, హృదయం విశాలమయ్యి పరిణతి సాధించవచ్చును. ఎప్పుడూ మనమూ, మన కుటుంబమూ అని కుచించుకుపోకుండా అందరం, అందరికోసం అన్న భావన పెరుగుతుంది. అలా అలా ఎన్నొ లాభాలు వున్నాయి. 

ఇండియా, నేపాల్, యూరప్, బ్రిటన్ లలో ఓషో కమ్యూనిటీలు వున్నాయి. యుఎస్ లో కూడా కాలిఫోర్నియా, వర్జీనియా లాంటి రాష్ట్రాల్లో చిన్న, చిన్న కమ్యూన్స్ వున్నట్టున్నాయి. మా చికాగో దగర్లో మాత్రం ఒషో కమ్యూన్స్ ఏమీ లేవు. ఇప్పట్లో ఏర్పడే దృశ్యమూ లేదు. అందువల్లనూ, పూర్తి స్థాయి కమ్మూనల్ లివింగ్ వల్ల వుండే కొన్ని ఇబ్బందులనూ మరియు ఇప్పుడు మేము వున్న పరిస్థితులల్లో ప్రాక్టికాలిటీని దృష్టిలో పెట్టుకొని వీకెండ్ కమ్యూనల్ లివింగ్ సూచిస్తే ఎలా వుంటుందా అని ఆలోచిస్తున్నాను. 

పని రోజుల్లో ఎవరింట వారు వుంటారు కాబట్టి అన్ని రోజులు ఎవరి పనులు వారు చూసుకుంటారు, ఎవరి ప్రైవసీ వారికి వుంటుంది కాబట్టి వారాంతాలు అందరితో కలిసి గడపడానికి అందరూ ఇష్టపడవచ్చు. ఒహవేళ రెండు రోజులు కూడా మొదట్లోనే ప్రాక్టికల్ కాదనుకున్నా కూడా ఈ విధానం నచ్చిన వారు కనీసం ఆదివారం అయినా కలిసి గడపొచ్చు. అందరూ ఒకే ఫ్యామిలీ మెంబర్సులా గడపడం అన్నది కాస్త సత్యదూరం అవుతుంది కాబట్టి అందరూ కలిసి ఎక్స్‌టెండెడ్ కుటుంబ సభ్యుల్లాగా అయినా ఎంచక్కా గడపడానికి అవకాశం చిక్కుతుంది.

అలా ఇష్టమయిన కుటుంబాలు కలిసి ఎవరి ఇంట్లో అయినా గడపోచ్చు లేదా ఎక్కడికయినా వెళ్ళి గడపొచ్చు. అప్పుడు ఆ ఇంటికి వచ్చిన వారు అతిధుల్లా కాకుండా ఆ కుటుంబ సభ్యుల్లాగానే పనుల్లో పాలుపంచుకోవాల్సివుంటుంది.  అలా తమ ఇల్లు లాగానే భావిస్తూ గడపడం బావుంటుంది.  నా ఆలోచనలు పాటించడానికి మా కుటుంబం అయినా సిద్ధం అవుతుందో తెలియదు. జస్ట్ నా ఆలోచనలు మీతో పంచుకుంటున్నా అంతే. అందరికీ సూచించి చూస్తాను. వర్కవుట్ అయితే అవుతుంది లేకపోతే లేదు.  చూద్దాం. వేయి పూవులు వికసించనీ, వేయి ఆలోచనలు వికసించనీ. మొదట్లోనే తృంచివేయడం ఎందుకూ?

మీలో ఎవరయినా ఆశ్రమవాసం లేదా కమ్యూన్ నివాసం చేసారా? మీ అనుభవాలు, అనుభూతులు ఏంటి?

కాస్సేపలా పిచ్చోళ్ళం అయిపోయాం మేం

మేము చేసిన AUM ధ్యానంలోని నాలుగవ స్థితిలో ఉన్నచోట వుండే పరుగెత్తినట్లుగా చేసాం.
Fourth Stage – Running
Second Wind is a Bio-energetic exercise to increase one’s energy level. It helps discovery  that we have more energy than our minds might imagine. Participants run on the spot with arms up, knees lifting high with soles of feet making contact with the earth. They stay connected with each other and make a–u can laugh, move, make jokes, be playful and have fun

అయిదవ స్థితిలో వళ్ళంతా కదిలించాం.
Fifth Stage - Shaking
The body is in a gently vibrant state. Healing can happen on all levels and can take participants to a state of well being, happiness and clarity of mind.
Taking a grounded position, participants let the whole body shake. The energy generated from the second wind helps one relax into shaking easily. The mind relaxes and muscular tensions are released.

ఆరవ స్టేజ్ లో పిచ్చితనం ప్రదర్శించాం. ఇలా మనలో వున్న క్రేజీనెస్ ను ప్రదర్శించే అవకాశం మనకు ఎప్పుడు ఎందుకు వస్తుంది చెప్పండి? ఎంత పిచ్చిగా ప్రవర్తించినా ఎవరూ ఏమీ అనుకోరు కాబట్టి మనం చాలా స్వేఛ్ఛగా ప్రవర్తించొచ్చు. ఈ స్థితిలో గానీ బయటవాళ్ళు వచ్చి చూస్తే ఇదేదో పిచ్చాసుపత్రి అనుకోగలరు. అందరూ పట్టపగ్గాలు లేకుండా పిచ్చిపిచ్చిగా గంతులు వేస్తుంటారు కాబట్టి మనం ఏ లోకంలో వున్నామా అని అనిపిస్తుంది. ఇలా మనలో అణిచివేసుకున్న పైత్యాలన్నింటినీ బట్టబయలు చేసుకొని (కొన్ని మినహాయింపులతో)  ఎంతో ప్రశాంతత పొందొచ్చు. అందరూ అణిచేసుకుంటారు కానీ ప్రతి వారిలోనూ ఎంతోకొంత పిచ్చిదనం వుంటుంది. ఆ లక్షణాలు బయటకి రాలేక మన మనస్సు పొరల్లో ఉబుకుతూవుంటాయి. ఇలాంటి సందర్భాల్లో అవి లావాల్లాగా మనసు పొరల్లోంచి తన్నుకువస్తాయి. ఆ తరువాత పర్వతం లాంటి మనస్సు ఎంత ప్రశాంతంగా వుంటుందో!
Sixth Stage - Craziness
This is 'catharsis', a Greek word which means 'freaking out' or releasing repressed energies. This is a cleaning process. When craziness is expressed consciously, one can remain sane in your daily life. 
The group is encouraged to move, breathe and make a sound. Doing whatever comes up; scream, throw a tantrum, act like a crazy person, jump, cry.
 
ఏడవ మెట్టులో అందరం విడివిడిగానూ, జతలుగానూ, గ్రూపులుగానూ నర్తించాం. అందుకోసం మనకేదో నాట్యం రావాలని ఏమీ లేదు. ఎలా తోస్తే అలా. నేను చాలా సేపు కళ్ళుమూసుకొని నచ్చిన రీతిలో నర్తిస్తూ వెళ్ళాను. 
Seventh Stage –Dance/Movement
This is a celebration of life and dance. Expressing the inner experience through the movement of one’s body.
 
ఈ AUM ధ్యానం గురించీ, ఇతర సాంఘిక ధ్యానాల గురించీ తెలుసుకోవాలంటే ఈ క్రింది సైటుకి వెళ్ళండి.

ఒహవేళ మీ మనస్సు నొప్పిస్తే క్షమించండి...

...అని నా కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ నా భుజాల మీద చేతులు వేసి మంద్రమయిన స్వరంతో ఒకరి తరువాత మరొకరు వచ్చి పదేపదే చెప్పసాగారు. ఇదీ మేము చేసిన AUM మెడిటేషనులో రెండవ స్థితి. నేను కూడా అలా అందరికీ చెప్పివచ్చాను. మొదటి స్టేజ్ లో అందరం అరుచుకున్న తరువాత ఇలా దానికి వ్యతిరేక మనసిక స్థితిలో అందరం ఒకరినొకరం మన్నించమని వేడుకున్నాం. ఇలా అందరినీ ఊరకే మన్నించమని అడగడంలోని లాజిక్ నాకు అంతగా అర్ధం కాలేదు కానీ ఆచరించేసాను. అన్ని వేళల్లా మనస్సుకి పదును పెడితే ప్రశాంతత వుండదు. కొన్ని సార్లు ఆయా విషయాల్లో ప్రవీణులు చెప్పింది గుడ్డిగా నమ్మెయ్యక తప్పదు.

Second Stage – Forgiveness

Facing each other, each say “I’m sorry if I hurt you”, and hug. This stage offers a bridge to turn around the energy from anger to love. 
మరుసటి మెట్టు - ఫ్రీ హగ్స్ :) అందరినీ ఒకరి తరువాత మరొకరిని మనసారా కౌగిలించుకుంటూ నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని పదేపదే చెప్పాలి. ఆడ, మగా అన్న తేడా లేకుండా అందరికీ అలా హగ్గులిస్తూ మన ప్రేమను ప్రకటిస్తూ వెళ్ళాలి. నిజ్జంగా ప్రేమ లేకున్నా కూడా అలా చెబుతూ వెళ్ళమని ఆ శిక్షకుడు కోరేడు. దాంతో అందరితో అలా ప్రేమ ప్రకటిస్తూ వెళ్ళాను. అయితే ఒక ఇబ్బంది ఎదురయ్యిని నాకు. ఎంతసేపు అలా కౌగిలించుకోవచ్చు? అది నాకు అర్ధం కాలేదు. ఎక్కువసేపు అలాగే పట్టుకొని వుంటే ఎదుటివారు అపార్ధం చేసుకోవచ్చు. అందుకే ఎందుకయినా మంచిదని, అలాంటి గ్రూపు వ్యవహారాలూ, ధ్యానాలూ నాకు కొత్త కాబట్టి త్వరగానే తెమిలాను.  
 
ఇలా అందరం క్షమాపణలూ, ప్రేమలూ పంచుకోవడం వల్ల అందరం ఒకరికి ఒకరం కాస్త చనువు అయిపోయాము. కొత్తాపాతా, వీరూవారూ అన్న తేడా లేకుండా అందరి మనస్సులూ వికసించడానికి ఆస్కారం ఏర్పడింది. కొందరయినా ఆత్మబంధువులు అనిపించడానికి అవకాశం చిక్కింది.
Third Stage – Love

This stage connects participants with the healing power of love. One feels nourished by expressing love and hearing that they are loveable. Facing each other, each say “I love you”, and hug.
ఈ AUM ధ్యానం గురించీ, ఇతర సాంఘిక ధ్యానాల గురించీ తెలుసుకోవాలంటే ఈ క్రింది సైటుకి వెళ్ళండి.  

నన్ను వాళ్ళు తెగ తిట్టేసేరండీ బాబూ!

సాధారణంగా మనం ఒక్కరు కాస్త తిడితేనే భరించలేము. అలాంటిది విపరీతమయిన ఆగ్రహంతో వాళ్ళు అంతా ఒకరి తరువాత ఒకరు, మళ్ళీ మళ్ళీ వచ్చి నన్ను తిట్టేసారు. అది కూడా మామూలుగానా భీకరంగా ముఖాలు పెట్టి మరీ నన్ను దులిపేసారు. నాకయితే వాళ్ళు అలా అరుస్తుంటే కాష్మొరాలు నామీద పడి దహిస్తున్నట్లే అనిపించింది. ఒక కాష్మోరాని భరించడం అంటే కష్టమే అనుకుంటే పది కాష్మోరాలు  మన వెంట బడితే ఎలా వుంటుంది?

అలా అని నేను ఊరుకున్నానుటండీ. ఆలా ఎలా ఊరుకుంటానూ. నేనూ వారిని కసిదీరా తిట్టేసాను. ఆగ్రహంతో అరిచేసాను. అయినా వాళ్ళు బెదరలేదు. ఇంకా దూకుడుగా నామీదికి వచ్చి తిట్ల దండకం ప్రారంభించారు. అలా ఒకరినొకరం ఓ పదిహేను నిమిషాలు తిట్టుకొని తిట్టుకొని చల్లారిపోయాము.  ఇదండీ మొన్న శనివారం మేము చేసిన AUM ధ్యానంలోని మొదటి స్టేజ్. మనలో ఎన్నేఏళ్ళుగానో పాతరేసుకున్న నెగటివ్ ఎమోషన్స్ ని రిలీవ్ చేసుకొని రిలీఫ్ పొందడమే ఈ మెట్టు యొక్క ప్రత్యేకత. ఎందుకంటే చిన్నప్పటినుండీ ఆగ్రహాన్ని అదిమిపెట్టుకోవడమే సమాజం మనకు నేర్పించింది. ఆగ్రహం ప్రదర్శించడం సభ్యత కాదు కాబట్టి అలా నొక్కిపడుతూ పడుతూ వస్తాము కదా. అందుకే ఈ స్టేజ్ లో మనలో నిబిడీకృతమయి వున్న ఆగ్రహావేశాలని, క్రోధాలని ఎలా బయటకి తియ్యాలో చెప్పారు, చేయించారు.

అబ్బో ఒక్కొక్కరు నాదగ్గరికి వచ్చి ఎంత బాగా తిట్టేసారో! చాలా ఘోరంగా, భీకరంగా అరిచారు. కొంతమంది బూతులూ తిట్టారు :) అలా వారు ఆ రోజంతా తిడుతూవుంటే బావుండుననిపించింది. నేనూ బాగానే తిట్టా కానీ కొందరి అంత భీకరంగా తిట్టలేకపోయాననిపించింది. అసలయితే ఒక్కో స్టేజ్ ఒక్కో రోజు వుంటుందంట. మేము ఒక్కో స్టేజ్ పావు గంట మాత్రమే గడిపాము కాబట్టి మేము చేసింది సాంపుల్ గా మాత్రమే అనిపించింది. అయినా సరే ఆ పదమూడూ స్టేజిలు అయ్యాక మాలో ఎంత రిలీఫ్ వచ్చిందనీ. అలా మన మనసిక అవస్థలను అలా స్వేఛ్ఛగా వెళ్ళగక్కుకొనే అవకాశం మనకు ఎక్కడ లభిస్తుంది చెప్పండి? ఇది నాకు దొరికిన చక్కటి అవకాశం. నేను ఎన్నో సార్లు వ్యాయామం చేసాను, ఎన్నో సార్లు ధ్యానం చేసాను. కానీ వ్యాయామం + ధ్యానం కలిపి ఇలా సామూహికంగా చెయ్యడం ఇదే ప్రధమం.

కూర్చునే ధ్యానాల కన్నా చురుకయిన ధ్యానాలు బావుంటాయి. ఎందుకంటే వాటిలో సిట్టింగ్ మెడిటేషన్ వుండటమే కాకుండా ఏక్టివ్ గా వుంటాయి కాబట్టి శరీరానికి వ్యాయామం కూడా లభిస్తుంది. వాటికన్నా కూడా సాంఘిక ధ్యానాలు ఇంకా బావుంటాయి. వీటిలో సిట్టింగ్, ఏక్టివ్ మెడిటేషన్లు మిళితమయి వుండటమే కాకుండా మన ఎమోషన్స్ కి కూడా స్వాంతన లభిస్తుంది. సాంఘిక ధ్యానాలలో ఇతరులు బాగా సన్నిహితం అవడానికి అవకాశం వుంది. అందువల్ల అవి తియ్యగా అనిపిస్తాయి.

Aum is a social meditation. It can create friendship, intimacy and emotional awareness. It is a guided journey through 13 different aspects of being human, where you and others will function as mirrors for one another. And in that way, you become more aware of your feelings and your attitudes towards life. The process will take you from one polarity to the other: from hate to love, from sadness to laughter, from sound to silence, and will finally bring you back to your center. Once there, you will be able to connect from an open heart.

Experience that you are an endless source of energy and discover that true friendship comes from accepting yourself totally as a human being.

First Stage – Anger: 
Expression of negativity, frustrations and anger, using any words that come (free association). Participants face each other, and discharge at the same time, moving to as many people as possible. This stage allows participants to express their ‘No’ to create space for a ‘Yes’, and to experience standing in their power.
 
ఈ AUM ధ్యానం గురించీ, ఇతర సాంఘిక ధ్యానాల గురించీ తెలుసుకోవాలంటే ఈ క్రింది సైటుకి వెళ్ళండి.  

రేపు AUM ధ్యానానికి వెళుతున్నాను

ఇక్కడి ఓషో గణం ఆ ధ్యానాన్ని ఏర్పాటు చేసింది. అబ్బో ఇందులో 13 దశలు వున్నాయి. ఎవరికయినా ఆసక్తి వుంటే చదవండి. వెళ్ళివచ్చాక ఆ ధ్యానం వగైరాలు ఎలా వున్నాయో వ్రాస్తాను. లండన్ నుండి ఎవరో వచ్చి ఇది మాతో చేయిస్తారుట.  నాకు ఓషో సమావేశాలకి వెళ్ళడం ఇదే ప్రధమం అవుతుంది. 

Wear comfortable clothes and bring a spare t-shirt - you'll likely get pretty hot and sweaty! So please bring a bottle of water. Also bring a cushion, mat etc. especially since the meditation space has a hard floor with no carpet.
First Stage – Anger
Expression of negativity, frustrations and anger, using any words that come (free association). Participants face each other, and discharge at the same time, moving to as many people as possible. This stage allows participants to express their ‘No’ to create space for a ‘Yes’, and to experience standing in their power.
Second Stage – Forgiveness
Facing each other, each say “I’m sorry if I hurt you”, and hug. This stage offers a bridge to turn around the energy from anger to love.
Third Stage – Love
This stage connects participants with the healing power of love. One feels nourished by expressing love and hearing that they are loveable. Facing each other, each say “I love you”, and hug.
Fourth Stage – Running
Second Wind is a Bio-energetic exercise to increase one’s energy level. It helps discovery  that we have more energy than our minds might imagine. Participants run on the spot with arms up, knees lifting high with soles of feet making contact with the earth. They stay connected with each other and make a–u can laugh, move, make jokes, be playful and have fun
Fifth Stage - Shaking
The body is in a gently vibrant state. Healing can happen on all levels and can take participants to a state of wellbeing, happiness and clarity of mind.
Taking a grounded position, participants let the whole body shake. The energy generated from the second wind helps one relax into shaking easily. The mind relaxes and muscular tensions are released.
Sixth Stage - Craziness
This is 'catharsis', a Greek word which means 'freaking out' or releasing repressed energies. This is a cleaning process. When craziness is expressed consciously, one can remain sane in your daily life. 
The group is encouraged to move, breathe and make a sound. Doing whatever comes up; scream, throw a tantrum, act like a crazy person, jump, cry.
Seventh Stage –Dance/Movement
This is a celebration of life and dance. Expressing the inner experience through the movement of one’s body.
Eighth Stage - Sadness
When one allows their expression to be one of vulnerability, to cry, one begins to heal pain and move towards a connection with their heart, towards joy.
Participants asked to sit supported with someone else and allow their tears to come.
Ninth Stage - Joy
It is well known that laughing is healing for body and mind. Tragedies turn into comedies and you can start to see the funny side of a situation.
Participants are guided to switch to the opposite emotion of joy. Giggle, have a belly laugh, move, make jokes, be playful and have fun.
Tenth Stage - Sensuality
Expression and celebration of sensuality. Participants are encouraged to dance in a sensual way with each other or by themselves.
 Eleventh Stage – AUM chanting
Aum is the fundamental sound of the universe and it integrates one’s experience of the meditation.
Using the voice in chanting, focusing on the sound is a way of stilling the mind. Standing in a circle, participants gaze softly at the light of a candle and chant the sound of AUM.
Twelfth Stage – Sitting meditation
This is an opportunity to reach an empty space and sit silently with yourself. Participants sit on their own, with eyes closed, doing nothing.
 Thirteenth Stage - Namaste and Hugging
'Namaste' is a traditional Indian greeting that means ‘I greet the Buddha in you’. This is a chance to thank each other for sharing the meditation.

US మగవాళ్ళు సాధించిన మరో సమానత్వం :)

బలాత్కారానికి బలయ్యే లిస్టుల్లో ఇహపై మగవారిని కూడా లెక్కిస్తారుట. వివరంగా వ్రాసేంత సమయం లేదు. అందుకే ఈ క్రింది లింక్ చూడండి.

http://www.cnn.com/2012/01/06/justice/rape-definition-revised/index.html?hpt=hp_t1